9 jaar geleden
40+2
Een magisch getal in je zwangerschap, 40. Nu mag, nee moet het toch wel gaan gebeuren. Hier heb je al zo lang naar uitgekeken!
40 weken zwanger, dat was maandag. Een foto gemaakt van mijn dikke buik, omdat het nu toch wel moet gaan gebeuren, of op zijn minst moet gaan beginnen want dochterlief diende zich aan met 40 weken en 1 dag. Wat doen in huis, een fietstochtje naar de supermarkt om voorraad in te slaan af en toe een voorwee. Zou het?
Manlief komt terug uit zijn werk, zijn dag was net zo oninteressant als de mijne. Als er dan toch nog niks gebeurt, ga ik maar lekker naar Zwangerfit vanavond.Op de weg daarnaar toe haal ik ook nog even een lastminute gescoorde tweedehands Phil en Teds duowagen op. Waar ik tot nu toe me niet echt druk kon maken over hoe we twee kleintjes gaan transporteren heb ik me ineens bedacht. Het zullen wel hormonen zijn.
De dames bij zwangerfit kijken me verrast en enigszins medelijdend aan. Ze weten dat ik al een paar weken zeg dat de kleine wel mag komen. Een zwangerschap met een dreumes die de wereld aan het ontdekken is, is toch wel pittig namelijk! Ja ik ben er nog, nee nog geen teken van baby, op de voorweeën na dan. Ik draai de les mee in de hoop dat dit de boel op gang ben en wordt met bemoedigende woorden van de dames naar huis gestuurd. 'Niet tot volgende week!'
Ook vanavond in bed weer voorweeën. Niks regelmatigs, maar lekker slapen doe ik niet. Hè balen! Ik had zo gehoopt dat deze kleine zich ook rond de uitgerekende datum zou aandienen. Als ik opsta maak ik een besluit. Ik ga genieten van vandaag, leuke dingen doen met dochterlief en zie wel wanneer deze kleine in onze armen wil liggen. Ik kan me best voorstellen dat hij bang is voor de kou hierbuiten!
Wasje gedraaid, pakketje afgehaald, kinderboerderij bezocht en af en toe en voorwee genegeerd. Ook vandaag weer een saaie dag. 40+1 gaat zonder bijzonderheden voorbij.
En dan nu, 40 weken en twee dagen zwanger, een enorme buik en gelukkig nog genoeg energie. Vandaag maken we er maar weer een mooie dag van. Ik ga naar de kapper, ik draai nog een wasje en schrijf nog dit blogje, ik draag tenslotte Serious Request een warm hart toe! Niet in de laatste plaats omdat ik het zo makkelijk heb in vergelijking tot de vrouwen en meisjes waar dit jaar aandacht voor wordt gevraagd. Ik neem me voor de komende dagen te bloggen, zo lang baby er nog niet is. Zo kan ik ook mijn steentje bijdragen.
Een kerstkindje is toch ook zo gek nog niet?!