Bevallingsverhaal Avaiyo

31 augustus een drukke dag. Jesaiya ging weer naar ballet toe, we deden week boodschappen zodat we in de kraamtijd niet de deur uit hoefden. We sloten de dag af met een rondje in de speeltuin en ijsje. Jesaiya lag al lekker vroeg op bed. Ik was nog even boven de was aan het vouwen ging in bed liggen toen ik iets voelde knappen. Jup dat waren mijn vliezen (00:15), gelukkig een scheurtje bovenin. Ik moet in het AMC bevallen vanwege een stollings ziekte aangezien het nog 1.5 uur rijden is en ik daarvoor nog medicijnen moet hadden we verwacht dat we meteen moesten komen. Maar nee zolang ik geen regelmatige weeën voelden moest ik maar naar bed gaan. Hij verwachten dat ik tegen de ochtend wel wat zou gaan voelen. Ik had wel krampen en wat pijn maar dat had ik al vanaf week 36. Ik heb nigel naar bed gestuurd en ben zelf nog wat wezen rommelen. 

Tegen 03:00 werd het serieus ik ben nigel wakker gaan maken dat hij de koffers vast in de auto moest gaan zetten. AMC gebeld ik had om de 5 a 6 minuten weeën en we mochten dan eindelijk komen. Ik ben vast in de auto gaan zitten en nigel ging jesaiya wakker maken. En daar gingen we richting 03:30 het AMC de 1ste 10 minuten gingen wel ik had steun aan jesaiya die vrolijk aan het mee puffen en zuchten was en mij afentoe een aai gaf. Voordat we de snelweg omgingen want geloof mij van de bochten en hobbels word je echt niet vrolijk moesten we ook nog eens gaan tanken.. Tip zorg dus altijd voor een volle tank. Eenmaal op de snelweg trapten Nigel maar even wat snelheid bij want het ging nu veel te snel. PERSWEEEN jup ze waren er al.. ik dacht alleen maar dit kan niet, hij moet nog even blijven zitten ( lees zo een 20 min nog) Afslaan naar een ander ziekenhuis had geen zin meer we waren Zaandam voorbij dus door gassen naar het AMC. 

Aangekomen bij SEH (04:30) haalden Nigel een rolstoel vervolgens moesten we vanwege Corona nog een paar vragen beantwoorden en kregen we een polsbandje. Nigel moest ook nog de auto gaan verplaatsen en Jesaiya eruit halen en vanwege Corona ging het dus allemaal niet erg snel.. Aangekomen bij de Balie waar we werden opgehaald kon ik alleen nog maar schreeuwen en huilen van de pijn. Hij moest er uit. Ik schreeuwden nog een paar keer dat hij er echt aan kwam maar ze hadden waarschijnlijk niet verwacht dat hij letterlijk eruit kwam, ik moest het maar even weg puffen. Aangekomen bij de lift die ons naar de juiste afdeling zou brengen werd de druk zo groot ik kon het niet meer tegen houden. En daar was dan een hoofd.. de mevrouw raakten nu wel wat in paniek en begon op alle knopjes te drukken. Ik hing stond half in de rolstoel met een hand om zijn hoofd. Ze begon te rennen en ik te schreeuwen ik was bang dat hij zou vallen.. 

Bij de verloskamer moest ik nog van de rolstoel op het bed en toen was het letterlijk 1 zucht en daar hij lag op mijn buik... Avaiyo Wolv Troeleman geboren om 04:48. In een volgende Blog vertel ik over wat voor gevoel het mij gegeven heeft en hoe het was dat Jesaiya er bij was. 

Liefs Deborah