32,5 week zwanger angst voor bevalling

Hoi, ik weet hoe het is om bekken instabiliteit te hebben. Ik raakte in 2011 zwanger rond februari, en in half mei viel ik hard op de grond. Acute bekken instabiliteit. Natuurlijk komt het doordat de banden rondom de bekken soepeler raakte maar k was op dat moment net 16 weken zwanger. Vanaf dat moment tot op de dag van nu 2 jaar later heb ik er nog steeds last van. Ik was doodsbang voor de bevalling, vanaf week 20 van de zwangerschap kon ik niet meer lopen, zelfstandig staan, uit bed, in bed, ik had overal hulp voor nodig, zat ook in een rolstoel wanneer ik mezelf moest verplaatsen. Mijn bekken waren zoo zwak dat ik mijn benen niet uit elkaar kon zetten (wat noodzakelijk is voor de bevalling) en wanneer ze een stukje uit elkaar gingen zakte ik door de bekken. Ik mocht op 37 weken bevallen via een inleiding en helaas was de baarmoedermond niet rijp genoeg dus op 38 weken deden ze de inleiding opnieuw en toen lukte het wel, 7 uur later en 10 minuten persen was mijn dochtertje geboren. de bevalling gaat pijn doen, niet alleen in je bekken maar overal. Mijn advies is probeer ongeveer 5 weken van te voren je bekken te trainen, je bekkenbodem en je bekken zelf, benen beetje voor beetje wat verder uit elkaar en onstpan, dat is het belangrijkste. Je weet niet wanneer de kleine zegt ik kom er nu uit vandaar dat ik zeg 5 weken van te voren. rust goed uit. Ik had geluk dat ik na de bevalling mezelf wat steviger rondom de bekken voelde en nog heb ik voor 1.5 jaar een bekkenband gedragen. Mocht je die nu niet hebben dan is mijn advies om die nog wel te nemen. het helpt echt en houdt de bekken bij elkaar. Ook zoek een goede fysiotherapeut die je bij de bekken problemen kan helpen. Scheelt erg veel. De ene vrouw voelt zich perfect na de bevalling en de andere niet, zoals elk kind verschillend is is ook elke vrouw verschillend. Ik wens je hee veel succes, sterke, en rust goed uit, echt waar!! Praat er met je gyneacoloog/verloskundige over en zij hebben misschien ook tips. Zoek een bekkenfysiotherpeut of een normale manuele/fysio therapeut en hun kunnen je vast helpen. probeer te ontspannen tussen de weeën en veel vrouwen zeggen nu vast, ja hallo zeg, weet je hoeveel pijn die weeën doen, ja ik weet het, heb het meegemaakt, vooral de ruggen haha........probeer nog maar te genieten van de laatste loodjes en geniet dan maar van de kleine!!

Ik had ook last van bekkenpijn en dat is heel erg lastig als je een dreumes rond hebt lopen die vanalles wil gaan doen. Het enige wat je eraan kunt doen is: er aan toe geven. Iedere keer kleine beetjes doen en anders moet er maar iemand komen helpen. Ik denk dat als je de bevalling op je af laat komen je makkelijker bevalt (beetje kort door de bocht, maar ik denk dat het in veel gevallen zo werkt). Als je namelijk bang bent dan verkrampt je lichaam en dan duurt het allemaal langer. Probeer je geen zorgen te maken. Een bevalling is niet te plannen en het doet pijn, maar probeer het over je heen te laten komen. Neem lekker je rust en probeer je niet druk te maken.

Bekkenpijn heb ik niet gehad... wel verschrikkelijke angst voor de bevalling. Ik heb er met heel veel mensen over gepraat en voor mij heeft de zwangerschapscursus goed geholpen en het schrijven van een bevallingsplan... Ik was bang om controle te verliezen in alles... met pijn, personenen die aan je zitten, wat er onverwacht zou gebeuren, mensen om je heen hebt tijdens de bevalling etc. .... Wat ik wel mijzelf had ingeprent tijdens de zwangerschap is dat de pijn die ik zou gaan krijgen de ergste pijn zou zijn die ik ooit zou ervaren... maar daarbij wel dat 'miljarden en miljarden' vrouwen mij voor zijn gegaan... en dat het wel haalbaar zou moeten zijn; ook voor mij! Ik wilde hoe dan ook een natuurlijke bevalling... en die heb ik ook gehad. Helaas ging veel niet zoals ik had gedacht... mijn vliezen braken spontaan met 34 weken en kon ik rechtstreeks naar het ziekenhuis en werd onze premature dochter diezelfde dag nog geboren... wel heb ik vanaf het begin de touwtjes in handen gehad, hoe gek dat ook klinkt... mijn bevallingstas stond al een paar weken klaar, en ook mijn bevallingsplan lag bij de verloskundige.. de overdracht naar de (onbekende) gynaecoloog van dat plan heb ik afgedwongen (mijn eigen verloskundige mocht de bevalling niet doen ivm prematuur geboorte)... en heb ook een persoonlijk gesprek nog geëist met de gynecoloog hoe ik de bevalling voor ogen had (tijdens mijn weeën)... al met al heb ik een mooie bevalling gehad (naar omstandigheden)...uiteindelijk ben ik veel alleen geweest met mijn partner tot aan de persweeen (wat ik graag wilde)... ik wilde (bijna) zittend bevallen, waarnaar geluisterd is... en alles wat ik tijdens de bevalling wilde/vroeg of wat ook is mij gegeven... vanwege monotoon hartritme van onze dochter hebben ze haar met de vacuümpomp gehaald na 5 minuten persen.... en de pijn van de hele bevalling is mij 100% meegevallen... bewust 'genieten' van de momenten tussen de weeen in heeft mij veel kracht gegeven om de pijn op te vangen van de weeën...Ik had mijn bevalling 10x over willen doen als onze dochter na de bevalling niet zo ziek was geweest... Het enige wat ik je kan meegeven is ; zorg dat je die angsten zoveel mogelijk beperkt tijdens je zwangerschap want het is niet goed voor je kleintje in de buik! Heb vertrouwen in jezelf, want het komt echt goed!! Je kunt het! verzamel de mensen om je heen tijdens de bevalling die jouw kunnen kalmeren, jouw kunnen motiveren en vooral niet in paniek raken...

Hè, dit herken ik! Helaas had ik zelf ook vanaf de 12 week last van mijn bekken en ben daarna in de 20e week ook nog op mijn stuitje gevallen, door het knappen van een zitbal. Ik heb in mijn zwangerschap dan ook niets ander dan pijn gekend! (Zie mijn blog) Ik keek ook enorm op tegen de bevalling, omdat het langs mijn stuitje moest. Mijn tips voor jou zijn: zorg dat je nu in beweging blijft! Ga elke dag een stuk fietsen (dit is minder belastend voor je pijnlijke bekken dan lopen en je houdt conditie) kijk of je ergens kunt zwangerschapzwemmen. Dit was voor mij tijdens de zwangerschap de enige plek waar de pijn even naar de achtergrond verdween. Bijkomend voordeel is dat je er ook zwangere vrouwen ontmoet, waar je mee kunt kletsen (daar heb ik enorm veel steun aan gehad!). Je kunt zwangerschapzwemmen tot aan de weeen! Die conditie heb je straks hard nodig tijdens de bevalling en herstel. Bij veel vrouwen is de pijn van het bekken na de bevalling weg! Misschien behoor je straks ook tot die groep. Ik heb pijnmedicatie moeten slikken om de zwangerschap vol te kunnen houden, dus er zijn altijd mogelijkheden. Er is ook pijnmedicatie voor tijdens de bevalling. Informeer naar een bevallingsinformatie avond in het plaatselijke ziekenhuis. Dat kan ook wat geestelijke rust bieden, want dan weet je hoe het gaat. Ga op zoek naar een informatieve niet te zweverige korte bevallingscursus. Ik weet niet waar je woont, maar hier in het noorden heb ik een spoedcursusje gevolgd (kraamzus) en dat ga mij een wat rustiger gevoel! Verdiep je in het bevallingsplan en zoek uit waar je precies bang voor bent..... Blijf praten en vergeet niet je doet het allemaal voor het goede doel! Hopen dat je staks een mooie gezonde baby in je armen mag sluiten! Geloof in je zelf, want je kunt het echt!