Wij samen ❤️

Just us...

Hoewel ik graag zou willen dat het anders was.... Dat alles anders was. We zijn weer in het ziekenhuis. Alleen.. Waar ik dit toch zo intens graag wilde delen met iemand..  En oma past thuis op je broer en zus. Verdrietig moest ik ze thuis achterlaten. Ik was het gevoel lang kwijt, maar ik voel me verscheurd. 

Nu zijn we hier met z’n tweetjes. Het gaat slecht met je. Van longontsteking naar een buikinfectie. Je spuugt tot je niet meer kunt, hoestbuien waarbij je keeltje moet worden leeg gezogen, sonde voeding.

Je doorstaat het allemaal. Nachten lang geen slaap. Gewoon jij en ik.

Het is nu 03.55u 10 december..Je hebt net je bedje helemaal onder gespuugd, poep overal en slijm uit je keel kon je niet kwijt. Je hoest tot je lipjes er blauw van zien.. traantjes rollen over je mooie rooie wangetjes en ook over de mijne.

Nee mama, huil je. Carmen zo moe. Carmen saape.. En ik wil je helpen maar ik weet niet hoe.

Met de verpleegkundige maak ik warme doeken klaar. Bibberend kleed ik je uit. Je oogjes kijken angstig en hulpeloos. 

Mijn kleine meisje. Spier wit, je ribbetjes zijn te tellen.. ik was je lieve lijfje en wikkel je in handdoeken. Ik neem je lekker bij en Je houdt me stevig vast.

De verpleegkundige checkt je sonde. Dit moet opnieuw.. hij zit niet op de juiste plek. Lieve, dappere Carmen. Tussen de traantjes door zeg je: mama, niet huilen. Hoeft niet. Carmen jou koefoe ( knuffelen)

De sonde wordt opnieuw geplaatst. Zweet op de rug.. terug in je bedje. Ik ga naast je liggen. Heel dicht kruip je tegen me aan, met je koortsige lijfje. Ik hou zoveel van je. En ik ben er wanneer je me nodig hebt. Waar ik ook ben. Altijd en wat er ook gebeurd. Niets of niemand komt daar tussen.

Ik ga slapen. Dicht tegen je aan. Dichtbij jou. Waar ik het liefste ben❤️

Dank aan mijn mama, mijn liefste schatjes Caithlin en Indy, alle lieve vrienden en vriendinnen die er voor ons zijn❤️

Volgen jullie ons op instagram @misscadoinca