9 jaar geleden
Zes weken onderweg.. het aftellen is begonnen?
In een moordend tempo wordt mijn kleine meisje groot, nu zijn we alweer halverwege het (eerste) traject van het Pavlik spreidbroekje.
Inmiddels zijn we alweer zes weken onderweg met het spreidbroekje. Dochterlief heeft er totaal geen moeite mee, ze weet inmiddels niet meer beter. Gelukkig maar! Woensdag hadden we weer een controle, wat niet veel meer inhoud dan dat de orthopedisch verpleegkundige kijkt of het broekje bij gesteld moet worden. Het is een soort tandarts bezoek; je bent er op de afgesproken tijd, moet dan alsnog minstens een kwartier wachten tot je aan de beurt bent om vervolgens na 2 minuten weer buiten te staan... Maar goed, het is een noodzakelijk kwaad en als we er enigzins snel weer van af willen, zullen we toch moeten.
Nu werden de bandjes weer wat bij gesteld en hoeven we pas weer over zes weken terug te komen. Maar dat wordt een langer en spannend bezoekje, want dan moeten we een echo laten maken en krijgen we van de orthopeed te horen of onze kleine meid nog langer in de teugels moet, of we een ander traject in moeten slaan, of dat ze alleen nog maar de nachten hoeft of misschien wel helemaal niet meer. De verhalen op het internet doen vermoeden dat de meeste trajecten minimaal het dubbele duren (dus een zes maanden zeg maar), dus daar ben ik ook altijd van uit gegaan. Maar nu zei de verpleegkundige dat "veruit de meeste kinderen" na 12 weken klaar zijn met het traject.. Dus nu begin ik stiekem ben ik nu al een beetje begonnen met aftellen.. want als ze ook maar enigzins gedacht zou hebben dat het niet zo zou zijn.. dan zou ze dat toch niet zeggen? Aan de andere kant.. op het CB zeiden ze ook dat veruit de meeste kindjes voor niets doorgestuurd werden naar de heuppoli en toen was het ook raak... Iets met karma wellicht?
Zoals ik al aangaf in dit blog en daarna in deze, is het voornamelijk een puntje van frustratie voor mij.. Onze kleine meid heeft inmiddels haar motoriek aangepast; in plaats van naar beneden trappelen met de beentjes, trappelt ze nu met haar benen naar de zijkant. Een heel apart gezicht... alsof ze in split-stand aan het fietsen is... Overigens errug leuk voor in bad... probeer dan maar eens het water in het bad te houden en zelf droog te blijven.. mission impossible.. Dochterlief vind dat nu overigens extra leuk, want dan kunnen die beentjes ALLE kanten op schoppen..Yay...
Qua spelen is ze nu voornamelijk bezig met dingen pakken (eerst kijken, dan pakken), het speelgoed heen en weer schudden, zodat het aan de andere kant van de box beland of zelfs buiten de box.. Op haar zij draaien gaat prima, maar verder komt ze (nog) niet, want dan zitten de knietjes in de weg.Op haar buik spelen gaat ook bijna niet, hooguit met een kussentje, maar dat speelt niet zo prettig... In het kletsen, kraaien en schaterlachen belemmerd het broekje gelukkig niet, dus daar kunnen we volop van genieten!