Snap
  • Bevallingsverhalen
  • bevallen
  • Bevalling
  • geboorte
  • geboortefotografie
  • babygirl

Bevallen, zo kan het ook.

Toen ik zwanger was (en vooral van onze eerste dochter) zocht ik regelmatig naar informatie over een bevalling. Al snel kwam ik terecht bij de bevallingsverhalen. Maar deze kan je vaak beter niet lezen als je nog moet gaan bevallen haha. Je ziet zo snel dat mensen het verhaal delen als het gaat om een heftig verhaal. En dat vind ik ergens ook nog wel logisch. Als je zoiets heftigs hebt mee gemaakt wil dit van je af schrijven en misschien wel delen met mensen zodat je er over kan praten. Mijn bevalling was een bevalling die ik iedereen toe wens. En dan heb ik het nu over de bevalling van onze tweede dochter. Ook de bevalling bij de eerste was verre van een horror verhaal, maar omdat ik dit verhaal al eens heb gedeeld in een blog kies ik nu voor de tweede bevalling.

Een bevalling uit een boekje.

Snap

Bij de eerste zwangerschap heb ik doorgelopen tot 42 weken. Één ding was zeker, dit wilde ik niet nog een keer. Ik had ontzettende bekkenklachten tijdens de zwangerschap en hierdoor konden ze ook eerder medisch gaan helpen bij de bevalling. Met 39 weken en 6 dagen mocht ik mij melden in het ziekenhuis. 10 september, de dag dat de inleiding gepland stond. Ik wist dat onze dochter die dag geboren ging worden, natuurlijk was ik daarom ontzettend gespannen maar ik was er ook zo klaar voor. Laat maar komen die bevalling dacht ik. Aangekomen in het ziekenhuis moest ik eerst een half uur aan de CTG liggen. Gelukkig was alles goed en konden we verder met het plan.Omdat ik al 3 cm ontsluiting had was de volgende stap mijn vliezen breken. Hier zag ik zo enorm tegen op dat ik niet kon ontspannen op dat moment. Achteraf sloeg dat natuurlijk helemaal nergens op want hiervan heb ik echt helemaal niks gevoeld. Behalve dat ik daarna dacht dat ik het hele bed onder had geplast maar dat terzijde. Typisch gevalletje van hoort erbij!

Nu was het wachten tot de weeën zich gingen melden.....Die lieten dus even op zich wachten, of wel die kwamen gewoon niet! Er moest een infuus geprikt worden en er zouden weeënopwekkers worden toegediend. Nou ben ik echt panisch bang voor naalden (lees ik doe liever de hele bevalling nogmaals dan weer een naald) maar het voordeel hiervan was wel dat als de weeën te heftig zouden worden er heel makkelijk medicatie kon worden toegediend.

Snap

Helaas ging het prikken van het infuus dus wel helemaal mis. Voor ze gingen prikken heb ik natuurlijk aangegeven ontzettend bang te zijn. Tijdens het prikken schreeuwde ik het uit, tranen rolden over mijn wangen van de pijn. Ja, ik heb gehuild als een kleinkind! Maar omdat ik zo bang was werd er op gereageerd alsof dit door mijn angst kwam. Ik heb mijn man geroepen en zei: Dit is echt niet goed! Ze moeten stoppen nu! Op dat moment viel het gevoel in mijn linkerhand helemaal weg. En toen zat het infuus dus nog steeds niet. Tot op de dag van vandaag (9maanden later heb ik nog steeds in een deel van mijn hand geen gevoel) Jullie moeten nu vast denken.. dit was toch geen horror verhaal? Nee klopt vanaf nu verloopt alles soepel, geloof me! Ze hebben hierna het infuus op een andere plek geplaatst en dit ging gelukkig gelijk goed.

Ja hoor, daar waren ze de weeën! Al snel belandde ik in een enorme weeën storm. Fijn is anders, maar hey dit hoort erbij.Nog even dacht ik oké klaar dit grapje wordt me te pijnlijk ik ga naar huis. Op dat moment besloot manlief om te vragen voor pijnmedicatie.Ja, daar was ik weer terug op aarde. Niet veel later kwam de verloskundige kijken hoe het er voorstond. Er was ook een co-assistent aanwezig en er werd gevraagd of zij misschien mocht controleren. Dit vond ik helemaal prima. 5 cm zei ze. Even dacht ik hallo? Al die weeën voor 2 cm daar doe ik het niet voor. De verloskundige besloot het nogmaals te controleren. 10 cm! YES! Ik heb nog even gemompeld dat het misschien beter was dat de co-assistent een anders beroep moest gaan zoeken en toen gingen we snel verder. De morfinepomp werd me afgenomen na dat ik innig afscheid had genomen. En ik mocht één keer "proefpersen" om te voelen hoe ik dat moest doen. En er ontstond paniek in de kamer, daar was haar hoofdje al. Snel werden de laatste spullen klaar gelegd en mocht ik bij de volgende wee weer persen. Ik heb nog 2 keer moeten persen en daar was ze al.Noveé Jolie. 

In totaal heeft de hele bevalling (gerekend vanaf het vliezen breken) 2,5 uur geduurd waarvan ik 5 minuten heb moeten persen. 

Snap
Snap
Snap
Snap
Snap