Bevallingsverhaal Loïs Mae Schelhaas

Op 19 februari had ik (achteraf gezien de laatste) controle bij de verloskundige..

Ik had de laatste weken een te hoge bloeddruk waardoor ik extra in de gaten gehouden moest worden, zodra het boven een bepaalde grens zou komen adviseerde ze om te gaan inleiden omdat de baby het dan niet meer fijn zou hebben in mijn buik. Ik vond dit niet zo een hele fijne gedachte en vroeg daarom of de verloskundige me wilde strippen zodat we wellicht de natuur een klein beetje konden helpen en hierdoor het inleiden niet nodig zou zijn.

Toen ze controle deed voelde ze 1cm ontsluiting en dus besloten we om het nog even te laten gaan. mocht het niet gaan doorzetten zou ze me een paar dagen later wel gaan strippen.

Die dag bleef het verdacht rustig en besloten we dat de kinderen gewoon bij ons konden slapen omdat er echt nog niks aan het rommelen was.

Rond 22.00 uur lag ik lekker op de bank en voelde het alsof ik in mijn broek plaste.. Me vliezen waren gebroken! Meteen stroomde de adrenaline door mijn lichaam en begon ik ongecontroleerd te trillen, wat spannend het gaat nu echt beginnen!

Ik besloot om naar bed te gaan om te proberen nog wat rust te pakken want het kon nog wel eens een heftig nachtje worden 😉

Rond 23.00 begon ik licht wat krampen te voelen en na een half uur had ik het idee dat er wat regelmaat in kwam.. Ik kon er niet meer van slapen dus ik ben om 01.00 naar beneden gegaan en met een warme kruik en een kopje thee ben ik Soof gaan kijken.

Zo nu en dan begon ik de weeën te timen en rond 03.00 begon het toch wel serieus te worden en kwamen ze om de 2/3 minuten. Ik maakte Björn wakker en toen besloten we dat het toch beter was om de kinderen naar hun moeder te brengen omdat het nu toch best wel snel leek te gaan.

De schatten waren natuurlijk meteen klaar wakker en konden de big smile niet meer van hun gezicht krijgen, eindelijk komt hun zusje er aan! Hun moeder had de telefoon bij de hand en Björn kon ze meteen naar haar toe brengen, super fijn!

Toen Björn terug was ging ik onder de douche staan en werden de weeën meteen een stuk heftiger. De verloskundige was er rond 03.30 en toen had ik 3cm ontsluiting.. Ze zouden na 3/4 uurtjes weer komen kijken en toen ik dat hoorde dacht ik dit ga ik echt zo geen 3/4 uurtjes vol houden! Toen ze weg waren ben ik gelijk weer onder de douche gegaan maar ik wist niet meer waar ik het zoeken moest, de weeën kwamen zo snel achter elkaar en ze waren zo ontzettend heftig dat ik tussen de weeën door geen tijd genoeg had om bij te komen.

Ik wilde graag pijnstilling dus besloten we dat we naar het ziekenhuis wilde gaan.. De verloskundige kwam om 04.30 weer naar ons toe en de ontsluiting was nog steeds 3cm dus ook die vond dat het beter was om niet thuis te blijven. Ze ging bellen naar ons ziekenhuis in Alkmaar maar die lag vol, mega shit maar ik moest focussen op mn weeen en ik begreep dat we dan naar Hoorn konden gaan. Ergens vaag op de achtergrond hoorde ik de verloskundige bespreken dat ook Hoorn vol lag!! Eventueel konden we naar Den-Helder of Beverwijk maar eigenlijk wilde ze niet dat ik zo lang in de auto zou zitten met deze heftige weeën dus heeft ze toch Alkmaar weer gebeld om uit te leggen dat we toch eigenlijk echt daar heen moesten.

Gelukkig was er een bevalling vlot verlopen en werd er een kamer vrij gemaakt waar we om 07.30 in konden, nog even volhouden dus!

Over de rit naar het ziekenhuis kan ik vrij kort zijn.. dat was hels! Toen we in het ziekenhuis aankwamen werd ik gelijk aan de monitor gelegd en kreeg ik een infuus.. Het lukte me redelijk om in mn bubbeltje te blijven maar het paniek gevoel kwam soms wel erg dichtbij. Gelukkig kon ik bij mezelf denken "als ik nu ook nog in paniek raak dan word het echt alleen nog maar erger"

Ongeveer om 9.30 mochten we naar boven voor de ruggenprik, EINDELIJK!

Er werd achter mn rug wat gemorreld en overlegd (en bijna gevloekt kan ik me zo voorstellen) want na 7 keer prikken zat hij hij pas goed. Het enige wat ik dacht was: al prik je nog 100x, die ruggenprik die gaat erin! Toen hij eenmaal goed gezet was voelde ik de weeën al gauw afzakken, wat een verademing.

Nu was er even de tijd om te ontspannen en weer wat energie te krijgen voor de rest van de bevalling.. rond 15.00 was ze helemaal goed diep ingedaald en had ik 10cm ontsluiting. De ruggenprik ging uit en de weeën opwekkers gingen aan.

Al heel snel voelde ik lichte pers weeën en zodra ik het gevoel kreeg dat ik het niet meer kon tegen houden mochten we op de bel drukken.

Na ruim een uur kreeg ik controle en mocht ik zachtjes mee gaan persen..

De arts voelde toen dat we er helemaal klaar voor waren dus vanaf 16.30 mocht ik echt gaan persen!

Het ging snel, wat was dit toch bijzonder! ik kon goed voelen dat ze steeds lager kwam en toen ik hoorde dat de haartjes al zichtbaar waren kreeg ik zo een oerkracht in mn lijf dat ze in de laatste keer persen van haar kruin tot haar tenen in 1 keer geboren werd. Ons plan was dat Björn haar zou opvangen maar daar ging het veel te snel voor.

Om 17.02 is onze knappe Loïs Mae helemaal gezond geboren, wat een magisch en onvergetelijk moment was dat!

Björn heeft de navelstreng doorgeknipt en Loïs mocht heerlijk de eerste uren bij me blijven liggen. We belden onze families op en toen mochten oma, Kenai en June haar komen bewonderen. Rond 20.30 werden de controles gedaan en toen ik gedoucht had mochten we lekker naar huis. Dat kleine moppie was echt onze baby en die mochten we echt mee naar huis nemen.. Zo onwerkelijk!

Liefs van Linds