7 jaar geleden
Wel een kind, geen relatie: mijn verhaal!
Niet iedereen begrijpt mijn situatie, daarom dacht ik... Ik zet het op 'papier'! Erg benieuwd naar de reacties :)
Ring ring... Sinds een paar maanden gingen mijn eierstokken tekeer! Veel vriendinnen in mijn omgeving waren zwanger of hadden zo'n schattige kleine baby. How cute! Geen wonder dus dat ik ook een baby wilde...
Maar dat was geen optie. Geen relatie. Geen gezin. Geen baby dus. Punt.
Totdat...
Mijn beste vriend Tom en ik weer eens een van onze gezellige date-nights hadden. Op de een of andere manier kwam het onderwerp kinderen naar boven. Tom is super gay en heeft altijd scharrels maar geen echte vriendjes. Aangezien ik een van de weinige singels uit mijn vriendengroep ben, zijn Tom en ik altijd elkaars date. Toen we dus een serieus gesprek over kinderen hadden en ik vertelde over mijn rammelende eierstokken haakte hij daarop in: ''Jamie, ik heb PRECIES HETZELFDE''!
Om een heeeeeeele lange periode van wikken, wegen, adviezen, geregel en gevoel kort te maken: Tom en ik gingen het proberen, samen een kindje.
De reis startte bij de voortplantingsarts (want nee de natuurlijke manier was geen optie) en eindigde een paar maanden later al met een positieve zwangerschapstest. WOW bizar! We waren door het dolle heen.
Nu, 2 jaar later gaat het perfect. Logan is twee dagen in de week bij Tom en de rest van de week bij mij. De opvoeding gaat perfect en nog steeds zijn Tom en ik beste vrienden.
Mijn omgeving heb ik vanaf moment één betrokken bij mijn plannen en afwegingen. Zij stonden pal achter me (alhoewel het bij mijn ouders iets meer voeten in de aarde gekost heeft, maar nu zijn ze helemaal weg van Logan). Maar sinds kort loop ik tegen iets anders aan: andere ouders. Vriendjes en vriendinnetjes van Logan die haar vragen hoe het is met een papa en mama die niet samen zijn.
Ik zie zelfs mensen op het kinderdagverblijf smoezen over me. Dat is toch niet netjes? Ik ben erg bang dat Logan hier last van gaat krijgen als ze wat ouder is. Of zelfs gepest gaat worden...
Daarom hulp gevraagd: hoe moet ik omgaan met de situatie? Op de smoezende ouders afstappen en in gesprek gaan? En nog een vraag: Wat vinden jullie van mijn situatie?
Anoniem
Volgens mij als je er zelf geen ding over maakt naar je kind, vindt hij het zelf ook de normaalste zaak van de wereld. Wie weet wordt hij er af en toe mee gepest, maar wat een mooi een open minded kind hebben jullie dan samen op de wereld gezet! Ik vind het geweldig dat jullie zo samen het geluk gevonden hebben in de vorm van een kind. Andere ouders oordelen toch wel, echt overal over. Dat hou je niet tegen. Ik vind dat ook vaak lastig hoor, maar hou altijd vast aan mijn eigen overtuigingen. Nogmaals, het kan niet anders dan dat jullie kind heel open minded is/zal zijn en dat is het mooiste wat je kan zijn naar mijn idee.
angelique987
Leuk! Een kindje met 2 ouders die veel van hem houden! Sinds ik kinderen op school heb ben ik erachter dat een hoop ouders de middelbare school nog niet achter zich hebben gelaten. Veel roddels en onzin! Na dat ik een affaire heb gehad met de bakker, de meester en blijkbaar de vader van een ander kind heb ik besloten er niet naar te luisteren. Ik ben heel open en eerlijk tegen iedereen. Als ze geen geheimen zien hebben ze geen reden om te roddelen. Ik heb mijn zoontje via een donor gekregen en de andere twee zaten in het pakket met mijn man samen. Een bijzondere situatie maar het werkt...
Anoniem
Een betere 'gescheiden' koppel kunnen ze niet hebben 2 trotse ouders en super dat jullie dit zo hebben kunnen doen geweldig toch! Achter mensen hun rug om kletsen over waar mensen geen weet van hebben vind ik heel kinderachtig! Zou dus zo zeggen wat voor ouders zijn dat geen goed voorbeeld voor je kinderen! Laat die mensen maar denken geniet van jullie kindje dat is het belangrijkste dan denken wat andere denken!
Anoniem
Ik zou super trots zijn op jezelf en ik dank dat logan blij Is met zulke ouders! Dit lijkt mij een goeie oplossing, jullie zijn vrienden en kunnen het dus goed met elkaar vinden, jullie zijn dan geen stelletje maar dat maakt toch niet uit? Er zijn zoveel kinderen die zonder vader opgroeien of met ruziënde ouders, dan lijkt dit mij een ideaal plaatje. Twee ouders die super blij zijn dat je er bent en ook het goed met elkaar kunnen vinden. Jullie doen het goed!