Snap
  • Baby
  • Gezond

Weekend om maar te vergeten

Afgelopen vrijdag avond werd ons rustige avondje tijdens het avondeten onvriendelijk verstoort door een virus die zich bij Wout had genestel

Ons weekend
Een luide zeehonden blaf klonk door de babyfoon. Even kijken natuurlijk want dit kwam uit het niks. Wout zat recht op in bed, hees te blaffen. Zijn slaapzak was vies en ook zijn bed. Arme schat had van het hoesten overgegeven. Helemaal in tranen haalde we hem uit bed. Als een echt tack team zorgde Jeroen voor een schoon bed en mama voor een schoon kind. Hees blaffend zat Wout op het aankleed kussen.

Terug beneden hebben we ons eten snel opgegeten, aan het einde weer naar boven. Weer alles onder gespuwd, weer als tack team aan het werk. Rustig neer gelegd, over zijn bolletje geaaid, rustig toegesproken en met lood in onze schoenen weer naar beneden. Door de babyfoon hoorden we onze kleine vriend huilen, hoesten en blaffen. En toen weer kokhalzen.

Naar boven, het tack team kreeg een probleem. We hebben maar 2 winterslaapzakken met mouwen. Dan maar de dikke aan zonder mouwen. En de rest hup de was op standje snel. Maar wouden hem niet in bed liggen. Wout was uit zijn doen, verdrietig en beetje paniekerig. We nemen hem mee naar beneden. Zielig zit er een hoopje dreumes tegen me aan. Mijn moederhart doet pijn als ik hem moeilijk hoor ademen. Bij mij op schoot, tegen me aan. Soms even gek doen, maar snel weer te kort aan lucht wanneer die zeehonden blaf terug komt. Naar een kwartiertje tegen mama aan liggen vallen de oogjes dicht. Langzaam bereiden we hem weer voor op bed.

Die nacht zijn wij vaker op Wout`s kamer geweest dan op onze eigen. Papa heeft met Wout gezeten terwijl mama een snelle een powernap deed om vervolgens om te wisselen.
Als ik Wout tegen mij aan zie slapen als een hoopje opgerolde dreumes ben ik blij dat ik bij hem ben. Ik wil hem niet in bed leggen. De benauwdheid lijkt weg te ebben. Wout wordt rustiger. Ik leg hem in zijn bedje, hopend dat het goed gaat.

Het is drie uur `s nachts, ik lig in bed. Denk dat ik nog een uur heb wakker gelegen. Wout is heerlijk in slaap gevallen, mama is bang. Een benauwd kind wat natuurlijk op zijn buik gaat liggen. Wiegendood is en blijft angst nummer 1. Dus ik draai Wout terug op zijn rug, om vervolgens 10 minuten later hem weer op zijn buik te vinden. Uiteindelijk wint de vermoeidheid. Om 7 uur is het weer goedemorgen, een verkouden en beetje hees kind. Koffie je bent deze zaterdag mijn vriend.

Overdag gaat het goed, maar `s avonds begint het weer. Minder erg als gisteren. Dit keer maar tot twaalf uur bezig geweest. Door zijn verkoudheid is zijn neus ook dicht gaan zitten. Dus de tip van vriendinnen opgevolgd en een half ui onder zijn bed gelegd. Midden in de nacht nog even er uit geweest. Zijn kamer stinkt naar cafetaria maar de volgende dag is zijn neus een mooie waterval van dikke snottebellen. Volgende uitdaging, dikke snottebellen vangen zodat hij er niet mee gaat smeren.

En dat was niet het enige, hij begon ook weer op zijn vingers te bijten. Wat ontdekte ik? Ja hoor 2 tandjes in opkomst. Laat mijn kind met rust!

Pseudokroep
Een vriendin appte me heel lief om mee te denken hoe ik de kleine dreumes zo comfortabel mogelijk kon laten slapen. Toen werd er opeens gevraagd of het pseudokroepkon zijn.Maar wat is pseudokroep?
Pseudokroep wordt door een virus veroorzaakt. De slijmvliezen van de stembanden en bovenste luchtwegen raken ontstoken en zwellen op. Daardoor wordt het kind hees, gaat het hoesten en kan het moeite krijgen met inademen.
Het begint meestal `avonds en / of `s nachts en vooral in de herfst of winter. Je herkent het aan de volgende symptomen.

  • Uw kind is niet ziek, soms alleen verkouden.
  • ’s Avonds of ‘s nachts wordt het huilend wakker. Uw kind is dan benauwd.
  • Bij het inademen hoort u een gierend geluid.
  • Uw kind heeft een luide blafhoest en is soms hees.
  • De temperatuur is normaal of hooguit rond de 38 graden.

Dit kon ik allemaal afvinken. Maar ben nog even verder gaan neuzen. De slijmvliezen van de stembanden en bovenste luchtwegen raken ontstoken. Vervolgens zwellen ze op en zorgen ze voor ademhalingsproblemen. Een aanval van hoesten en benauwdheid gaat bij pseudokroep vanzelf over en de klachten zijn meestal binnen enkelen uren verdwenen. Een aanval kan wel meerdere avonden achter elkaar voorkomen.

Op basis wat ik vond heeft Wout dus pseudokroep gehad. Ik beschrijf het allemaal redelijk rustig. Maar ik was het ook. Maar hiervoor moet ik de credit`s aan Jeroen geven. Een verpleegkundige als papa is geweldig. Hij was zo rustig en wist precies hoe we moesten doen. Was Wout benauwder geworden dan waren we gaan stomen, we konden het gelukkig rustig opvangen.

Zondag hebben we ook nog een lekker stuk gewandeld. Frisse lucht is heel belangrijk voor die kleintjes en voor de weerstand. En na een weekend binnen zitten was het even belangrijk. Dus in de draagzak even naar grote zus. En op de terug weg heeft hij heerlijk geslapen in de nieuwe draagzak (een connecta toddler, een blog volgt ;))

Laten we hopen dat hij het niet weer krijgt. Een benauwd kindje zien vechten met zich zelf is een trap in elke moederhart.

XMoeke

8 jaar geleden

Bah wat een weekend. Hopelijk is de rust weer wat wedergekeerd!

8 jaar geleden

Wat kan je toch altijd prachtig schrijven, steeds lees ik je blogs vol met gevoel en emoties. En ook nu word ik geraakt door je zorgzaamheid. De zorg voor je kindjes gaat altijd door, of je nu een slechte nacht gehad hebt of niet. Lekker je mannetje dicht tegen je aan in een draagdoek/zak, heb er zelf ook een en mijn oudste van bijna 2,5 zat er gisteren nog in, toen hij hangerig was. Volg je gevoel en als je het niet vertrouwd bel liever te vaak de huisarts of huisartsenpost dan niet.