Worth the wait!

De weg naar een kindje duurde lang, ik neem jullie mee in ons verhaal. 

In september 2014 zijn wij getrouwd en de kinderwens was bij beide al sterk aanwezig. We zouden het dus ook niet tegenhouden, als het kwam was het kindje enorm welkom. Na een half jaar was ik zwanger, ons geluk kon niet op!  Maar helaas ging het bij 6.5 week zwangerschap mis.      In september 2015 zijn we naar de huisarts gegaan en daar werden de standaard onderzoeken gedaan. De bloedonderzoeken waren goed, maar het zaadonderzoek niet. Maar de uitslag kon niet goed zijn doordat de huisarts een verkeerd potje had meegegeven(een voor urine ipv voor zaad...) In januari hebben we het zaadonderzoek nog een keer laten doen, en deze bleek weer niet goed. Dus zo werden we doorgestuurd naar de fertiliteitskliniek, niet wetende dat we nog een lange weg te gaan hadden. 

We mochten in maart 2016 starten met IUI, we hadden in principe recht op 6 vergoedde behandelingen. Maar bij de 6e IUI behandeling hebben ze een fout gemaakt en mochten we een 7e behandeling. Van de 7e IUI behandeling werd ik zwanger, maar dit eindigde helaas in een miskraam. We mochten nog een 8e behandeling, deze had helaas niet het gewenste resultaat. We hebben een pauze ingelast en zijn in januari 2019 gestart met IVF. 

Ik zag enorm op tegen het hormonen spuiten en was benieuwd hoe ik hierop zou reageren. Maar het hormonen spuiten viel me uiteindelijk enorm mee, en de bijwerkingen? Die had ik niet.. ! Toen de dag van de punctie eraan kwam, was ik enorm gespannen. De punctie vond ik echt niet fijn, maar de arts was enorm lief, legde alles goed uit en handelde rustig. In de kamer waar ik mocht uitrusten na de punctie kregen we te horen dat er 10(!!!) eicellen waren gevonden! Wauw, dit had ik niet verwacht. Dit moet toch lukken! Een dag later kregen we een telefoontje: ''Hallo mevrouw, ik bel u om de uitslag door te geven van het aantal embryo's. Ik moet u helaas vertellen dat er geen één embryo is ontstaan'. Oké ... woh.. dit was een enorme klap.. En nu? Wat moeten we nu doen? 

Er volgde een gesprek met onze arts en hij snapte er ook helemaal niks van. Want alles leek goed! We hadden nu nog de mogelijkheid om ICSI te gaan doen. Nadat we er goed over na hadden gedacht, zijn we met ICSI begonnen. Weer die pil, weer die hormonen spuiten en weer die punctie .. Wat als we nu weer geen resultaat hebben? Wat als het weer niet lukt? Gaan we dan door? Stoppen we dan? We hadden gezegd tegen elkaar dat we deze poging nog zouden doen, zou deze niet lukken dan zouden we stoppen. Want het ging ten koste van onze relatie maar ook van mijn lichaam. Ik was op, ik was moe. Elke keer weer het wachten en de teleurstellingen keer op keer.

Maar eerst deze ICSI behandeling, deze punctie kreeg ik meer pijnstilling zodat het allemaal wat relaxter zou zijn voor me. Maar omdat ik zo gespannen was, werkte er niks en  was deze punctie nog erger dan de vorige. Na de punctie werd ons verteld dat ze 7 eicellen hadden gevonden. Nu was het afwachten ... zou er een embryo uit ontstaan?

Dag later werden we gebeld met het nieuws dat er (maar) 1 embryo was. Moeten we nu blij zijn? 1 is toch wel weinig .. Maar andere kant, we hebben er maar 1 nodig .. we proberen positief te blijven en duimen keihard dat dit onze embryo is! De terugplaatsing was de woensdag na de punctie(zondag was de punctie). En dan is het wachten, wachten en wachten. Bang met elk wc bezoekje dat je bloed verliest.. wat als ... 

1.5 week na de punctie, op een zaterdagochtend, verloor ik bloed .. ''Dit was het dan, dag behandeling''.. Ik zei tegen Richard: ik doe een test, dan weet ik het tenminste zeker, hoef ik ook geen hoop meer te houden. Test gehaald en de test gedaan .. Huh zie ik daar nu een streepje? Wel heel licht ... maar streepje is streepje toch? Moeten we nu blij zijn? Ben ik zwanger? Hadden we inderdaad maar 1 embryo nodig? Beetje verbaasd gingen we dat weekend door, er volgden uiteraard nog veel meer testen. 

Die woensdag erna was de dag dat ik officieel mocht testen, we hadden voor die dag een Clearblue test gekocht en deze gaf aan: zwanger! Woh.. het staat er echt... Ik ben zwanger!

Zou deze zwangerschap goed gaan? Is het ons gegund? Zouden we nu eindelijk papa en mama worden?