Zo machteloos voelen.

Ik denk dat elke moeder het beste wil voor haar kinderen en zo veel mogelijk wilt beschermen tegen al wat kwaad kan doen.

Ik kan mezelf heel snel onzeker voelen en denken dat ik het niet goed doe!

Soms ook zo machteloos en vooral als het dan om mijn zoontje gaat. Gister was er z'n dag dat ik me echt machteloos en onzeker voelde.. Mijn zoontje had gister 40 graden koorts, Nou dan schiet er vanalles door mijn hoofd en raak ik al gauw in paniek, ik zie dat getal zo snel verschijnen op het temperatuur metertje en denk dan gelijk bij een hoog getal en bij een kleintje.. dat kan nooit goed zijn!

We hadden net bezoek ontvangen drinken ingeschonken enz enz. ik kleedde jake gelijk om en zei tegen wesley dat hij 40 graden koorts had. meteen werd er gebeld naar de spoedpost om toch te vragen wat het kan zijn en wat we moesten doen, want in het ergste geval dacht ik aan corona! En ja misschien was ik wat aan het overdrijven maar ik had echt het gevoel dat er iets niet goed zat..

Jake werd wit en was hangerig en suf alsof hij zo weg kon vallen, hij ademde zwaar en zijn hartslag sloeg alleen maar sneller.De spoedpost ging overleggen wat ze het beste konden doen en even later zeiden ze dat we langs mochten komen voor verdere onderzoek. algauw pakte ik de tas in voor jake voor just in case en stapte de auto in met wesley. Het bezoek moesten we een andere dag voortzetten maar dit was even niet anders.Onderweg naar het ziekenhuis hield ik jake in de gaten voor het geval dat er iets gebeurde, maar hij viel al gauw in slaap en was verzonken naar dromenland.

Eenmaal in het ziekenhuis werd ons verzocht mondmaskertjes op te doen en onze handen te ontsmetten, ivm corona natuurlijk. er was verder geen mens te bekennen alleen wij waren aan het wachten. Al gauw kwam de verpleegster en verzocht ons verder te komen. we gingen daar zitten en legde uit wat er aan de hand was. Ze ging jake nakijken en testte zijn longen, het hartje enz..Ook keek ze de oortjes na en dat vond jake echt niet prettig, het was z'n zielig gezicht en op dat moment is het enigste wat je kan doen hem geruststellen en afleiden, dat ging goed en verder deed hij het perfect, hij is een kanjer!. Ze was klaar met het onderzoeken en mochten terug gaan zitten aan het bureau.Ze vertelde dat ze niet zeker wist of het corona was want de kleintjes hebben er minder vat op en worden daarom ook uitgesloten, ze vertelde immers wel dat het zijn oortjes waren waardoor hij waarschijnlijk de koorts van heeft gekregen.. Het bleek een beginnende oorontsteking te zijn.. ik zelf had er niets van mee gekregen of in de gaten gehad dat het zijn oortjes kon zijn. ik zag af en toe dat hij aan zijn oortjes zat maar niet dat hij zoveel pijn eraan leed. we mochten weer naar huis en legde hem te bed met een zetpil, omdat het nog maar beginnend is kreeg hij er nog geen medicatie voor.

Op z'n moment voel ik me dan echt machteloos! denkend over hoe ik het misschien eerder kon weten en jake eerder kon helpen. Maar ik weet ook dat je hier verder niets aan kunt doen en dat kindjes snel koorts kunnen krijgen en oorontstekingen. Gelukkig was het 'niets ernstigs' en kan hij hiervan snel weer opknappen en dat deed hij ook! Vannacht sliep hij goed met af en toe een huiltje, vanmorgen getemperatuurd en de koorts was alweer gezakt naar 37 graden. Eind goed al goed.

Ik vind het altijd zo sneu als mijn kleine man iets overkomt.. als is het maar iets kleins, ik maak me dan al gauw zorgen en voel me dan echt machteloos. gelukkig komt het uiteindelijk in orde en kan z'n kleintje toch wel veel hebben.Maar het blijft mijn kindje en daar wil ik het beste voor.

Wanneer voel jij of kun jij je machteloos voelen?En hoe ga je daar mee om?