bevalingsverhaal dochter

Bij de 1e duurde het even voordat ik zwanger raakte, we waren 1 jaar bezig toen we net in een onderzoek traject zaten in het ziekenhuis. Het was toen toch snel raak.

We zaten halverwege de zwangerschap in en verbouwing. We kregen een aanbouw, open en nieuwe keuken en centrale verwarming.

Het duurde allemaal langer dan gepland en op den duur was ik er zo klaar mee we leefden namelijk in onze slaapkamer overal stof. Dat ik voorstelde om bij mijn moeder in te gaan. Zou eerst voor paar weekjes maar uit eindelijk paar maanden geworden. Toen ik ongeveer 34 weken was hadden we nog geen naam. Voor een jongen wel maar meisje niet. Toen we op bed lagen kwamen we in eens op de naam. We wisten het geslacht niet maar ik was er van overtuigd dat het een meisje werd.

De zwangerschap verliep voorspoedig. Ik was alleen misselijk als ik te laat ging eten, wel was ik erg moe. En had ik rond de 3o weken al harde buiken waardoor ik minder moest gaan werken. Ik werkte in de zorg dus zwaar werk.

Ik was 16 mei uit gerekend en mijn nicht ging 15 mei trouwen ze had me gevraagd als getuige, ik had nee gezegd omdat ik het risico niet wilde lopen om alsnog af te moeten zeggen. Maar de 15e was er nog niks aan de hand dus ben er gewoon bij geweest. 19 mei was ik zelf jarig maar ook toen was alles nog rustig.

25 mei ben ik nog gestript en alles zag er nog rustig uit. Wel kreeg ik meer controles ook in het ziekenhuis.

Ik moest de volgende dag dinsdag 26 mei s'morgens aan de ct scan. Alles zag er nog steeds rustig uit en hadden een afspraak voor de volgende dag. Ze zei zolang het goed gaat gaan we niet inleiden dat wordt dan pas na het weekend.

We hebben zelfs nog boodschappen gedaan en zouden pizza gaan eten. Terwijl ik de pizza uit de oven pakte braken mijn vliezen. Ik heb eerst niks gezegd want dacht dat ik in mijn broek had geplast. Ben eerst nog naar wc gegaan maar was toch echt vruchtwater. Het was 19.00, mijn vriend vroeg of hij mijn moeder moest bellen. Ja doe maar zei ik, ik was heel rustig. Ben nog aan de pizza begonnen en GTST kijken maar al snel had ik een weeën storm. Ze kwamen erg snel en ik zat meteen in een roes. Volledige concentratie om de weëen weg te puffen. Ik had meteen door dat het heel snel ging. Dus zei na half uur bel de verloskundige maar. Normaal bij een 1e zou je na een uur bellen maar ik was ervan overtuigd dat het snel ging.

De verloskundige kwam zonder tas heel rustig binnen maar toen ze me zag is ze snel de tas gaan halen en moest meteen naar boven om te kijken hoeveel ontsluiting ik had, ik had dus al 7 cm binnen een uur. De baby had in het vruchtwater gepoept dus moesten snel naar het ziekenhuis. Dit was gelukkig om de hoek. Eenmaal daar zei ik meteen ik moet persen. Ook nu werd ik eerst niet geloofd. De gynaecoloog moest zelfs nog gebeld worden, hij woonde om de hoek. Toen hij binnen kwam mocht ik eindelijk persen en binnen paar minuten werd onze dochter om 22.00 uur geboren. Vanaf het breken van mijn vliezen tot de geboorte heeft in totaal drie uurtjes geduurd.

Na de bevalling wilde ik gaan douchen maar waarschijnlijk door alle inspanning kreeg ik last van een flauwte, ze hebben me toen op bed gewassen.

Daarna kwam de familie om de baby te bewonderen.

Ik moet 1 nachtje in het ziekenhuis blijven omdat de baby in het vruchtwater had gepoept maar alles ging goed dus volgende dag mochten we naar huis.

Na 3 dagen thuis lag ze s'avonds even bij ons op bed, ze draaide tot 2 keer toe weg met haar ogen. We vertelden dit aan de kraamverzorger en even later deed ze dit ook bij de kraamverzorger. Na overleg moesten we met de kleine naar de huisarts dit hebben we geweigerd we zeiden we willen meteen naar ziekenhuis gaan niet met zo'n kleintje naar huisatsenpost.

Ze is toen opgenomen, ik mocht er slapen en mijn vriend was er overdag. Door alle stres wilde ze niet meer aan de borst drinken, ze kreeg sondevoeding en lag op warmtebedje aan allerlei apparatuur. Ik mocht haar wel af en toe er uit halen en bij me op de kamer knuffelen. Ook deed ik de verzorging. Leerde ik bijvoorbeeld haar in bad te doen. De kraamhukp kwam paar uurtjes in het ziekenhuis, dat was fijn. Ze kreeg allerlei onderzoeken. Ik moest haar wegen voordat ik haar aan de borst legde en na die tijd. Ze dronk te weinig. Uit eindelijk toen ik even alleen met haar was heb ik het alleen geprobeerd doordat iedereen de verpleging, kraamverzorgster, familie etc er steeds boven op zat lukte het niet. Nu ik alleen zat ging het goed. Daarna ging het steeds beter en uit eindelijk kon de sondevoeding er weer uit. Ze heeft 3 a 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Uit de onderzoeken is niks uit gekomen. Het is waarschijnlijk iets geweest wat ze vaker bij baby's zien waarbij ze even hun adem in houden. Daarna ging het goed, ook met de borstvoeding. En nu is het alweer een grote dame van 11 jaar!