Bevallingsverhaal D

De bewust dag... 's nachts om 1 uur werd ik wakker van gerommel. Hmmm, dit is anders dan de pijntjes die ik afgelopen weken ervoer. Vol van adrenaline werd ik steeds wakkerder. Ik kon niet meer slapen. Hier had ik zo naar uitgekeken. Ik ben lekker blijven liggen en genoot van alle wee-tjes. Vanaf een uur of 3 hield ik het niet meer in bed en heb ik mijn man wakker getikt. Het rommelt anders. Klaar wakker was hij... Ik heb heel wat kilometers gewandeld boven (zo voelde dat). Van badkamer, naar slaapkamer, over de overloop. Tot een uur of 6 had ik lichte weeën. Om half 7 dacht ik toch wel dat het tijd was om de verloskundige te bellen. Om 7 uur kwam ze binnen en deed de standaard controle's. 1 cm ontsluiting. Oef, dat viel tegen... We spraken af (gezien het de eerste bevalling was dat ze om 11 uur weer kwam kijken. Mijn man veegde de tuin, rommelde wat beneden en ik? Ik zat in mijn eigen bubbeltje. Weeën weg puffen, douchen, wandelen, op bed liggen. Ik vond het prima zo. Het ging best. Klokslag 11 uur stond de verloskundige op de stoep. De standaard controle's werden gedaan. 2 centimeter ontsluiting. Oef, dan moeten we nog wel heel wat doormaken. Dit belooft een lange weg. Gezien mijn korte nachtje slaap werd ik ondertussen best moe. Stug zette ik door. We spraken af dat de verloskundige om 2 uur weer zou komen. Wee na wee pufte ik weg, douchen vond ik heerlijk. Een tuinstoel werd neergezet en daar zat ik. Op mijn gemakje wee na wee weg te puffen. In de hoop dat ik rond 2 uur toch wel 4 centimeter zou hebben. Ineens veranderde de weeën. Onervaren dat ik was zette ik stug door. 13:45 riep ik mijn man, ik vind het nu wel pittig worden hoor. Ik kon de rust niet meer vinden terwijl ik op bed lag, wilde graag douchen maar zag niet meer zitten om daar heen te lopen. Hij droeg me naar de badkamer, daar ging ik op de stoel onder de douche zitten. Hij had ook wel door dat dit wel heel serieus was. Ik had in mijn hoofd de hoop dat ik om 2 uur wel 4 centimeter zou hebben. Mijn man wilde de verloskundige bellen dat ze toch maar wat eerder moest komen. Ik vond dat onzin, ach ze zou er zo zijn. Eerst luisterde hij, 5 minuten later belde hij tóch. De verloskundige was al onderweg. Klokslag 2 uur was ze er zoals afgesproken. De standaard controles. Ik hoopte zó op 4 centimeter! Nou zegt ze, we gaan beginnen, je hebt volledige ontsluiting. Wááát??? Ik? Nu al? Achteraf verklaarde dat zo'n hoop dat ik dat laatste kwartiertje zo heftig vond, ik had persdrang! Ik was zo in shock dat ik volledige ontsluiting had dat ik een half uur geen weeën heb gehad. Om half 3 kwamen de weeën weer op gang, wat dus de persweeën waren. Om 14:43 is ze geboren. D. Een meisje!!! Tóch een meisje. We wilden het geslacht niet weten maar ik was toch echt stellig overtuigd van een jongetje. 2 dagen later besefte ik het pas dat het echt een meisje was. Heerlijk!