Snap
  • Baby
  • Gezond

'Zorgen'mama van mijn fantastische kindje

Daar ben je dan mama, en dan is die blauwe wolk gitzwart met bliksemflitsen en heeeel veeeeel regen...

En daar was ik ineens mama. Nou niet ineens, maar jullie weten vast wat ik bedoel, want hoe zwanger je ook bent ;) en hoeveel je jezelf ook voorbereid op het moederschap, er is niets wat jou van te voren leert hoe het nu echt voelt als dat kleine mensje op jouw blote borst wordt gelegd en de hele wereld opeens alleen nog maar draait om hem of haar. Dus daar was ik ineens mama. Een overweldigend gevoel van liefde en beschermingsdrang overviel me en obervalt me nog steeds! 

Mijn mooie, lieve, knappe, geweldige en nu al slimme zoontje is de meest fantastische baby van de wereld. Maar oh oh, wat is het zwaar. Als mama alleen (en met z'n twee ook) heb je het al zwaar met een baby'tje dat aandacht, liefde, voeding, troost en schone luiers nodig heeft en echt niet geboren is met hetzelfde ritme als jij hebt, maar als jouw lieve baby'tje dan ook nog eens 15 uur per dag ontroostbaar huilt - en ik hield een huildagboek bij dus dit is niet overdreven maar feitelijk - en krijst en gilt dan is het behoorlijk pittig... Dus mijn blauwe wolk werd door extreem slaapgebrek, complete machteloosheid en ontzettende zorgen al heel gauw donkergrijs met heeeeel veeeeel regen. 

Na een aantal weken met deze steeds groter en donkerder wordende wolk die 24 uur per dag boven mijn hoofd hing kwam daar dan toch de verlossende ziekenhuisopname - en ik zeg verlossend omdat ik daarmee bedoel dat er eindelijk duidelijkheid zou komen over wat er mis was - waaruit bleek dat mijn lieve zoontje verborgen reflux heeft, een volledig beschadigde maagwand en slokdarm had opgelopen hierdoor, in meerdere mate aan darmkrampjes leed - meer dan gemiddeld mevrouw, maar net niet zorgelijk - extreem gevoelig is en heel slecht tegen drukte en prikkels kan en nog wel een aantal dingen meer. 

En die lieve artsen en geweldige verpleging die steeds maar vertelde dat mijn zoontje een bewerkelijke baby is, een moeilijk kindje is, een zorgenkindje is. En hoe goed bedoeld ook, en hoe goed benoemd ook kan ik het nog steeds niet laten om te denken dat als je mijn kindje een zorgenkindje noemt je het feitelijk bij hem neerlegt, maar hij is pas 8 weken, zo'n verantwoordelijkheid kan hij nog heeeeel lang niet aan. Dus vanaf nu benoem ik het steeds weer: Mijn lieve zoontje is geen zorgenkindje, ik ben zijn zorgenmama!

7 jaar geleden

Aaah dankjewel Debsel86. Genieten doe ik toch wel :)

7 jaar geleden

Wat vervelend dat je zoveel zorgen hebt en dat het zo loopt. Fijn dat je nu weet waar het aan ligt. Hopelijk kan je hiermee het huilen en de onrust van je zoontje al veel beperken. Heel veel sterkte en vergeet niet extra te genieten van de rustige, vrolijke momenten xx

7 jaar geleden

Dankjewel Lindsy83 voor je reactie!

7 jaar geleden

Wat een mooie manier om het te zien! En ja, uiteindelijk zijn we allemaal wel zorgenmama alleen de een jammer genoeg wat meer dan de ander. Hopelijk mag je er snel de vruchten van plukken en als nog op een mooie lichtgekleurde wolk zitten gepaard met heel veel zonneschijn!