Bevalling babyzusje

Bevalling babyzusje

Maandagochtend 18 juni 40+3 de harde buiken/voorweeën van de afgelopen weken lijken wat vaker te komen maar nog niet echt pijnlijk. Daarom besluit ik om maar wat in huis te gaan doen om te kijken of beweging er voor gaat zorgen dat het door gaat zetten.

Rond 13 uur beginnen ze vaker te komen zo om de 5 á 10 minuten maar nog niet erg pijnlijk. Later op de dag schommelt het heel erg en kreeg het gevoel dat het weer vals alarm zou zijn net als bij de bevalling van Jaylinn. Het is 23:30 wanneer Bert naar bed gaat (hij moet gewoon werken wanneer het niet doorzet) en ik besluit te gaan douchen om te kijken of dat helpt. Onder de douche zakten het gelukkig niet af en ze werden al wat pijnlijker. Nu wist ik het zeker dit zijn echt weeën en het is begonnen.

Dinsdag 19 juni 40+4 nadat ik onder de douche vandaan kwam ben ik naar beneden gegaan en wat drinken gaan halen. Een half uurtje later ben ik terug naar boven gegaan om te kijken of slapen nog lukte. Helaas kon ik mijn draai niet vinden en was liggen geen doen om de weeën op te vangen. Ik ben op de rand van het bed gaan zitten en rond 1:30 begonnen met timen. De weeën kwamen om de 5 minuten en duurde een minuut even later tussen de 2 á 5 minuten.

Om 3:15 stond ik op het punt om het ziekenhuis te bellen wanneer Bert zijn wekker af ging. Ik vertelde hem hoe het er voor stond en dat hij dus niet naar werk kon. Wij gingen ons aankleden en Bert belden zijn werk af met de mededeling dat de bevalling begonnen was en daarna belden wij het ziekenhuis om 3:50. Kort daarna belden ik mijn moeder dat zij kon komen om op Jaylinn te passen. Mijn moeder arriveerde en op het moment dat wij naar het ziekenhuis wilden gaan werd Jaylinn wakker dus nog maar even snel een knuffel en een kusje gegeven (ze begreep er niks van dat oma er in de nacht was en wij beide weggingen)

Het is rond 4:30 wanneer wij aankomen in het ziekenhuis. (wat een rust en stilte zo in de nacht) De verpleegkundige die wij aan de telefoon hadden brengt ons naar een kamertje om mij aan de ctg te leggen. Vrij snel daarna komt de verloskundige binnen om te kijken of ik al iets van ontsluiting heb. Tot ieders verbazing heb ik beginnende onsluiting maar ze kan het hoofdje niet voelen, ze voelt aan mijn buik en ze denkt dat de baby is gaan draaien en dwars ligt. De verpleegkundige haalt het echo apparaat erbij en ja hoor ze ligt echt dwars. Iedereen was verbaasd dat dit op dit termijn van de zwangerschap nog kan. De verpleegkundige legde uit wat er nu ging gebeuren (ondanks wij dat zelf al wisten, een keizersnede) De gynaecoloog wordt ingelicht en na de overdacht van nacht naar ochtendpersoneel komt er een gynaecoloog om nogmaals te controleren.

Nadat iedereen uit de kamer was kwam bij mij het besef dat het gelijk opnieuw een keizersnede zou worden en had zelf zo gehoopt op een natuurlijke bevalling en mij zo goed mogelijk voorbereid na de vorige bevalling (wel rekening gehouden met als nog een spoedkeizersnede maar niet dit) Bert belden mijn moeder om het door te geven omdat ik zelf erg verdrietig was.

De verloskundige van de nacht komt weer binnen en verteld ons dat wij in de loop van de ochtend ons dochtertje wel in onze armen zullen hebben.

Na de overdacht komt de gynaecoloog binnen en voelt nogmaals aan de buik en maakt opnieuw een echo om het zelf te controleren. Later horen wij meer over wanneer de baby gehaald zou worden. Opnieuw moest ik aan de ctg om een hartfilmpje van de baby te maken zodat zij konden zien hoe de conditie van de baby is en/of de weeën niet erger gaan worden. De weeën waren al die tijd nog aanwezig maar was wel afgezakt. (Zelf denken wij dat de baby in de nacht gedraaid is omdat de vorm van de buik anders was geworden en tijdens het douchen in de avond was dat nog niet)

De verpleegkundige van de ochtend/middag dienst stelt zich voor en verteld ons dat zij terug zal komen wanneer zij de tijd te horen heeft gekregen. Het is 9:00 wanneer zij weer binnenkomt en verteld dat wij om 12 uur naar de OK gaan. Weer wachten.. wat duurt het wachten dan en het liefst wil je dat het gelijk achter de rug is.

Rond 11 uur worden wij naar de kraamafdeling gebracht (de kamer waar wij zullen verblijven tot dat wij naar huis mogen) om spullen uit te gaan pakken en ons voor te bereiden. De kleertjes van de baby worden gepakt om aan de verpleegkundige te geven zodat deze alvast verwarmd kunnen worden, ik krijg het operatiejasje aan en het infuus wordt geprikt. Tijdens het infuus prikken wilden zij gelijk bloed afnemen (zodat ze precies weten welk bloed ik heb voorals een bloedtransfusie nodig is) maar ze kreeg maar erg weinig bloed omdat de ader vacuum trok. Een andere verpleegkundige probeerde daarna nog wat bloed te prikken in mijn andere arm maar helaas lukte het daar ook niet waarschijnlijk door de spanning en omdat ik al vanaf 18 uur de vorige avond niet gegeten had. (Gelukkig had het lab toch genoeg bloed om alles te controleren) Daarna was het wachten tot het tijd was.

12.15 een kwartiertje later als gepland vertrokken wij richting de OK, Bert gaat met de verpleegkundige mee om operatiekleding aan de trekken en ik wordt verder voorbereid en dan is het tijd om de OK binnen te gaan.

De gynaecoloog komt binnen en verteld dat wanneer zij bij de baarmoeder zijn de baby eerst moeten draaien in stuit om haar daarna eruit te halen hierbij moeten zij snel handelen vanwege het uitzakken van de navelstreng en placenta die los kan laten.

Wanneer het OK team helemaal gereed is en ik op de operatietafel lig wordt de ruggenprik gezet en de blaaskatheter ingebracht, ze testen of de verdoving goed werkt en beginnen aan de operatie.

Al gauw merk ik dat ik mij niet goed begin te voelen (wegzakken,duizelig,misselijk) Door bijwerking van de ruggenprik zakt mijn bloeddruk steeds heel laag en voel veel getrek en geduw (vanwege de dwarsligging)

Om 12:50 wordt dan eindelijk ons 2e dochtertje Vajèn Néomi geboren. Zij wordt even snel meegenomen ter controle en papa gaat met haar mee, ze doet het gelijk perfect. Nog steeds voel ik mij niet lekker maar mag haar toch even op mijn borst hebben en Bert zit naast ons. Wanneer ik het gevoel heb dat ik moet spugen neemt Bert haar over en houd haar gedurende de rest van de operatie in zijn armen.

Nadat de placenta geboren is wordt mijn buik gehecht en kunnen wij naar de uitslaapkamer. Hier wordt mijn bloeddruk en bloedssuiker spiegel in de gaten gehouden tot alles goed gaat. Ik krijg een ijsje zodat mijn bloedsuiker spiegel weer wat omhoog gaat en krijg ik Vajèn weer op mijn borst. Nadat alles in orde was gingen wij terug naar de kamer op de kraamafdeling.

Terug op de kamer wordt het bloeden gecontroleerd, dit was allemaal prima in orde en er wordt gestart met pijnmedicatie om de zoveel uur. De verpleegkundige laat ons de placenta zien (op de OK werd ons gevraagd wat wij daarmee wilden) maakten foto’s en is daarna weggegooid. Vajén wordt daarna gewogen en aangekleed. Ze woog 3065 gram en daarna was het tijd voor haar eerste flesje, die papa dit keer als eerste mocht geven en wij kregen beschuit met muisjes. Zelf heel lang over het beschuitje gedaan omdat ik veel last had van naweeën (krimpen van de baarmoeder)

Rond 16:00 komt mijn moeder met Jaylinn naar het ziekenhuis om kennis te maken met Vajèn. Wat is dat bijzonder om de zusjes voor het eerst samen te zien en wat vond ik Jaylinn opeens groot geworden terwijl ik haar in de nacht nog gezien had.

De rest van de dag heb ik nog een aantal keer verschillende pijnmedicatie gekregen omdat ik erg veel last had van mijn buik (naweeën/krimpen baarmoeder). Verder nog totaal geen eetlust. Nadat wij weer met zijn 3tjes op de kamer waren zijn wij rustig begonnen met genieten van babyzusje en bert mocht gelukkig blijven slapen.

Van slapen kwam het nog niet heel veel, af en toe wat hazenslaapjes en tussendoor flesje geven aan Vajèn.

Woensdag 20 juni de verjaardag van papa Bert. In de ochtend kwam er weer een andere verpleegkundige van de ochtend/middag dienst. De katheter mocht verwijderd worden en moest binnen 6 uur geplast hebben en daarna ging ik rustig aan proberen te zitten aan de rand van het bed even later was het tijd om naar de wc te gaan en heel rustig aan liep ik naar de wc. Dit ging vrij goed (ik wist dit keer wat ik kon verwachten). Later mocht ik ook een stukje lopen over de gang van het ziekenhuis om te kijken hoe dat ging, de verpleegkundige waren verbaasd hoe goed dat ging na de dag daarvoor met nog zoveel pijn. Ongeveer een uur later werd ook nog het infuus verwijderd (wat eigenlijk al eerder had gemogen) en ik mocht gaan douchen, wat ik zelf heel fijn vond.

Woensdagmiddag Vajèn wordt weer gewogen en was inmiddels afgevallen tot 2785 gram omdat Vajèn in het begin niet snapte hoe ze haar flesjes leeg moest drinken (zat in de knoei met haar tong)

Door de ervaring van de 1e bevalling in het ziekenhuis wilden ik alleen maar naar huis en was daar erg emotioneel door.

Toen de verpleegkundige van de avond daarvoor weer binnen kwam (net begonnen aan haar dienst) vroeg ze hoe het ging. Ze was verbaasd hoe goed het met mij ging en ik gaf aan dat ik graag naar huis wilden. Na een heel gesprek over dat het wel heel snel is en niet verstandig zou zijn was zij gaan overleggen met de gynaecoloog die op dat moment dienst had. Ze kwam terug en vertelde wij kunnen je niet verplichten om hier te blijven en als jij denkt dat het gaat mag je naar huis en zei maar dan wil ik je hier ook niet meer terug zien. Zij ging de ontslagbrief maken en ik moest kraamzorg bellen zodat wij nog wel opstartzorg zouden krijgen voor de avond (dit moest ivm snel vertrek uit het ziekenhuis). Zelf was ik blij dat ik naar huis mocht.

Mijn ouders en Jaylinn waren er bij op het moment dat ik naar huis mocht. Mijn ouders namen Jaylinn nog even mee zodat wij rustig alles konden inpakken en alle papieren van het ziekenhuis hadden ontvangen. Jaylinn begon hard te huilen omdat ze dacht dat wij nog in het ziekenhuis bleven. Rond 18 uur waren wij thuis en konden wij thuis verder genieten van ons gezinnetje van 4 en een mooie kraamweek te gemoet gaan.

Wij hebben daarna een mooie kraamweek gehad met een lieve kraamverzorgster en alles was goed gegaan. Het herstel is goed en snel verlopen.