8 jaar geleden
worsteling aan de borst...
Soms raakt ons mannetje gefrustreerd aan de borst. Dan slaat, trapt, trekt, krabt en knijpt hij! Een hele worstelng dus...
Over het algemeen hebben wij een hele lieve en goedlachse baby. Maar soms, als hij bijvoorbeeld moet poepen of erg moe is en niet kan slapen, raakt hij gefrustreerd... En hoe! Het ergste vind ik als hij dit doet terwijl ik hem de borst probeer te geven. Dan heeft hij er ook het ergste last van, want als hij gefrustreerd raakt en niet aan de borst zit begint hij gewoon te huilen. Maar aan de borst is hij het ene moment lekker aan het drinken en het andere moment verandert hij in een ware terrorbaby.
Hij probeert eerst om mijn ogen eruit te pulken. Dat wil niet. Dan maar kijken of dat haar ook uit mijn hoofd kan. Uiteraard blijft dat ook stevig zitten. Vervolgens hoor ik hem een paar keer grommen en probeert hij tijdens het drinken op zijn hoofd te gaan staan. Ondertussen laat hij de borst dus niet los... Dan lijkt het er even op dat hij weer rustig verder gaat drinken. Soms is dat ook zo, maar soms word het nog een graadje erger. Mijn lippen worden half van mijn gezicht gepulkt, er volgen een paar roekeloze meppen met zijn handen en zijn benen trappelen alle kanten op. Ondertussen laat hij dan nog steeds niet los en probeer ik hem weer in een fatsoenlijke houding te krijgen. Soms werkt het om in een andere houding te gaan voeden, maar niet altijd. Ik heb ook gerpobeert om hem een knuffeldoekje te geven, maar die word aan de kant gelingerd. Ik kijk dit tafereel zo'n 10 tot 15 minuten aan voordat ik besluit dat ik wel genoeg mishandeld ben en dan leg ik hem even te spelen. Ik lach even in mezelf om hoe hij doet en denk bij mezelf dat ik nog van geluk mag spreken dat hij mijn tepels er tenminste niet af probeert te bijten. Na een half uur of uur probeer ik het nog een keer. Wel eerst de luier even checken, want vaak heeft hij inmiddels gepoept, maar dan is er niks meer aan de hand...
Ik weet zeker dat ik later wel met een big smile aan deze momenten terug moet denken. Vooral omdat ik het nu al best grappig kan vinden. En hoewel ik wel altijd gezegd heb dat ons zoontje best wel wat pit en karakter mag hebben, houd ik wel mijn hart vast voor de peuterpubertijd... Als hij nu al zulke gevechten voert om lekker te kunnen drinken, hoe word dat straks dan wel niet als hij zijn zin niet krijgt ofzo?
Iemand ervaring met zo'n vechtbaby? En zijn de driftbuien van jullie peuterpubers inderdaad veel erger dan van toen ze nog lieve kleine baby's waren?
Anoniem
We codvl'ue done with that insight early on.
Lindsy83
Bedankt voor al jullie reacties en tips! Er zitten zeker een paar dingen tussen waar ik misschien nog wat mee kan! De laatste dagen heeft hij er gelukkig geen last meer van gehad. Ik ben ook heel blij om te lezen dat er dus wel meer worstelbabys zijn en dat dit niet hoeft te betekenen dat je ook een pestpeuter krijgt ;)
Anoniem
Mijn dochter had haar verschrikkelijke periode rond de 1 jaar. Ze had toen enorm last van woede aanvallen gepaard met extreem veel huilen. Inmiddels bijna een meisje van 3 en moet zeggen dat die peuterpubertijd heel erg mee valt. De strijd die er is is om kleine dingen maar niet de heel dag door of om veel dingen. Die hele peuterpuberteit valt me enorm mee. Ik moet zeggen dat ik ook enorm consequent en duidelijk ben. Bij mijn man doet ze altijd wel wat moeilijker maar gezien ze dat bij mij niet doet komt dat gewoon door zijn opvoedmanieren.
Anoniem
Gebeurt dit meestal einde van de middag/begin avond? Dan is meestal de productie wat minder, waardoor ze harder moeten werken voor de melk. Daar kunnen ze idd nogal driftig van worden ;) Inmiddels de tweede aan de borst en deze begint ook al zo nu en dan te protesteren. Wat kan helpen is borstcompressie of wisselvoeden toe te passen. Zoek maar eens op borstvoeding.com naar de technieken. En hier wil wegleggen en even later opnieuw aanleggen ook wel helpen. En idd... straks lach je erom en nu lijkt het af en toe oneindig frustrerend. Maar bij de eerste heb ik heel wat tegenslagen gehad en uiteindelijk bijna 2 jaar bv gegeven. Nu ik erop terug kijk viel het soms wel mee maar toen ik er middenin zat leken verschillende tegenslagen soms oneindig!