Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • vroeggeboorte
  • Accepteren

#2 Ik ben aan het bevallen.

accepteren?! zal dat ooit gebeuren.

Op naar het ziekenhuis. 

Nog steeds voel ik mij goed, oké ik verlies wat vruchtwater, maar ik heb geen krampen. 

In het ziekenhuis aangekomen, blijkt het topdruk te zijn op de afdeling en worden wij in een spoedkamer geplaatst. Naast mij ligt een mevrouw waarvan ik zeker weet dat zij spoedig zal bevallen. Ik wordt aan de CTG gelegd en moet het maar uitzitten.

Na ongeveer 30 minuten beginnen de krampen. Niet een beetje, nee gelijk een weëenstorm!!

Ik wordt overgeplaatst naar een eigen kamer, er wordt mij verteld dat ik moet gaan slapen en weg is de kraamhulp.

Slapen?? Hoe dan...  

Na een helse nacht zonder slaap, weëenstormen, en gebroken vliezen, trok ik het niet meer. Ik wilde pijnmedicatie!!!

Doordat ik met 34 weken al aan het bevallen was, wilden de VK niet kijken hoeveel centimeter ontsluiting ik al had, dit vanwege infectiegevaar.

Daarnaast werd mij verteld dat ze de baby zolang mogelijk binnen wilden houden. Ik wist wel beter want dit was mijn 2e x. Hier was geen houden aan!

Op het moment dat ik serieus werd genomen en de VK kwam kijken hoever ik was en of ik pijnmedicatie kon krijgen, was het al te laat.

Ik had al 8 cm ontsluiting.

Vanaf dat moment weet ik alleen dat ik mij besefte dat ik aan het bevallen was, LICHAMELIJK.

Mijn lichaam was bezig met een bevalling, maar mentaal was ik hier nog helemaal niet klaar voor.  Dit zorgde ervoor dat alles onwerkelijk aanvoelde, alsof ik naast mijzelf stond en ik niks kon doen. Het was nog niet de tijd om geboren te worden en ik, mijn lichaam, wierp jou eruit.

Het moment dat jij daadwerkelijk geboren zou worden, moest mijn man de VK naar binnen slepen. Ik voelde je wegglippen tussen mijn benen en na een paar keer persen was je daar. Onwerkelijk maar waar, je was er al.

Door de korte navelstreng lag je op mijn buik en hoorde ik 1 kreet!

Nog in een roes en 2 strijdt met mijn lichaam belanden wij van een roze wolk in een nachtmerrie.

volgende keer:

#3 Van een roze wolk naar een nachtmerrie.