2 mei 2018

Dit is voor mij een magische maand. 

5 mei 2017 trouwde ik met de man van mijn leven & 2 mei 2018 werd ik voor het eerst MAMA. 

In deze blog ga ik jullie vertellen hoe ik mijn bevalling ervaren heb! Jullie moeten weten dat ik een enorme controlefreak ben en dus alles onder controle wil hebben. Verder ben ik op alles heel goed voorbereid, maar niks was minder waar natuurlijk.

1 mei 2018 - Was op zich een hele mooie, warme dag. Wij hebben die dag niet heel veel gedaan want dit is een feestdag in België. Gewoon 's avonds lekker bbq'en. Tussen de soep en de patatten door (zoals dat hier bij ons gezegd word) ging ik zoals iedere hoogzwangere vrouw regelmatig naar het toilet, maar deze keer had ik voor de 3e keer oprij een ontzettend natte onderbroek - en nee jongens, ik hoor jullie al denken, je hebt gewoon in je broek geplast - ik had opnieuw een vermoede dat ik vruchtwater verloor. De vorige 2x hebben ze mij in het ziekenhuis gewoon weer naar huis gestuurd, dus ik twijfelde of ik wel zou bellen. Stel dat het niks is en dat ze me opnieuw naar huis sturen? Wij moesten trouwens ook 30min rijden voor we bij het ziekenhuis waren. Mijn lieftallige man overhaalde me toch om even te bellen, voor de zekerheid. & maar goed, ik kreeg een hele lieve vroedvrouw aan de lijn die mij vertelde dat we alles moesten laten vallen - we waren aan het bbq'en, dus niet echt makkelijk hé :D - en naar het ziekenhuis moesten komen, ik zou ook mijn valiesje moeten meebrengen, want de kans dat ik terug naar huis zou gaan, was klein. Ik kreeg een kleine paniekaanval. Dit kan toch niet? Ik ben er niet klaar voor. Ik heb me hier nog niet op voorbereid. Ik moet me nog een beetje fatsoeneren, nu ja in hoeverre dat nog kon, want ik zag er totaal niet uit, opgeblazen als een olifant, de poten van een olifant, heel mijn gezicht onder de puisten. haha, maar dit moest het minste van mijn zorgen zijn!

daarna vertrokken we toch braaf richting het ziekenhuis. Om 20u30 aangekomen in het ziekenhuis, hebben ze me meteen voor een half uur aan de monitor gelegd, dit was ik ondertussen al gewoon, ze controleerden mijn urine en bloeddruk. 16/9 was mijn bloeddruk. VEEL te hoog natuurlijk, waardoor ik opnieuw langer aan de monitor moest liggen. Neen jongens, dit was niet door me op te jagen, ik had de laatste tijd wel vaker last van een te hoge bloeddruk. Ze namen ook nog een bloedstaal af, maar uit de urine bleek dat ik een zware zwangerschapsvergiftiging had. 

De gynaecoloog van wacht stond dan ook meteen aan mijn bed. "Ja mevrouw, ik ga u niet meer naar huis laten gaan om wille van uw te hoge bloeddruk en uw zwangerschapsvergiftiging. U zal vanavond hier moeten blijven slapen, verder ga ik uw gynaecoloog even bellen om te kijken of we u al dan niet gaan inleiden, want het lijkt me beter voor u en uw baby dat we de zwangerschap hier afbreken." Hier moest ik het mee doen. Ik was in een kleine shock. Ik wist even niet wat ik moest denken of zeggen. Ik kon alleen maar huilen, was dit uit blijdschap? of stress? of ... nu ja, ik weet het niet. 

De verpleegster heeft toen nog gekeken of ik een opening had. Om 23u had ik 1cm opening, maar mijn baarmoedermond was al volledig verweekt - of hoe zeg je dit ? - De verpleegster bracht ons naar ons kamertje, waar wij de nacht mochten doorbrengen. Ooh dit was een ramp, wij hebben toen niks geslapen, want die ziekenhuisbedjes zijn echt toe aan een nieuwe matras. Maar goed. 

Om 5u36 maakte ik men man wakker. Ik moest plassen, maar ooh jeeee, mijn water brak op het toilet. - hoewel ik nog steeds denk dat die verpleegster mij per ongeluk gestript had de avond ervoor.  Mijn man liep op de gang en haalde er een verpleegster bij. Proficiat mevrouw, het is begonnen. Ze zouden gaan kijken hoeveel opening ik had, maar moest even aan de monitor. 

Dit wil zeggen, in bed blijven liggen en niet bewegen -_- Om 7u20 heb ik gedrukt op het belletje, zodat er een verpleegster kon komen. Eenmaal zij binnenkwam, vroeg ik of ik van de monitor af mocht. Ik had namelijk beetje pijn en kon dat liggend niet opvangen, maar tevergeefs. Dit mocht niet, ze ging dan EINDELIJK kijken hoeveel opening ik had. 4 cm !!! - dit was rond 9u - ohjeeeeee, nog een lange weg te gaan, maar ze gingen mij al naar het verloskwartier brengen zodat ik misschien even in het bad kon. Ondertussen mocht ik toch wat rondwandelen, zo kon ik de pijnen beter opvangen.

10u30 de pijnen werden heviger en heviger. Ik vroeg wanneer ik een epidurale mocht hebben en ze zei dat ze zo dadelijk opnieuw kwam kijken. Ik kreeg een epidurale wanneer ik dacht het nodig te hebben, zij ging ondertussen het bad even laten vollopen. Ik overlegde met mijn man, hij zei dat ik moest doen waar ik me goed bij voelde -omdat ik eerst geen epidurale wou- Had ik voorgenomen dat ik een epidurale wou. De verpleegster riep al een anesthesist op, maar helaas! Om 11u zat ik al op 9cm. De anesthesist vertelde mij dat ik geen epidurale meer kreeg. Ik ging bijna bevallen. 

20 minuten later zat ik nog steeds op 9 cm en was de pijn zo hoog dat ik met mezelf geen raad meer wist. De komst van de gynaecoloog maakte mij enorm blij! Hij kwam me namelijk zeggen, dat er toch een anesthesist onderweg was. Ik had al zo mijn best gedaan, maar bleef te lang op 9cm hangen, ik zou even moeten rusten voor de echte arbeid. Ondertussen was het al 11u25 ! De epidurale werkte wel, hoewel ik nog wel steeds mijn weeën voelde, maar het was zoveel draaglijker. Ik kon nog even rusten. 

Om 12u30 kwam de gynaecoloog binnen en vertelde mij dat we eraan moesten beginnen, mijn zoontje zijn hartslag was niet oké, hij wou en moest eruit. 

Ik heb toen alles op alles gezet - dacht ik - Haha, ik had ook wel bang. Ik wou niet geknipt worden of scheuren. De gynaecoloog zei dat ik nu alles op alles moest geven, anders zouden ze mij gaan helpen. Dat wou ik absoluut niet! Ik moest dit hier gaan doen! IK, IK en IK alleen! Net of ik toen een kortsluiting kreeg in mijn hoofd. Of het was de adrenaline, maar ik heb alles op alles gezet en het kleine mensje, onze zoon, Julian. Zo klein, lief, mooi,... werd geboren om 13u12. 

Op 36 weken, maar oooh zo gezond! Julian was 48,5 cm lang en woog 2730 gram!!!