Zwem baby zwem

En ik was dan ook erg teleurgesteld toen ik erachter kwam dat je, in het echt, geen zeemeermin kunt worden. Maar een mens kan altijd dromen. Dus elke keer als ik naar het zwembad of strand ging, speelde ik dat ik een zeemeermin was. En ook kreeg ik mijn vriendinnetjes zo ver dit samen met mij te doen, want je wilt natuurlijk geen eenzame zeemeermin zijn. Ook al mijn zwemdiploma’s heb ik in minder dan een jaar tijd gehaald. Want stop mij in een bad en ik ga.

Toen ik zwanger was had ik al besloten dat mijn kindje ook op babyzwemmen zou gaan. Behalve dat ik het heel leuk en schattig vind, vind ik het ook gewoon erg belangrijk. Ze leren met water om te gaan en dat het niet eng is. Dat moet ook wel, want ik, als echte water koningin, kan natuurlijk geen bange water poeperd prinses aan mijn zijde hebben (grapje).
Langzaam, op een speelse manier wennen zij aan water en kunnen ze zo over in het ‘echte’ zwemles.

Afgelopen donderdag was het zover. Pooks en ik gingen voor het eerst babyzwemmen. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten. Thuis is zij de aller heppie de peppieste baby in bad, maar dat wil niet zeggen dat zij dit ook in het grote bad is. Misschien is ze dan wel overdonderd, of vind ze het te druk. En gaat ze alleen maar huilen en vind ze het eng.

Nou niets van dat. Ik loop het zwembad in en voordat zij nog helemaal in het water is, en alleen haar voetjes nog maar het water raken, begint ze al vrolijk te trappelen. Ik leg haar maar op haar rug, net zoals thuis, en mevrouw begint te lachen en probeert zich zelfs los te wurmen. Alsof zij wil zeggen, this is my sh*t, laat me maar los mam, I got this. Maar no, you don’t, dus even rustig aan.

Tijdens de les zingen we liedjes en maken we bewegingen in het water. Pook is in haar nopjes. Alles doet ze mee en vindt ze leuk. Tegen het einde moeten we langs de rand gaan staan en elke keer met een andere ‘opdracht’ naar de overkant zwemmen. Eén van de opdrachten was een grote hap water te nemen en die over het hoofd van je baby te sproeien, spugen dus eigenlijk. Hier wou ik niet aan mee doen, en probeerde stiekem gewoon leuk naar de overkant te zwemmen. Mij niet gezien, een flinke hap water uit het zwembad. Iedereen die tegelijk water hapt en spuugt. En… jak.. Maar er onderuit komen gaat hier niet zo makkelijk. De docent komt naast mij staan en zegt neem maar een grote hap en zoooo over het hoofdje. Ik zeg okido en wacht tot ze weer door spettert. Maar dit doet zij niet, tot mijn grote teleurstelling. Ondertussen zie ik Jaé kijken naar de andere straaltjes en voel ik mij ‘die’ moeder, de partypooper. Dus ik neem, met veel tegenzin, een grote hap water. En spuug deze zoooo recht in Pooks haar gezicht. Juist. Zij kijkt mij aan en ik zie dat zij zich afvraagt ‘waarom?’

De docent zegt dat het niets geeft en vertelt dat je gewoon thuis een beetje moet oefenen met een zacht straaltje spugen. Ja.. okee.. uhm.. ja.. doen we.. denk ik..

De laatste oefening was het spannendst. We moesten samen met baby, kopje onder. Dus ik schoot onder water en schoot er weer uit. Dit bleek dus niet te moeten. Dus ik ‘moest’ nog een keer. “Mag echt wat rustiger”. Nou, uhm, okee. En nog een keer koppie onder. En kleine Pooks kwam een beetje geschrokken, maar super stoer weer boven water.

De docent gaf nog aan “schrik niet als je baby de hele dag slaapt”. Nou, ik ben niet geschrokken hoor! Mijn baby was gewoon de hele dag wakker. Niets extra moe. Juist extra energie. Pas om 18.30 viel zij lekker in een lange diepe slaap.

Maar dit is zeker iets wat we blijven doen. Zo heb ik vanaf deze week, mijn eigen kleine zeemeermin.