Snap
  • Bevallingsverhalen
  • #bevallingsverhaal
  • #newborn
  • #newmom
  • #geboortefotografie
  • #lievenoah_jay

Bijzondere dag...

Inmiddels is mijn eerste bevalling bijna 2 jaar geleden, maar nu ik opnieuw zwanger ben en dit als het goed is over ongeveer 20 weken weer opnieuw ga beleven, denk ik toch vaak terug aan die ene bijzonder dag…

Donderdag 27 juli 2017

We lagen rond 23.00 in bed en dachten, nou daar gaan we weer een nachtje slapen, zal wel weer niks gebeuren ik was tenslotte ‘pas’ 40wk+2. De nachten gingen gelukkig nog steeds goed, ik sliep gemiddeld 7 uurtjes en moest vaak maar één keer naar de wc en kon ook weer meteen verder slapen.

Maar toen ik weer midden in de nacht wakker werd, was het toch anders dan de andere nachten, ik ging naar de wc maar ‘t waren mijn vliezen die braken. (wist ik veel..) Gelijk wat vruchtwater opgevangen om te kijken of ‘t wel helder was. Van tevoren vroeg ik me nog af hoe ik dat in godsnaam voor elkaar zou krijgen in een glas of potje opvangen, maar het was gelukt!

Ik kreeg gelijk om de 3 à 5 minuten weeën. Na 2 uur de weeën weg gepuft te hebben in bed, hebben we de verloskundige gebeld. De verloskundige was hier binnen een half uur incl. stagiaire, op dat moment had ik 2cm ontsluiting.

Eén uur later zat ik op 3cm, ik dacht alleen maar WTF 1 cm verder.. wat een hel als ik er nog 7 moet. (Maar goed ik wist natuurlijk ook wel dat er gemiddeld 1cm per uur bij komt...)

 De verloskundige adviseerde mij om even “lekker” te gaan douchen het hielp wel iets maar ‘t was heftig. Vervolgens ging het zo snel dat ik al op de 7cm zat. Yes dacht ik!

Opeens moest ik toch gaan beslissen of een thuisbevalling niet het beste was, (ik had altijd gezegd dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen) na lang twijfelen, zag ik het eigenlijk toch niet zo zitten om met die weeën die om de 2 minuten kwamen in de auto te springen, dus besloten we alles toch thuis te doen. Enfin alles werd in gereedheid gebracht en de kraamzorg arriveerde ook.

Ondertussen hebben we de geboortefotografe (een vriendin van ons) gebeld dat ze moest komen en ze was hier binnen een half uur.

Bij 9,5 cm mocht ik beginnen met persen, na één uur persen en compleet kapot te zijn, wisselend van lighouding, van bed naar de baarkruk (want ik dacht; die baarkruk dat is ‘t helemaal, nou not!!! Ik vond het vreselijk) dus toch maar weer terug het bed in.

Helaas kwam de kleine man niet vanzelf… We zaten inmiddels op de 10 cm ontsluiting inclusief persweeën, op dat moment is er toch besloten om nog naar 't ziekenhuis te gaan...

Dus met 10 cm ontsluiting en persweeën die auto in. (Wie had dat ooit kunnen verzinnen, nou ikke niet) Dus een soort van aankleden en van de trap af en ondertussen die persweeën wegpuffen. 

Snap

Ik ging bij de verloskundige in de auto en de papa to be en onze vriendin, de geboortefotograaf, reden achter ons aan.

Na aankomst in het ziekenhuis werd ik aan de monitor aangesloten om mij en onze baby in de gaten te houden.

Snap

Ik kreeg weeën opwekkers omdat mijn weeën capaciteit afnam, uiteindelijk mocht ik weer verder persen en met 7 à 8 keer persen kwam met behulp van de vacuümpomp (dat dan weer wel) om 10.50 uur op 28 juli 2017 onze zoon Noah Jay ter wereld en zijn wij vanaf dat moment de trotse ouders van dit kleine mannetje!! 

Snap

Doordat er ook op dat moment nog 11 baby’s werden geboren in het ziekenhuis was er niemand om mij down under te hechten, de artsen konden tijdens de geboorte niet meer inknippen en ben ik dus flink ingeschuurd, ondertussen lag ik een uur later nog met mijn benen in de beugels kon ik niks dan stilliggen met een open wond en een pasgeboren baby op m’n borst.

Op dat moment kon ik niet genieten ik had zo’n pijn en kramp en dacht alleen maar kunnen m’n benen alsjeblieft uit die beugels en wanneer komt er nou iemand om het daar down under te repareren.

Omdat Noah met de vacuümpomp was geboren en het met mij ook niet zo goed ging, moesten we nog 8 uur blijven ter controle. Om 19.00 uur s ’avonds kregen we akkoord dat we naar huis mochten. En dan ben je opeens thuis, thuis met een pasgeboren baby.

Snap

Gelukkig kwam er s ’avonds rond 22.00 uur nog iemand van de kraamzorg voor het opstarten van de nacht. Ik kan ‘t me allemaal nog zo goed herinneren ik kon niks, niet lopen, niet zitten, ik moest kruipend de trap op. Ik kon alleen maar liggen. Noah werd naast me in z’n wiegje neergelegd de kraamzorg ging naar huis en wij gingen de nacht in.

Wat is zo’n eerste nacht thuis dan bijzonder bij elke geluidje keken we over ‘t randje van ‘t wiegje, die nacht hebben we bijna geen oog dicht gedaan.

De kraamvrouw die er die avond was om bij ons de opstart te doen, had ons verteld dat er s ‘ochtends rond 8.00 uur iemand anders zou komen.

Maar toen het zaterdag ochtend was en Noah nog geen 24 uur oud was en het inmiddels 9.00 uur was geweest was er nog geen kraamzorg, om 9.30 ook niet, toen zijn we maar eens gaan bellen. De organisatie kon ons vertellen dat er die ochtend ook niemand zou komen (fijn dat we daar ook even over geïnformeerd zijn…) ja het was vakantieperiode en er waren veel baby’s geboren dat weekend, dat was de rede.

Om 13.00 waren we aan de beurt... Daar sta je dan (in mijn geval lig je dan) met een newborn baby van nog geen 24 uur oud!

Wordt vervolgt...

4 jaar geleden

Pfff, ik ben bij mijn eerste ook thuis begonnen en na ongeveer een uur/anderhalf uur persen gingen haar harttonen omlaag en zat er blijkbaar echt geen schot in. Toen heeft de verloskundige de ambulance gebeld (er is ook bij ons niet eens besproken over zelf gaan), echt onverantwoord dat jij je nog dubbel moest vouwen in een auto. Ik ben met zwaailichten en Sirenes naar het ziekenhuis gebracht en daar nog een klein half uur nodig gehad tot ze een knip + vacuumpomp mij lieten helpen ? en daar was onze prinses.

4 jaar geleden

Apart hoor. Ik was bij de eerste ook thuis. Na 10 cm ontsluiting en een half uur persen zei de verloskundige dat ze een ambulance zou laten komen omdat er geen voortgang in zat en ik wel met persweeen zat en volledige ontsluiting. Werd niet eens besproken om zelf te rijden, mocht gewoon niet, klaar. Ben met zwaailicht en sirene afgevoerd. Apart dat jullie dan zelf in de auto moesten... Wel ontzettend slecht van het kraambureau zeg. Ze hadden je op zijn minst kunnen waarschuwen dat ze pas in de middag zouden komen. Desnoods die ochtend zelf naar jullie bellen dat het later wordt. Heel slecht vind ik dat toch wel.

4 jaar geleden

10 cm met persweeen de auto in komt me bekend voor net als weeenopwekkers en vacuumpomp. Klinkt als mijn bevalling een half jaar geleden!

4 jaar geleden

10 centimeter, persweeën en dan de auto in...... Ik zou het denk ik even helemaal niet meer zien zitten.....Wat een verhaal!