Bevalling; heftiger dan gedacht

Op 27 oktober 2018 had ik een positieve test in mijn handen, wauw er groeide een mini ons in mij! ♥️

Na 9 jaar samen zouden we straks als alles goed mag gaan met zn 3tjes zijn!

Met de 20 weken echo kregen wij te horen dat het een klein mannetje zou worden?.

Mijn gehele zwangerschap was eigenlijk een “makkie” heus lichte kwaaltjes met wat fikse bekkenpijn maar gelukkig trok dit weg met behulp van fysio en mocht ik verder niet klagen.

Op 7-7 was ik uitgerekend maar meneer vond het nog wel prima en maakte weinig aanstalten.

Zo werd ik 11 juli ingeleid

Ik liep vanaf maandag al met 3cm ontsluiting, zat snachts nog in het ziekenhuis na een strip poging en 4 uur weeen maar helaas vals alarm nog geen cm. verder. Terug naar huis met temazepam en slapen.

In de ochtend werd ik nog wakker van een wee maar daarna viel het helemaal stil.

Woensdagmiddag moest ik weer voor controle, en was er lichtelijk klaar mee.

Vorig jaar heb ik een hernia gehad en dit ging nu toch wel vervelend worden

Maar ook mentaal vond ik het een dingetje worden.. wel niet wel niet

Zo zei de gynaecoloog, we gaan er een begin aan maken als je dat wilt gezien ik al ruim 3 cm had en makkelijk in te leiden zou zijn.

De volgende ochtend mocht ik mij melden om 7:45 op Rhena

Expres melde we ons om half 8, om te vermijden dat ik collega’s tegen zou komen want ik werk er zelf?

Afijn je denkt voorsprong en nog maar 7 cm te gaan maar hier verkeek ik me toch op.Gezien de voorsprong hoefde ik geen ballon en hebben ze mijn vliezen gebroken en om 10 uur aan de weeenopwekkers gezet.

Langzaam werd dit opgebouwd en lag ik nog prima beetje tv te kijken etc, manlief zat zelfs nog even te werken.Maar dit bleef niet lang zo, het leek alsof de opwekkers als een bom insloegen en kreeg ik alleen maar rugweeen, zonder een minuut ertussen, ik wist niet waar ik het zoeken moest het was ontzettend heftig.

Na 1,5 uur de wereld niet gezien te hebben gaf ik aan een ruggenprik te willen. Dit wilde ik laagdrempelig ook om mijn rug daarin te ontzien en niet dat ik na de bevalling niets meer zou kunnen. Gelukkig kon ik vrij snel voor de prik en HALLELUJA (dit was echt hemels, nee ik ben niet bang voor prikken en geloof me de weeen waren duizendmaal erger) en zag eindelijk weer licht.

Na de ruggenprik zat k op 6 cm en binnen het uur op 10 dus dit ging super vlot.Dan denk je yeey persen, nog even dan is hij er, maar helaas zat meneer nog te hoog en kon de bocht niet maken.De verloskundige wilde dat ik een uur op mn rechterzij ging liggen, erna een half uur op handen en knieen (nou doe dit maar eens met ruggenprik?) om te kijken of hij zou zakken.

Rond 16:45 kwamen ze toch met het idee om te gaan persen en te kijken wat het zou gaan doen of hij dan meer zou zakken.

Persen was alleen een enorme opgave want door de ruggenprik kon ik heel slecht voelen wanneer ik een perswee had en mijn benen waren als lood. (mijn ruggenprik zat zo bizar goed en was niet uitgezet)

Helaas werd snel genoeg duidelijk dat ik 300% gaf maar we dit op eigen kracht niet gingen redden.

Het Hartfilmpje ging achteruit van de kleine man, en ook ik was op.

Zo kwamen ze met de mededeling het word of vacuümpomp en knip en anders echt keizersnee omdat het voor ons beide niet meer te doen zou zijn.

Na een bloedtestje uit zijn hoofdje bleek dat hij het nog prima deed en zo hadden we nog even tijd.Ondertussen kwam de gynaecoloog erbij met t hele ratteplan en nog een gynaecoloog die op een krukje sprong en ging meeduwen op mn buik.Bij elke wee moest ik persen en ging de gynaecoloog meetrekken, door het trekken kon ik wel effectiever meepersen.. maar wat een slagveld vond ik dat stuk van de bevalling.

Het was echt alles waar ik zo niet op had gehoopt, maar ondanks dat was ik heel nuchter.Er moet gebeuren wat er moet gebeuren voor hem en mij. 

De gynaecoloog was eigenlijk op een gegeven boven mijn bed niet meer te zien zo hard was ze aan het trekken, en toen ook nog de knip..Ik moet zeggen het was maar goed dat ik een ruggenprik had, want dit stuk vond ik echt onmenselijk.

Normaal is het 1/2 keer trekken met de vacuüm, maar hier werden het 4 extracties en dat was ook echt het laatste want anders werd het alsnog een keizersnee.

De laatste keer persen.. geen idee hoe ik dat gedaan heb.. maar als ze roepenHij komt.., zet door dan komt die vrouwlijke oerkracht waar iedereen het altijd over heeft echt vrij!Wat een power heeft een vrouw dan. Trots op mezelf! 

Daar was hij dan, onze zoon

Evan Joe , 18:20//3656gram//52cm

Je bent meer dan een wonder