Snap
  • Baby
  • Gezond

Weg roze wolk door die stomme GBS bacterie.

Mijn vliezen braken voordat ik aan de antibiotica lag die ervoor moest zorgen dat de GBS bacterie niet bij mijn kindje kon komen..

In mijn vorige blog is te lezen dat ik erachter kwam dat ik de GBS bacterie bij me droeg.

Zijn er meer mensen die er ervaring mee hebben?

De ervaring over hoe daarmee omgegaan wordt is mij erg opgevallen in die periode.
Zeker omdat de gevolgen die de GBS bacterie kan brengen groot kunnen zijn, en ons helaas is overkomen.

Toen ik hoorde dat ik de bacterie bij me droeg en wat het kan veroorzaken heb ik de rest van mijn zwangerschap in angst gezeten. Gelukkig kon ik er thuis wel over praten , maar ik merkte dat er in mijn verdere omgeving niet echt belangstelling voor was : er is nu toch niks aan de hand , en met die antibiotica gebeurd er toch ook niks ?
Als ik dan vertelde dat de bacterie al snel bij mijn kindje konden komen wanneer ik nog niet aan het infuus lag als mijn vliezen braken, werd het maar een beetje weggewuifd ; dat zal wel goedkomen.

Met 39+6 weken braken s 'nachts om 3 uur mijn vliezen, net bij mij weer, waarom nou niet eerst weeën?
Ik belde gelijk de verloskundige, die heel lief zei dat ik nog wel even kon gaan slapen.
Toen ik mijn situatie uitlegde, werd ik toch gelijk naar het ziekenhuis gestuurd waar ik gelijk aan het infuus werd gelegd.
2 kuren van 4 uur moesten ervoor zorgen dat de bacterie werd uitgeschakeld.

Binnen 18 uur moest ik bevallen zijn....nou daar hebben ze wel voor gezorgd ;-)
Na een flinke dosis weeën opwekkers begonnen om 12 uur 's middags mijn weeën en beviel ik om half 3
van een prachtige dochter !

Helemaal verliefd werden we nog 24u geobserveerd in het ziekenhuis en mochten we de volgende dag lekker naar huis omdat er geen tekenen waren van afwijkingen.

Eigenlijk was het vanaf begin af aan al duidelijk dat onze dochter niet lekker in haar vel zat, ze bleef maar afvallen, veel huilen, slecht drinken en veel ondertemperatuur.
Maar wist ik veel , alles was goed toen we naar huis gingen dus het zal wel een moeilijke start zijn....

Een moeilijke start werd het zeker.
De 4e dag thuis vertelde de kraamhulp dat ze het toch allemaal niet vertrouwde, ze voldeed niet aan de punten waar een 5 dagen oud kindje aan moest voldoen.
De hielprik werd gedaan, en ze gaf weinig weerstand, normaal gesproken huilen ze toch wel een beetje.
Ze zag steeds geler, had geen platluiers meer en werd steeds futlozer.
De verloskundige kwam kijken en die stuurde ons gelijk naar de Spoedeisende Hulp.
Zou het toch die bacterie zijn?

Vanaf dat moment ging ik in de "moeder" modus. Alles voor mijn kindje.
Dat ik zelf eigenlijk nog moest herstellen maakte me niet meer uit.

In het ziekenhuis werd ze nagekeken door een geweldige arts.
Er werd bloed afgenomen en alle trucjes werden gedaan om te kijken wat het kon zijn.
Ze reageerde er slecht op en omdat de bloeduitslagen ook nog niet bekend waren moesten ze een nachtje ter observatie blijven.
Helaas was er geen plek meer in het ziekenhuis, en omdat ze inmiddels aan het infuus lag om toch wat suikers binnen te krijgen , ging ik met onze kleine meid in de ambulance naar het andere ziekenhuis.
Zoiets vergeet je nooit meer.....

Eenmaal in ziekenhuis nummer 2 werd ze van me overgenomen.
Onderweg naar het ziekenhuis waren de uitslagen bekend, en ineens werd ons verteld dat ze een week moest blijven i.v.m. verdenking van de GBS bacterie en werd ze die nacht uitvoerig onderzocht d.m.v. ruggenprikken etc.
Een grote schok ; ik wou morgen gewoon weer met haar naar huis !

S'nachts was de ruggenprik tot 2 keer toe mislukt ; nu was er nog steeds niet 100% duidelijk of ze een hersenvliesontsteking had.
Maar gezien mijn zwangerschap met GBS werd er gelijk gestart met sterke antibiotica.
Daar lag ons meisje dan, aan allerlei infuusjes, zuurstof en hartbewaking...

Nooit had ik gedacht dat het zover zou komen.
Wel was ik hier altijd bang voor geweest, en was mijn angst ondanks alle mensen die zeiden dat het wel mee zou vallen.
dus uitgekomen. Wat voelde ik mij schuldig.

2 dagen later was er weer plek in  het ziekenhuis in onze eigen woonplaats en werd ze teruggebracht.
Wat een reis had ze al gemaakt met 7 dagen oud .....
Ze knapte aanzienlijk op, haar kleur werd beter en de bloedwaardes gingen vooruit.
Na 5 loodzware dagen kwam de roze wolk weer een beetje terug :  ze mocht naar huis !

Hersenvliesontsteking was niet meer vast te stellen, maar gezien haar herstel was het  waarschijnlijk niet zover in haar hersenen gekomen. Wel is de bacterie in haar bloed terecht gekomen: neonatale sepsis.
Een bloedvergiftiging waar we mede dankzij onze geweldige kraamhulp, verloskundige en spoedeisende hulp arts
snel bij zijn geweest, en als het goed is dus de hersenen nog net niet bereikt had.
Ik moet er niet aan denken als we nog een paar dagen hadden gewacht...

Eenmaal thuis werden we toch wel weer even met de neus op de feiten gedrukt :
geen kraamhulp want daar hadden we geen recht meer op na 9 dagen...
Ook geen controles meer , iets waar ik achteraf nog wel boos om ben geweest : je word naar huis gestuurd, succes.
Alsof er niks gebeurd is.
Ouders van een eerste kindje die zo ziek is geweest, moeten we nog ergens op letten?

Een aantal weken na de opname was het nog steeds niet helemaal beter, wat vaak wel gedacht werd.
" ze is toch weer thuis, nu is alles toch goed?"
Hoe graag we dat ook wouden, ze bleef afvallen door het slecht drinken, zo kon ze maar niet op krachten komen.
Na veel onzekerheid ging het na 2 maanden eindelijk goed en leek de rust gekomen te zijn.

Toen pas konden we echt genieten van ons prachtige sterke , altijd vrolijke meisje , onze trots !

7 jaar geleden

Wat kan ik me vinden in jou verhaal..Nu is het niet zo dat ik wist dat ik een drager was..Dat weten ze nu trouwens nog steeds niet..Ik ben op 20 januari bevallen van een prachtig meisje met 37.1 dmv inleiden..Een uur na de bevalling hoorde ik mn baby zachtjes kreunen en vond ik der heel erg rood..Ik was alleen op de kamer dus drukte de bel in voor een verpleegkundige die bij het zien van de baby zo de kamer uit racede met der..Ik schrok en wist niet wat er aan de hand was.. Na 10 min kwam se terug..Sorry mama je kindje is heel erg benauwd en hebben we aan de zuurstof..Ik ben gelijk uit bed gestapt om richting mn baby te lopen..Mijn herstel dacht ik helemaal niet aan..Ik heb 4 uur bij mn baby gezeten en om 00.00 werd mij verteld dat ik echt even moest gaan slapen en ze goed stabiel was..Ik na beneden om vervolgens om 02.00 de schrik van mn leven te krijgen..Ik werd wakker gemaakt door de kinderarts..Mama het lukt ons toch niet om haar stabiel te houden en ze wordt zo opgehaald door een ambulance om haar naar een academisch ziekenhuis te brengen..Ik brak echt kan niet omschrijven hoe ik me voelde..Ben opgestaan en weer naar boven gewandeld..Om daar mijn poppetje te zien helemaal aan de monitoren infuusjes en 80 procent zuurstof..Op mijn vraag wat ze precies had kon niemand mij vertellen..Ambulance was er inmiddels en toen vertelde de kinderarts die mee was gekomen van het andere ziekenhuis dat ie mn baby wou intuberen want dit ging helemaal niet goed..Ik wou daar niet bij zijn en ben naar de gang gelopen..Mijn poppetje ademde niet meer zelfstandig maar dit deed een apparaat voor haar..Ze lag er zo stil bij..In het andere ziekenhuis aangekomen bleef het slechter gaan en kreeg ze morfine slaapmiddel om de pijn te verzachten en haar slapend te houden..Ze had zoveel last van alle prikkels om haar heen dat haar bloeddruk ervan steeg..Dan ben je net bevallen en maak je dit mee.. Ik was net een lopend lijk wist niet wat er om me heen gebeurde.. En was alleen maar aan het huilen alles en iedereen ging langs me heen..Ze ging geel zien dus moest onder de lampen..Na 3 dagen wisten ze dan eindelijk wat ze had.Ziekenhuis nr 1 had een kweek genomen en de bacterie liet zichzelf zien GBS infectie..Toen moest ze ook een ruggenprik om te kijken of het in der hersenen zat..En poging nr 1 mislukte.. De kinderarts wou met ons praten om te vragen of dat het goed was dat hij een dag later nog een x zou prikken..De baby had er echt veel last van maar zouden wij dit niet toelaten dan was het 5 weken antibiotica in het ziekenhuis en zouden we niet weten of er eventuele schade zou zijn..Wij hebben met pijn en moeite gezegd nog 1 x lukt het niet dan niet weer..Gelukkig lukte poging nr 2 en konden ze met zekerheid zeggen dat het niet in der hersenen zat..wij waren zo blij met dit nieuws..Ze konden onze baby nu behandelen en dag na dag ging het beter..Ze ligt nu nog wel in het ziekenhuis maar doet het supergoed..Een lief onschuldig babytje wat al zo veel heeft meegemaakt..

7 jaar geleden

Ik herken een hoop dingen uit jou verhaal!! Bij mij zijn dinsdags de vliezen mogelijk gescheurd en verloor ik zo nu en dan wat vruchtwater. Toch was de verloskundige hier niet zeker van en moesten we het maar aankijken. Er gebeurde verder niks meer dus de volgende dag gewoon onze dochter naar school gebracht. De verloskundige (een andere) belde om te vragen hoe het ging. Geen verandering maat af en toe verloor ik nog wat vruchtwater. Ik moest toch maar even langs komen. Dat gedaan en zij vond het toch wel over duidelijk vruchtwater, maar de 24 uur bij de verloskundige was om dus werd ik overgedragen naar de gynaecoloog. Deze heeft ons ook geheel onder zocht en ik verloor duidelijk vruchtwater. Ik bleek koorts te hebben ( dit zelf niet eens gemerkt) dus er werd ook gelijk een kweek afgenomen. Toen ineens was er heel veel haast en moest ik gelijk overgedragen worden naar de verlos afdeling, daar gelijk aan de antibiotica gegaan en vlees de bevalling in gang gezet. Na de bevalling was ons dochtertje erg aan het kreunen en is daarom nog naar de kinderarts gegaan, na alle controles bleek alles goed met haar te zijn maar uit voorzorg moesten we wel 2 dagen blijven. Ik bleek inderdaad ook het gbs bacterie bij mij te dragen . Gelukkig is alles goed gekomen maar het was wel even schrikken. Ik denk dat er inderdaad vaak erg makkelijk gedaan word over de gevolgen van gebroken vliezen en de gevolgen die kunnen ontstaan als daarin niet snel genoeg word opgetreden...

7 jaar geleden

Hier is de eerste 24 uur in het ziekenhuis moeten blijven ivm verdenking op een infectie. Niet over een gbs gesproken. Gelukkig was ze niet ziek en bleek er geen besmetting. Bij nr 2 had ik 24 uur gebroken vliezen en ben ik, toen de weeën eenmaal begonnen, in 2,5 uur bevallen. Aangezien ik 24 uur gebroken vliezen had is er bij mij en bij de kleine een kweek genomen en daaruit bleek dat ik het gbs bacterie droeg. Gevolg; de kleine ruim 1 week in het ziekenhuis aan een infuus. Ook nu waslijn meisje niet ziek ervan. Ik heb veel geluk gehad als ik dit zo lees. Sterkte!

7 jaar geleden

Wat heftig allemaal. Helaas kennen we het. Hier moet drastisch meer bekendheid over komen! Ik heb mijn verhaal een tijdje geleden ook gedaan. (Ik heb de links gedeelt onder dit artikel op facebook) Onze zoon heeft twee maanden op de IC gelegen met de gevolgen van GBS en heeft vervolgens nog eens een jaar sondevoeding gehad thuis. Vooral dat mensen denken dat alles goed is zodra je thuis bent vond ik vreselijk.. Inmiddels doet hij het goed en zijn we super trots op hem, maar leven we nog wel elke dag met de gevolgen van alles. Zijn longen, ogen en darmen zijn beschadigt. Dat zijn dingen waar je goed mee kunt leven, maar wel altijd rekening mee moet houden. Ik hoop dat jullie meisje er niks aan overhoud en jullie nu wel echt kunnen gaan genieten♡ Liefs, Laurie