Snap
  • Baby

Zo trots als een pauw

Ken je dat? Je kijkt naar je kind en je voelt een immense trots opkomen.

Ik ben trots. Heel erg trots. Quinn is nu bijna 7,5 maand. Al 7,5 maand mogen wij van haar genieten. Er zijn een flink aantal zaken, bedacht ik me net, van het afgelopen jaar waar ik ontzettend trots op ben. En ik vind; ook hier mag een keer een blog aan gewaagd worden. 

Ik ben trots..

- op mijn kleine, grote meid natuurlijk allereerst. Een meisje met een pittig karakter, die ons goed bezig houdt en soms de kop goed gek maakt. Maar ik ben super trots dat zij ons meisje is.
- omdat ik zwanger heb mogen zijn. Ik ben trots op de ervaring die ik heb opgedaan in deze tijd. Trots op mijn groeiende buik. 
- omdat ik een kindje heb mogen baren. Dat ze gezond en wel ter wereld is gekomen. Dat ik een bevalling heb doorstaan. Dat ik dit in 8 uur deed en pijnstilling niet nodig bleek te hebben. Deed het pijn? Absoluut! Maar daar voel ik nu niks meer van. 
- dat ik ondanks de slechte start in het ziekenhuis nog 4,5 maand borstvoeding heb gegeven. Ik heb er hard voor moeten werken in de eerste week, maar het is gelukt!
- omdat ons kleine meisje zich zo goed ontwikkeld. Iedere nieuwe ontwikkeling maakt me weer zo trots. Het is dan zo'n vol gevoel. Het eerste badje, de eerste lach, de eerste keer omrollen en dan nu achteruit tijgerend door de kamer. Wat doet ze het toch goed!
- op mijn partner. Die altijd voor me klaar staat. Die me begrijpt, leest en helpt. Hij doet het zo goed met Quinn en ik kan me geen betere papa wensen. 
- op ons samen. Als relatie, als vriend en vriendin. Wij horen zoals we nu zijn, samen. Wij kloppen. Wij hebben samen een huis gekocht de afgelopen maand. Wij gaan samen als gezin nu een super mooi leven opbouwen. 
- op mijn schoonmoeder. Die regelmatig op onze kleine ondeugende meid past. Die hier ook ontzettend aan moest wennen, zo'n eerste kleinkind. Maar ze doet het zo goed!

 Tot slot ben ik trots op mezelf als moeder. Ook al is het niet altijd makkelijk, ik doe het goed. Natuurlijk heb ik mijn breek-momenten gehad. Ik heb gehuild, maar daarentegen ook heel veel gelachen. Ik heb mijn dochter leren kennen, leren lezen. Ik speel in op haar behoeftes. Ze voelt zich geborgen en veilig bij mij. Ze wordt rustig bij mij. Ik word vrolijk van haar. Ik voel me intens gelukkig als ik 's morgens haar kamer op kom, haar uit bed haal en een grote lach en knuffel van haar krijg. 

Lieve Quinn, wat maak jij mij toch ontzettend trots. Ik hou heel erg veel van jou lieve kleine meid!