Snap
  • Bevallingsverhalen
  • mamaplaats
  • #prematuur
  • #vroeggeboorte

Als je gaat bevallen met 26 weken en 4 dagen

Het is zondag 15 oktober 2017. Overdag gaan we met onze zoon van toen nog 3 jaar lekker even naar de woonboulevard. Ik ben dan alweer 26 weken zwanger van ons tweede wondertje! De zwangerschap verliep tot dan toe niet geheel vlekkeloos. De eerste 2 maanden heb ik regelmatig wat bloedverlies gehad en na een eerdere miskraam is dat toch erg spannend. Gelukkig laten de echo’s iedere keer een kloppend hartje zien. Tijdens de 20 weken echo krijgen we minder goed nieuws. 

Zo zouden zijn beentjes, want we wisten toen ook dat we een jongetje zouden krijgen, veel te kort zijn, zijn nierbekken te groot en zijn maagje weer te klein. We werden doorgestuurd voor een uitgebreide echo en moesten ons voorbereiden dat we mogelijk een kindje met down syndroom zouden krijgen. 

Enigsinds verward reden we weer naar huis. Gelukkig konden we dezelfde week al terecht voor de uitgebreide echo. Hier bleek dat zijn maagje en nierbekken eigenlijk beide binnen de norm waren, alleen zijn bovenbeentjes wel heel erg klein waren. Zouden we zeker willen weten of het kindje geen chromosoom afwijken zou hebben moesten we een vruchtwaterpunctie laten doen. Eigenlijk stond ons besluit al vast. Een punctie brengt ook weer risico’s met zich mee, wat als de uitslag goed is maar je kindje door de ingreep toch geboren wordt? En als het niet goed is, laten we dit kindje dan toch geboren worden met de wetenschap dat ze het laten overlijden? Dit zouden wij zeker niet kunnen. 

Dit kindje is meer dan welkom, dus we besloten geen onderzoek te doen en te gaan genieten van de zwangerschap.

Tot dus die 15 oktober. Nadat we lekker geshopt hadden werden bij ’s avonds bij vrienden uitgenodigd on daar  wat te eten. Tijdens het eten had ik regelmatig wat harde buiken maar zocht daar verder eigenlijk nog niks achter. Na een gezellige avond kropen we optijd in bed.

Rond 1 uur schrik ik wakker, wat voel ik toch. Ik ga naar de wc en daar verlies ik heel veel bloed. Vanaf de wc roep ik mijn vriend wakker. Ik weet meteen dat het foute boel is. Ik vraag mijn vriend de telefoon te pakken en bel meteen de verloskundige. Omdat ik verwacht dat we naar het ziekenhuis moeten bellen we meteen mijn moeder om op ons zoontje te passen. De verloskundige is binnen 10 minuten bij ons thuis. Ze controleert of er nog een hartslag is, deze is er gelukkig. Wat een opluchting. 

Er is voor mij geen tijd om op de oppas te wachten dus samen met de verloskundige stap ik alvast in de auto onderweg naar het ziekenhuis. 

Al snel is mijn vriend ook gearriveerd. Na wat controles denken ze aan een loslatende placenta, we worden doorgestuurd naar het AMC waar ze pasgeboren baby’s van 26 weken kunnen opvangen. 

Na een snelle rit met de ambulance komen we in de vroege morgen aan in het AMC. Daar krijg ik longrijp prikjes en  weeënremmers.  Zolang de baby het goed doet, en ik niet te veel bloed zou verliezen zou iedere dag dat de baby langer in mijn buik zou blijven meegenomen zijn. 

Omdat we hals overkop zijn weggegaan , geen spullen hadden meegenomen omdat daar geen tijd voor was, besluiten we dat mijn vriend savonds naar huis gaat en de volgende ochtend met spullen weer mijn kant op te komen. Het bloeden werd immers niet meer en ik had ook geen harde buiken meer.

Tot ik savonds laat toch ineens  krampen begon te krijgen. Krampen die elkaar toch steeds sneller opvolgden. Ik drukte op het knopje waarna er snel een verpleegkundige aan mijn bed stond. Snel werd ik weer aangesloten op het ctg en die zag er helemaal niet goed uit. De hartslag van de baby zakte veel te ver en kwam daarna weer langzaam terug. Dan gaat het ineens allemaal heel snel. Midden in de nacht bel ik mijn vriend welke ik niet te pakken krijg.. zal hij optijd zijn om zijn zoon geboren te zien worden?

Dat lezen jullie in de volgende blog ...

4 jaar geleden

Wow wat heftig dit! Omg! Ik ga je volgen! Wil graag de rest van je verhaal lezen! Ik hoop heel erg dat het goed afloopt ?

4 jaar geleden

Hi! Dank voor je reactie. Begin volgende week, ik wil zoveel vertellen dat het anders een te lang verhaal wordt ?

4 jaar geleden

4 jaar geleden

Oh jeetje, wat heftig! Hopelijk is er een goede afloop! Wanneer komt je volgende blog?