Bevallen binnen 1 uur!

Op vrijdag 03 mei 2019 rond 09:00 uur werd ik wakker met buikkrampen, ik moest ook naar het toilet dus ik dacht dat ik gewoon last van mijn darmen had. 

In de middag had ik nog steeds beetje krampen en omdat ik op 6 mei was uitgerekend belde ik het ziekenhuis. Het is mijn eerste kindje dus even navragen hoe het zit. De mevrouw aan de telefoon zei nou als je denkt dat het geen weeën zijn dan zijn ze het ook niet. Ja het deed ook geen pijn alleen leek het alsof er regelmaat in de buikpijn zat. 

Prima heb het hele huis nog lekker schoon gemaakt een lekker taart gebakken een stuk gewandeld en lekker eten gekookt gewoon een normale dag verder. 

Savonds nog steeds regelmatig wat krampen maar deed nog steeds geen pijn. Toen ik de krampen ging timen was het om de 3 minuten maar het duurde ongeveer 30 a 40 seconden. Dat zijn geen weeën die horen veel langer te duren en veel meer pijn te doen. 

Om 23:15 uur toch nog maar even ziekenhuis gebeld, en weer kreeg ik dezelfde mededeling. Weeën voel je echt wel dus zal wel niks aan de hand zijn. Maar ik mocht over een uurtje terugbellen om even te kijken hoe ik me dan voelde. Ik zei ik was eigenlijk van plan om naar bed te gaan. Nou zei de verpleegkundige ga lekker naar bed en niet je wekker zetten hoor. 

Op een of andere manier had ik een voorgevoel. Boven bleef ik beetje rondlopen want als mijn vliezen braken dan liever op het laminaat als ik bed. Maar er gebeurde niks nog steeds beetje krampjes pijn verder niks. Ik lag nog geen 2 minuten op bed of ik voelde iets ploppen en het werd warm tussen mijn benen en ik voelde water stromen. Chips.... dus toch op bed die domme vliezen die breken. Andy gevraagd doeken te halen op de grond neer te leggen en zo ben ik schuifelend naar de douche gegaan. Tja en wat moet je dan. Andy heb ik maar gevraagd het ziekenhuis te bellen en te vragen wat we nu moeten doen. 

Andy belt terwijl ik mij douche het ziekenhuis. Heb je ook meer buikpijn/weeën gekregen hoor ik. Nee de krampjes lijken ook zelfs over denk ik. Ow ja nou omdat je al gebeld hebt vandaag kom maar richting ziekenhuis dan kijken we even wat er aan de hand is. 

Inmiddels is het 00:00 uur en we gaan richting het ziekenhuis. Als we vijf minuten van het ziekenhuis af zijn voelt het wel alsof ik moet poepen. Andy trapt het gas nog wat harder in. Bij de parkeergarage moeten we nog wachten op de deuren die speciaal open moeten en bij de ingang van ziekenhuis moeten we nog wachten op een intercom. Rond  00:20 uur zijn we op de kraamafdeling. We worden aan een monitor gelegd om te kijken of alles goed is. 

Paar minuutjes later voel ik toch wel weeën denk ik en die zijn soms ook best pijnlijk. Andy drukt voor mij op de bel. Ik wil wel graag weten wat voor pijnstillend mogelijk is. De afdelingsarts en verpleegkundige komen om te kijken hoe ver ik ben. De arts verteld dat ik al op 6 cm ontsluiting zit en pijnstilling is niet meer mogelijk. Dat is behoorlijk balen want begint nu wel beetje zeer te doen en als ik nog uren door moet. Nou ja is niet anders. 

Terwijl de arts wegloopt krijg ik weer drang om te poepen en doen de weeën in een keer best zeer. Nou zegt ze ik zal even kijken en terwijl ze kijkt roept ze de verpleegkundige en mag ik persen binnen 1 minuut ben ik van 6 cm naar 10 cm ontsluiting gegaan. 

Dan mag ik persen wat een verademing die persweeen voel je wel. Na 1 perswee staat het hoofdje van onze jongen al. Doordat mijn buik nog best dik is zie ik niks. De volgende perswee laat best lang op zich wachten voor mijn gevoel, ja daar is er weer in. Ik heb mijn ogen dicht tijden het persen en in een keer voel ik een baby op mijn borst. En om 01:24 uur is Logan geboren.

Nog geen uur nadat mijn vliezen zijn gebroken en dat we in het ziekenhuis waren hadden we een zoon in onze armen. 

Jeetje nog ben ik dingen kwijt van de bevalling en moet Andy mij soms helpen dingen in te vullen. Wat ging dat snel. Vooral omdat je niet echt hebt kunnen voorbereiden op het idee binnen zoveel uur ouders te worden. 

Mijn volgende verhaal gaat over Logan zijn eerste weken.