Bevalling #38 weken

Hallo,

Na een erg makkelijke zwangerschap van 36 weken werd het ineens toch wel zwaar. In de weken ben ik gewoon nog door blijven werken wel wat minder maar ik was niet van het stil zitten. Hele dagen kon ik bezig zijn in de kinderkamer. Hier hebben we flink wat werk in gehad maar stil zitten kon ik zeker niet dus ik vond het heerlijk om hier veel tijd in te steken. Met de 34e week kreeg ik wat last van harde buiken maar dit kon geen kwaad volgens de verloskundige. in de 35e week kreeg ik naast deze harde buiken ook nog voorweën. Dit kwam en ging dus hier stond ik niet te lang bij stil. De volgende dag kreeg ik deze "voor weeën om de 10 minuten. Na overleg met mijn moeder toch maar even de verloskundige bellen want dit kende zij niet. De verloskundige gebeld een stagiaire zal naar me toe komen om te kijken wat er aan de hand was. Inmiddels kon ik al niet meer stil staan. De verloskundige ging even voelen om te kijken of alles nog mooi dicht zat en dit was ook het geval. Toch nog maar even in de gate houden. Deze weeën bleven aanhouden en de volgende dag kwamen ze om de 5 minuten dus toch maar weer de verloskundige gebeld. Deze kwam er gelijk aan en omdat ze hier niet ver van af zaten was ze er ook zo. Maar weer zat alles nog mooi dicht en waren dit toch nog gewoon de voor weeën. Zo hebben we doorgelopen tot 36.6 weken. Inmiddels had ik al nachten maximaal 3 uur geslapen en was ik totaal gesloopt. De verloskundige besloot toch maar om me door te sturen naar het ziekenhuis. Dit was niet zoals ik het gehoopt had natuurlijk. Bij de gyneocoloog in het ziekenhuis kon ik godzijdank dezelfde dag nog terecht. Deze had al snel besloten dat ik met 37.6 weken ingeleid zou worden omdat ze anders bang waren dat ik het niet vol zou houden tot aan de bevalling. Op zaterdag vierde mijn broer zijn verjaardag en hier ging ik dan ook gewoon naartoe. Dit zorgde ervoor dat ik wat afleiding vond en minder last had van de voor weeën. Inmiddels was de dag aangebroken dat ik ingeleid zou worden door middel van een ballon katheter. Deze werd om half 8 geplaatst en om half 9 mocht ik nog lekker naar huis om in mijn eigen bed te slapen. Thuis aangekomen zijn we nog bij mijn moeder op de koffie gegaan en een filmpje gekeken. Toen we naar huis wilde gaan stelde mijn moeder voor om daar te blijven slapen, het ziekenhuis was inmiddels om de hoek dus als we ons de volgende dag in het ziekenhuis moesten melden hoefden we niet extra vroeg ons bed uit. Ja waarom ook niet dachten we het zal toch nog vrij lang duren hadden ze gezegd. Inmiddels was het half 11 en begonnen de weeën erger te worden. Maar deze kon ik nog goed weg puffen met hulp van mijn moeder en mijn vriend die mijn rug masseerde. Om 12 uur kwamen de weeën om elke minuut en kreeg ik buik en rug weeën tegelijkertijd. Na meerdere telefoontjes met het ziekenhuis dat het wel erg snel ging mocht ik om 2 uur toch komen. Zo gezegd zo gedaan met veel pijn en moeite naar het ziekenhuis een rolstoel in en naar boven. Hier bleek het ballonnetje zijn werk al goed te doen. Om te kunnen slapen kreeg ik een prik in mijn bil en wat een heerlijk spul was dit zeg eindelijk een nacht door kunnen slapen, dit had ik wel nodig na 2 weken bijna niet geslapen te hebben. De volgende dag stond ik ook heerlijk uitgerust op om te gaan douche en daarna mijn partner wakker te maken om te ontbijten. 

Na het ontbijt kwamen ze om een infuus te prikken en de weeën op wekkers te gaan starten. Na 6 keer overnieuw geprikt te hebben was het uiteindelijk de verpleegster gelukt om een infuus te gaan prikken. Nu nog kijken wat het ballonnetje ons opgeleverd had. 3 centimeter ontsluiting perfect om je vliezen door te gaan prikken. Wat een golf van vruchtwater en een opluchting was dat zeg. De weeën op wekkers deden snel hun werk en na een uur waren er geen rustmomenten meer tussen de weeën, na lang eigenwijs te zijn geweest toch maar voor een ruggenprik gegaan, wat een heerlijk gevoel was dat zeg. Terug op mijn kamer gingen ze kijken hoever ik inmiddels was 4.5 centimeter wat een domper zeg na een hele ochtend weeën opgevangen te hebben nog maar 1.5 centimeter opgeschoten. Na aandringen van mijn partner ben ik toch maar gaan proberen om te gaan slapen. rond 15:00 weer wakker gemaakt want ze wilde weer gaan kijken hoever ik opgeschoten was 7 centimeter nou dat leek er meer op. Inmiddels was de dienstwisseling geweest en kwam om 15:30 de vroedvrouw om zich voor te stellen. Snel  even gekeken hoe ver ik al was 9 centimeter nou dat is wel erg snel gegaan. Ik had al even het gevoel dat ik naar de grote wc moest maar dit moest ik nog wel even ophouden want lopen met een ruggenprik zat er voorlopig nog niet in. De vroedvrouw zag dit aan mijn gezicht en is in een speer alles klaar gaan leggen voor de bevalling en maar goed ook want in 2 persweeën is ons prachtig zoontje op 6 juli 2017 om 16.46 geboren.