bevallen, je moet het maar kunnen

In mijn vorige post kon je lezen hoe fijn mijn zwangerschap is verlopen. vanaf 38 weken werd dit wel wat anders. Ik kreeg last van voorweeen, elke avond opnieuw! daarnaast had ik erg veel last van mijn heupkommen, waardoor ik bijna niet meer kon lopen. gelukkig woonde wij om de hoek bij het ziekenhuis en na een gesprek met mijn man hadden we besloten om voor alle zekerheid een rolstoel te huren. er stonden ook 2 vriendinnen standby en hadden we een 24uurs taxi bedrijf gevonden die kon rijden. Mijn man heeft geen rijbewijs en ik zag het van te voren al niet zitten om 900 meter te lopen naar het ziekenhuis met weeen. (overigens had dit ook niet gemogen van de verloskundige).

Op de uitgerekende datum kwam er nog een vriendin over de vloer, even kletsen en stiekem vond zij het erg spannend of ik ineens weeen zou krijgen. haar kinderwens is er ook, maar zelf vind ze het erg spannend om deze grote stap te zetten. dus bij mij op visite terwijl er elk moment iets kon gebeuren.... SPANNEND!die avond wel weer wat krampjes maar er zette weer niks door. Dus ben ik mijn bed in gedoken. die nacht rond 4.00 werd ik wakker met kramp in mijn buik, dit voelde niet erg prettig en ben ik vervolgens op de bank gaan liggen om mijn man niet wakker te maken. de krampen werden redelijk snel heftiger en met de weeentimer bleek ik al op zo'n 5á6 minuten te zitten. om 7.00 heb ik mijn man wakker gemaakt omdat de weeen zo heftig werden dat ik 'begeleiding' nodig had met het wegpuffen.niet veel later zakte de weeen weer wat af en rond 11.00 stopte mijn weeen helemaal.de rest van de dag een beetje door het huis gedwaald en geprobeerd te slapen, maar dat lukte toch niet echt.'savonds om 19.00 begonnen de weeen opnieuw, maar zeer onregelmatig. Soms kwamen ze om de 3 minuten, dan zat er weer een halfuur tussen. toen ik om 23.00 toch maar naar bed ging omdat de weeen weer helemaal afzakte, heb ik misschien een uur geslapen. om 01.00 begonnen de weeen opnieuw en deze hielden de hele nacht aan. toen we 'sochtends om 5.00 de verloskundige belde omdat we nu toch wel erg regelmatig om de 3á4 minuten zaten, kwam ze snel even langs. dit omdat we erg lang gewacht hadden met bellen. eenmaal gecontroleerd bleek ik nog volledig potdicht te zitten en de verloskundige dacht dat ik last had van oefenweeen. 

in de loop van de ochtend, tussen alle weeën door, voelde ik me steeds slechter. hierop hebben wij opnieuw de verloskundige gebeld en die is weer langs geweest. ondertussen was het rond 13.00 en om 14.00 zaten wij in het ziekenhuis aan de scan. urine ingeleverd en bloed afgenomen. met spoed werd er gekeken wat er aan de hand was, maar alle uitslagen waren negatief. Geen zwangerschapsvergiftiging, dus wij zijn weer naar huis gestuurd. Ja, dit bezoek hebben wij met onze gehuurde rolstoel gedaan. die dag was het behoorlijk warm dus mijn man zweette zich kapot. nu is het leuk om er aan terug te denken, die dag vonden wij het minder grappig!ondertussen waren de weeën weer gestopt bij thuiskomst, dus even douchen en geprobeerd te eten. toen ik om 20.00 in bed lag, hoopte ik deze nacht wel te kunnen slapen. maar de onrust in mijn lichaam bleef. snachts om 01.30 begonnen de weeen opnieuw. Ook nu weer had ik steeds meer moeite om ze weg te puffen en ik lag dan ook huilend op de bank. een van mijn angsten was werkelijkheid geworden: Rugweeen! snachts om 4.00 heb ik mijn man wakker gemaakt dat de weeen weer om de 3 minuten kwamen, ik ze niet meer alleen kon weg puffen en dat ook mijn rug telkens erg veel pijn deed.daarop heeft mijn man de verloskundige opnieuw uit haar bed gebeld en stond ze met een klein halfuurtje al voor de deur. na controle bleek ik EINDELIJK 3cm ontsluiting te hebben, eigenlijk nog niet voldoende om naar het ziekenhuis te gaan. maar omdat ik al zolang bezig was en ik behoorlijk op was en heel angstig was voor een thuisbevalling, heeft de verloskundige toch maar het ziekenhuis gebeld.deze had gelukkig plek en rond 5.00 waren wij in het ziekenhuis. 

Helaas mocht ik niet met de rolstoel, maar mocht ik met de verloskundige meerijden. Mijn man is wel met de rolstoel heen gelopen, zodat we terug wel met de rolstoel konden. bij binnenkomst werd er verteld dat er ongeveer een cm per uur bij zou komen en als er wat was dat we konden bellen. verder raadde ze aan om de rust te nemen en eventueel lekker even te douchen. om 8.00 werd ik gecontroleerd en had ik wel geteld een krappe cm erbij gekregen. die cm per uur ging bij mij dus duidelijk niet op! Hierbij werd het advies gegeven om de vliezen te breken, hopelijk dat er dan vaart in kwam. enige nadeel was dat ik dan wel medisch zou worden, waardoor ik overgedragen werd aan het ziekenhuis. om 10.00 had ik 6 cm ontsluiting maar daar bleef ik weer hangen.

weten jullie nog dat ik zondagochtend vroeg begon? het is ondertussen dinsdagmiddag en ik heb nog steeds geen zoontje op mijn borst liggen!! Ik ben behoorlijk uitgeput, want in al die uren heb ik amper gegeten of geslapen. Ik wilde het liefst zonder pijnbestrijding bevallen, maar de rugweeen deden zo'n pijn en daarnaast was ik zo vermoeid dat ik volledig wegzakte en niet meer aanspreekbaar was. Tijdens een van de weeen heb ik nog gesmeekt om pijnbestrijding en heeft mijn man dit gelijk in werking gezet.ik kon kiezen tussen een ruggenprik of een pompje, maar omdat een pompje maar 2 a 3 uur werkt, was het advies een ruggenprik. zelf kan ik me niet meer herinneren dat ik toestemming heb gegeven voor de ruggenprik, maar dit schijnt toch echt 2x gevraagd te zijn. 

voordat de ruggenprik gezet werd hebben ze nog een echo gemaakt, hierop bleek mijn zoontje als sterrenkijker te liggen. Logisch dat het dan niet opschiet! na ruim 2 uur werd de ruggenprik was gezet, ik zat op dat moment nog steeds om 6 cm. toen de ruggenprik zat ben ik eindelijk in slaap gevallen. toen ik een uur later wakker werd kon ik gelukkig weer wat eten. Daarna heb ik zelfs nog grapjes zitten maken over de vrouw in de kamer naast mij, die lag te gillen als een speenvarken. 'ik ben een stukje rustiger'. ( ik weet dat iedereen anders omgaat met pijn etc)anderhalf uur na de ruggenprik zat ik ineens op 10 cm en mocht ik langzaam mee gaan persen met mijn weeen.  op het laatste moment is mijn zoontje terug gedraaid en kon hij natuurlijk worden geboren, wel kwam hij nog klem te zitten op het einde en hebben ze moeten inknippen. maar het persen heeft precies 30 minuten geduurd en toen had ik eindelijk mijn lieve zoontje op de borst liggen. mijn man dolgelukkig en ik opgelucht dat het er op zat.

blij dat ik in goede handen was in het ziekenhuis, blij dat mijn zoontje gezond geboren is en blij dat de bevalling nu achter de rug is.