4 kids , 4 verschillende bevallingen

Mijn eerste bevalling was toen ik 20 was , ik wist niet wat ik moest verwachten en na allerlei horrorverhalen van andere te hebben gehoord ( Bedankt trouwens nog) liet ik het maar over me heen komen , met in me achterhoofd er is er nog nooit een blijven zitten ! 

Na een dag gewinkeld te hebben en thuis gekomen met de boodschappen nog in de gang te hebben staan breken mijn vliezen. Dat was rond 17.00 uur , om 21.00 uur na het ziekenhuis met verloskundige , 1 uur flink moeten persen en na een flinke duw op me buik is mijn oudste zoon geboren om 4.22. Niks te klagen voor een eerste bevalling , een super klein mannetje van 2705 gram , en 44cm. 

Bevalling twee , na aangeven bij de verloskundige dat ik dacht dat ik elke keer kleine beetjes vruchtwater verloor werd ik doorgestuurd na het ziekenhuis. Daar werd gezien door middel van een echo dat mijn vruchtwater minimaal was, ik werd verzocht om me de volgende dag in het ziekenhuis te melden om 7.00 zodat de bevalling ingeleid kon worden. Om 7.00 uur aangekomen , 8.00 uur infuus , half 10 werden de vliezen gebroken en om half 2 werd mijn zoontje geboren na twee keer flink persen. Om half 5 ging ik weer na huis met de maxi cosy op me schoot. Mijn boy was 3195 gram , en 49 cm. 

Dan de derde bevalling... Mijn eigen horror bevalling.. Ik ging zoo relax na het ziekenhuis, ik had namelijk al twee " makkelijke" bevallingen gedaan. Ik ging dit klusje wel even klaren.. Maar dat liep anders als verwacht! 

Aangekomen in het ziekenhuis bleek dat ik nog maar 2 cm ontsluiting had. De verloskundige brak me vliezen om alles wat te versnellen. En nou dat deed het! Na drie kwartier een heftige weeënstorm te hebben gehad zat ik op volledige ontsluiting .. Maar... " het randje" was nog niet weg.. En dat randje bleef ook.. Met pers weeën werd ik van de ene zij na de andere zij geduwt , na lichtelijk paniek van de verloskundige stond binnen 5 minuten een team van wel 10 mensen aan me bed! Ik wist niet wat me overkwam! Er werd een infuus aangelegd, heen en weer geloop, en het enige wat ik kreeg te horen was dat ik niet mee mocht persen. Ik had geen idee wat er aan de hand was en raakte in paniek! Er werd bloed afgenomen van de baby en de dienstdoende gyneacoloog kwam aan het uiteinde zitten met een ( in mijn ogen enorm apparaat) ik mocht na heeeeel veel pijn ( ik heb al mijn bevallingen zonder pijnstillend gedaan) eindelijk mee persen , ik voelde wat getrek en hoorde wat gevloek van onder en na een kwartier werd dan eindelijk mijn sterrenkijker geboren! Een flinke baby van 4450 gram en 56 cm.. Hij had het benauwd gekregen omdat hij niet goed lag, vandaar dat er paniek was en was de ok al in gereedheid gebracht voor een eventuele spoed keizersnede. Hij moest eruit binnen korte tijd en met de vacuüm pomp is dat gelukt ! 

Mijn vierde bevalling was echt een appeltje eitje ... Mijn eerste drie bevallingen heb ik liggend gedaan , waarom? Eigenlijk gewoon omdat dat zo ging zonder er bij na te denken , bij mijn vierde ging dat echter anders. Dit was een staande bevalling , en dat vond ik echt erg fijn! Het idee was raar maar toen het eenmaal achter de rug was heb ik echt gezegd als ik dit had geweten had ik al me bevallingen zo gedaan. ( indien dat mogelijk was natuurlijk) 

Ik had de hele morgen al wat krampen en pijn in me rug. Me moeder kwam op de koffie en daar zei ik tegen ik denk dat het vandaag wordt geboren. En daar heb ik ook gelijk in gekregen. Rond 16.00 uur kreeg ik lichte weeën, die zich langzaam na een paar uur uitbreidde tot wat heftigere weeën, rond 21.00 uur vond ik dat mijn man de verloskundige toch maar moest bellen, die kwam langs en vertelde dat ik al 7 cm ontsluiting had, aangezien ik het fijn vind om in het ziekenhuis te bevallen moesten we met enige spoed na het ziekenhuis. Daar aangekomen nog een warme douche genomen en na een uurtje had ik pers weeën. Omdat ik lopend mijn weeën opving, vroeg mijn verloskundige of ik het niet fijn vond om staand te bevallen , uhh.. Nou graag ik zag mezelf niet echt meer op het bed klimmen. Ik had geen tijd om er aan te wennen, voordat ik het wist stond ik met beide benen wijd hangend aan het ziekenhuisbed te persen ( ja ik voelde me net een vrouwtje uit de rimboe die tegen een boom aan het bevallen was) na twee keer flink persen voelde ik mijn zoon geboren worden , en tuurlijk doet elke bevalling pijn, maar toch op de een of andere manier was deze bevalling echt het minst pijnlijke van alle vier. Als ik dit had geweten had ik echt al mijn bevallingen zo gedaan! 

Dus lieve aanstaande moeders onder ons.. Mocht het tot een keuze zijn om staand te bevallen , mag ik je dan als moeder zijnde met enige ervaring adviseren om het zeker te proberen!