Bevallingsverhaal: 38 weken & 38 familieleden

16 uur ervoor

Samen met Rick zat ik op onze bank een film te kijken. Na een uur heen en weer geschoven te hebben, vond ik eindelijk de lekkere zit positie. Als je hoogzwanger bent, zit je eigenlijk nooit lekker, dus dit was echt de hemel op aarde. Ik genoot. Zat heerlijk de bank en had helemaal geen zorgen aan m'n hoofd. Maar toen ineens. "Au" mompel ik. Rick hoorde het niet en zat schaterlachend om de film naast mij op de bank. De pijn was al snel vergaan, dus ik dacht dat het misschien gewoon een krampje was. Na een uur kreeg ik weer een "kramp". Ik tikte Rick aan en vertelde wat ik voelde. Natuurlijk had meneer meteen de grootste stress en stond erop dat we naar het ziekenhuis moeste gaan.

13 uur ervoor

Ja, 3 uur later waren we dan eindelijk in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is 20 min rijden, maar we moesten 3 keer terug onderweg omdat we iets vergeten waren. Gedoe, gedoe, gedoe. Maar we konden er wel om lachen! Ik werd in een rolstoel geplaatst (was niet echt nodig, maar we hadden de grootste lol met racen door de gangen.. Ja wij zijn 12 jaar...). Aangekomen bij mijn kamer vond Rick het tijd om de familie in te lichten. "Mijn god nee." waren mijn eerste woorden die uit mijn mond schoten. "Rick, je kent mijn familie. Die komen niet met z'n tweeën. Nee. Die komen met alle (oud)tantes en ooms, achternichtjes en neefjes." Rick moest lachen en gaf mij gelijk. Hij deed zijn telefoon weer terug in zijn broekzak. 

3 uur ervoor

De weeën waren nu wel een stuk heftiger dan eerst. Ik lig, ik sta, ik zit, ik rol. Niks helpt. Wat vreselijk dit! Ineens staat de verpleegster in de deuropening. "Eh, mevrouw.. Er staan hier ongeveer 20 familieleden van u." Ik werp een boze blik naar Rick. Hij haalt zijn schouders op. "Ik heb het niet gedaan!" Dan zie ik mijn moeders hoofd om de deurpost heen gluren. "Ja, kom maar binnen." Zucht ik. "Hoe wisten jullie.. auuuuuuuuuuu!" Ik ga na de wee weer zitten op het bed. "Nou?" vraag ik. "Nou, wij werden gebeld door Rick, maar kregen geen gehoor. Toen hoorde we een verpleegster op de achtergrond zeggen dat je zoveel ontsluiting had. Dus toen wisten wij het: die is aan het bevallen." Rick pakt zijn telefoon en zag dat hij mijn ouders perongeluk gebeld had. Rood van schaamte geeft hij mij een kus en begeleidt hij mijn ouders (en de rest van de big family) naar een privé wachtkamer die de verpleegster voor ons had geregeld. Ze moest lachen en vond het helemaal niet erg dat ze hier allemaal waren.

1 uur erna

Ze was zo mooi. De bevalling ging redelijk soepel en eigenlijk geen complicaties. Omdebeurt kwam een groepje van 3 familieleden steeds langs. Rick zijn familie was ook in het ziekenhuis en in totaal hadden wij nu 38 familieleden die langs kwamen. Uiteindelijk vonden wij het wel leuk: Bevallen met 38 weken en 38 familieleden aan je bed. Ook al wilde ik ze er in het begin niet bij hebben, vond ik het fijn dat ze allemaal mijn kleine Julia mochten zien. En zeker mijn lieve mama, die in het moment zelf met Rick mijn hand vasthield en Rick ook een beetje op de been hield ;-)