- Wat een plezier, van sprong 3 naar sprong 4 -

Sprong 3. Echt iets van deze tijd trouwens, overal een naam aan geven. Van te voren dacht ik dus ook echt dat die sprongetjes niks voorstelde en dat ieder kind anders was. Boy, was I wrong. Ineens een kind dat minder dronk, veel minder sliep 's nachts en constant aandacht nodig had. De box vindt ze niks aan want echt spelen kan ze nog niet. Af en toe stop ik een speeltje in haar hand maar dit wordt eigenlijk gelijk op de grond gemikt. De mamaroo is hier gelukkig wel echt een life-saver geweest, zo had ik in ieder geval even tijd af en toe om een keer te poetsen. En geloof me, dat is nodig met 2 grote honden en een baby 😂.

Een draagzak hielp ook wel af en toe maar stofzuigen kan ik daar nog wel mee maar hoe mijn mede-mama's hier volledige huizen mee poetsen en koken is voor mij echt een raadsel. Wat een onding. Net of je tieten ineens 10 kilo zwaarder zijn geworden en je armen de helft korter zo ongeveer. Niet mijn ding. Sjef had hem laatst om tijdens een flinke wandeling - dat was dan weer wel mega cute hihi.

Kan het zo zijn dat de mama dan ook de klachten van een sprongetje ervaart? Nou ik wel in ieder geval. Of het waren m'n hormonen. 9 maanden op, 9 maanden af zeggen ze ook wel he. Of ik had gewoon een gruwelijke hekel aan dat koude schijt weer, want dat was eigenlijk het moment dat mijn humeur ook flink omsloeg. En toen een week later begon het zonnetje te schijnen, nou toen werd ik dus nóg chaggerijniger omdat we door heel die corona %#$&@* niet eens even dat eerste zonnetje op het terras mee konden pikken. Corona-moe noemen ze dat ook wel, weer zo'n voorbeeld van overal een naam aan geven tegenwoordig 😂. Maar oké, toen de mini mental-breakdown zoetjes aan was opgelost had ik dus iets leuks ontdekt. Dit wilde ik al langer doen maar zat echt met mijn handen in mn haar hoe ik ooit nog iets voor mezelf moest doen met een kind erbij. Nou slaapt ief sinds kort de avonden ook voortaan heel goed, dus ineens was die ruimte er. Genieten, even tijd voor jezelf, dat zeker. Nou heb ik zelf ook weer een beetje het idee dat ik alles onder controle heb, soms moet je ook wat dingen uit handen geven. It takes a village to raise a child zeggen ze niet voor niets.

Maar dat sprongetje dus, wat een wereld van verschil daarna. Ineens is het baby zijnde er wel af vind je niet? Gewoon een mini kind. Dat dus echt goed contact met je maakt. Vorige week zijn we begonnen met de hapjes, zo geweldig, en een dag daarna kon ze ineens omrollen. Iedere dag leert ze weer iets bij en iedere dag wordt ze weer wat groter, een heel mooi proces om te zien vind ik zelf. Eén keer je ogen knipperen en ze kan alweer iets nieuws.

Voor nu gaan we flink genieten van de rust die is wedergekeerd in huis, want sprong 4 staat ook weer bijna voor de deur. Als de bel gaat, doe ik in ieder geval niet open 😁.