4 januari ?

4 januari.. je kunt wel stellen dat dit de meest donkere en vreselijkste dag uit mijn leven is geweest.

Ik heb nog nooit een blog geschreven en ik zou ook niet weten of ik er goed in ben. Maar wil toch een poging wagen. 

Laten we beginnen met de aanloop naar 4 januari. 14 september bijna 1 jaar geleden hadden we na 1 jaar eindelijk een positieve test. Op wat vermoeidheid en misselijkheid na kwamen we het eerste trimester goed door. De weken erna gingen ook prima. Oud en nieuw hebben we geproost op een mooi 2019 waarin we in mei een klein meisje zouden krijgen. Niet wetende hoe 4 dagen later ons leven eruit zou zien. 

1 januari: ik kreeg aan einde van de dag wat krampen. Maar zo nuchter als wij zijn dachten we feestdagen achter de rug naja eerlijk je eet meer je gewend bent. Plus we hadden 2 januari de 20 weken echo we zouden het dan melden 

2 januari: de 20 weken echo was goed! Wat waren wij blij. Ook de krampen aan gegeven maar geen oorzaak gevonden. 

3 januari: ik ben deze dag gaan werken. Was een week vrij geweest dus vond dat ik wel moest gaan. Toch een onderbuik gevoel dat er iets niet oké was en heb deze dag meerdere malen de verloskundige gebeld. Toch me werkdag af gemaakt en plasje bij de huisarts ingeleverd. Deze was schoon. Verloskundige gebeld die stelde me gerust ik was waarschijnlijk gevoelig voor haar bewegingen. 

Ik ben thuis rond half 6 op de bank gaan liggen en ben in slaap gevallen. Rond half 8 werd ik wakker. Goh geen krampen meer gehad, nou lekker in bad zal vast helpen. Rond half 10 wilde ik naar bed gaan, mijn man zat boven voetbal te kijken en ik was erg moe. Nog even naar de wc voor ik ga slapen. Terwijl ik op de toilet dat voelde ik iets geks daar beneden. Ik voelen iets wat je instinctief doet. Ik voelde letterlijk een bal uit me komen.. en deze spatte kapot. Ben niet gek en wist ook wel dat dit heel erg mis was. Direct gegild naar mijn man die per direct de verloskundige moest bellen. Die kwam direct er was nog een hartje te horen en dat gaf zoveel hoop. Een half uur later waren we in het ziekenhuis inmiddels 22:30 en stonden er wel 8 mensen om me bed. Ze hebben nog een echo gemaakt waar we voor de laatste keer jaar hartje hebben gehoord. Ze lag al ingedaald en er was geen vruchtwater meer. Ook had ik al 4 cm ontsluiting. 

Na een zeer bewogen nacht is onze dochter Maud op 4 januari ok 4:30 geboren.. stil maar wat was ze prachtig. En dat is ze nu nog steeds. 

Helaas kwam hierna de placenta niet los en verloor ik veel bloed waardoor ik naar de OK moest. Helaas kon ik haar hierdoor niet vast houden. 

Maud heeft een aantal dagen bij ons thuis mogen zijn en is op 7 januari begraven. 

We hebben haar ook aangegeven bij de gemeente. Zo zal ze niet alleen voor ons altijd bestaan maar voor iedereen. 

Hoe het nu met ons gaat? Dat vertel ik nog wel