Bevallen, maar niet volgens het boekje.

We hadden een inleiding gepland staan bij 39w2d.

In de avond moesten we ons melden bij het geboortecentrum. 19.30u om precies te zijn. Hele dag al zenuwen en ook diaree gehad hiervan, want ja vandaag zou het gaan gebeuren. Voor het infuus prikken was ik het bangst, ook al prik ik dagelijks dit bij mensen, bij mezelf vind ik het vreselijk.

Vol goede moed gingen we erna toe. Nu was het zover we gaan met zijn tweeen naar binnen en komen met zijn drieen na buiten. Zelf dachten we dat de dag erna onze kleine man wel al geboren zou zijn. Maar niks bleek minder waar.

Er werd een ballon geplaats voor de bevalling wat op te wekken, echter ging dit natuurlijk niet vanzelfsprekend en moest dit in twee keer gebeuren. Erna werd ik na de kraamafdeling terug gebracht om daar de nacht te slapen. 4u na het plaatsen had ik vreselijke krampen, ik dacht “jeej het is eindelijk begonnen”. Ik werd aan het ctg gelegd en hier waren nog geen weeen op te zien. Ik kreeg ivm aanhouden pijn een injectie voor te kunnen slapen. Erna moest ik nog even naar de wc toe, maar dit ging niet meer alleen. Mijn vriend moest met mij meelopen omdat ik erg “high” hiervan was. Eenmaal op wc aangekomen viel me de ballon eruit. Dit kon nu geen kwaad in de ochtend werd er verser gekeken.

Om 06.00u kwamen ze me weer aan het ctg leggen. 4uur hieraan gelegen voordat ik een doktor zag. Toen heb ik tablet gekregen voor verder te “rijpen”. 2uur later lag ik weer op de verloskamers. De vliezen werden gebroken en de bevalling was begonnen. 6uur liggen weeën wegpuffen er nog maar 2 cm verder. De rugweeën wat ik had waren voor mij niet meer uit te houden en ik wilde pijnstiller. Ik koos voor de ruggenprik.

Normaal als ze aanvragen moet je binnen 1uur deze hebben gekregen echter uur ging voorbij, elk kwartier langer duurde uren voor mij. Uiteindleijk na 2uur mocht ik naar de OK toe voor de ruggenprik. Wat een verlichting zeg. (Ik zou het iedereen aanraden, heb er niks van gevoeld). Eenmaal weer boven had ik geen pijn meer maar wel voelde ik me niet lekker. Ik had dus extreem lage bloeddruk ervan gekregen en kreeg extra infuus aangesloten voor deze omhoog te krijgen. Erna kreeg daarbovenop nog een complicatie namelijk koorts. Dit is schijnbaar een veel voorkomende complicatie van de ruggenprik. Ik moest starten met antibiotica via het infuus. De uren vlogen voorbij maar het schoot allemaal niet op. Om 23.30u had ik nog steeds maar 4cm ontsluiting. Er werd gezegd bij volgende controle moet er toch meer ontsluiting zijn anders gaan we toch een keizersnee uitvoeren. 2 uur later het moment, eindelijk 8cm (in 2u tijd gelukkig 4cm opgeschoten). Erna ging alles best snel tot het persen. Het persen heeft uiteindelijk nog 1,5uur geduurd en toen de gynaecoloog binnen kwam om de kleine met hulpmiddelen te gaan halen kwam hij zelf naar buiten.

Wat een mooi moment. Zon klein hummeltje op de buik. Helemaal van jezelf.

Nu denk je eindelijk alles gedaan, maar niks was minder waar. Mijn placenta liet niet los en toen hij dan eindelijk kwam was deze niet heel. Toen moest ik dus weer na ok toe om deze te laten verwijderen. Ik heb logan welgeteld 15min vastgehouden. 3u later was ik dan eindelijk weer terug op de afdeling en kon ik hem eindelijk vasthouden. Veel erna heb ik niet kunnen doen want met medicatie en pijn erna was het moeilijk!

Op dat moment zei ik ook, nooit meer een tweede!

Nu 3 maanden verder denk ik, over 2 jaar toch wel leuk om het nog eens te proberen!