Snap
  • Baby
  • tweelingmama
  • #teamnosleep
  • tweelingzussen
  • pittigetijden
  • Tweelingritme

Wanneer het slaapgedrag van je tweeling langzaam een obsessie wordt...

Vroeger toen ik nog geen kinderen had dacht ik altijd, als een baby eenmaal door slaapt dan slaapt hij/zij tot een uur of zeven. Nu ik moeder ben weet ik dat dit wel anders is, goh wat een baby wel niet allemaal kan doormaken/mee maken; Slaapregressie (hier had ik echt nog nooooit van gehoord), sprongetjes, doorkomende tandjes, noem het allemaal maar op!

Twee baby’s één slaapkamer, zo hadden wij het ingericht, totdat wij merkten dat de dames slechter sliepen. Puck en Sam werden ´s avonds wakker van elkaars geluidjes, de één begon dan te huilen waardoor de ander weer wakker schoot en ook begon te huilen. Dit herhaalde zich ook weer in de ochtend, waardoor de dames vroeg en overstuur wakker waren. Dit werkt niet meer, het is tijd voor wat anders. Het moment was perfect, twee dagen later vertrokken wij naar Zeeland. Een huisje met drie slaapkamers, bij aankomst hebben wij de dames meteen apart gelegd én het sliep vrijwel meteen in. Onvoorstelbaar een nieuwe omgeving, én ieder apart. Wauw! Trots! De dames sliepen iedere ochtend tot 7:30, goh dit hadden wij eerder moeten weten, totdat wij thuis ons plan voortzetten…..

Zo gezegd zo gedaan, één dag eerder naar huis gegaan om hun kamers aan te pakken, van één slaapkamer twee slaapkamers gemaakt. Dat hield in het bedje op hun oude kamer verzet en het tweede bedje verplaatst naar de nieuwe kamer. Maar wie laat je dus op die nieuwe kamer slapen, ik vond dat wel een dingetje, het is daar vreemd en toch een hele verandering. Sam sliep op dat moment het ‘makkelijkste’, dus hebben wij voor haar gekozen. Puck en Sam die avond verteld dat Sam op haar nieuwe kamer gaat slapen, niet dat zij er überhaupt iets van snapt wat wij haar hun vertellen, maar toch wel zo vriendelijk om dit met haar te bespreken toch?! De dames naar bed gebracht en het sliep vrijwel meteen.

Die ochtend werd Sam om 4:00 huilend wakker, Jorn is er gelijk naar toe gegaan en heeft haar bij ons in bed genomen, zij sliep bij ons vrijwel meteen in. Zowel het ochtend als het middag slaapje die dag verliepen ronduit ruk, een half uur huilen voordat zij insliepen en uiteindelijk maar een half uur slapen. Daar was het dan weer; schuldgevoel en een enorme buikpijn, oké relativeren Sam moet gewoon wennen aan haar nieuwe kamer, dit heeft even tijd nodig. Samen met Puck en Sam in de nieuwe kamer gespeeld, samen de gordijnen dicht gedaan, verteld dat het goed is etc.

De dagen/weken daarop waren niet anders, iedere ochtend begon Sam haar dag tussen 4/5 uur. Vrijwel meteen als zij wakker werd hebben wij haar telkens bij ons gelegd, zodat zij verder sliep. Iedere dag dat ik met de meiden thuis was zag ik op tegen de slaapjes, vooral bij die van Sam. In de middag gingen de meiden om 13:00 uur naar bed, iedere middag sprong om 13:45 uur de babyfoon aan. Wat ik dan deed? Ik pakte haar uit haar bed en legde haar bij mij in bed, wiegde haar in slaap en legde haar weer terug in haar bed. Als ik geluk had sliep zij dan nog tot 15:00 uur. Dit was voor mij zo vermoeiend en stressvol, ik zag Sam veranderen van een vrolijke baby naar een gefrustreerde/ en vermoeide baby, die snel begon te huilen en veel mopperde, maar ook ik veranderde langzaam in een chagrijnige, vermoeide, maar vooral onzekere moeder. Waarom hebben wij ze apart gelegd? Waarom slaapt zij daar niet? Wat doen wij fout? Noem het maar op! Na anderhalve week nam ik contact op met zowel het consultatiebureau als de fysio en zij gaven het advies; laten liggen, laten huilen, zij valt vanzelf wel in slaap. Oké, gedaan, eenmalig en nooit meer, pedagogisch verantwoord of niet, maar dit niet meer! Puck en Sam om 13:00 uur naar bed gebracht, 13:45 uur begon Sam te huilen, laten huilen Bo. Het was geen huil om in slaap te vallen, want ze had al 45 minuten geslapen, het was een hysterische huil die je zonder babyfoon goed hoort! Maar goed, laten huilen want dat is ‘goed’ na 45 minuten volle bak huilen, en ook haar zus Puck wakker, ben ik naar haar toe gegaan. Sam was helemaal over haar toeren, zij heeft nog 10 minuten gehuild, terwijl ik haar troostte. Oke, dit dus nooooit meer! Dit ook terug gekoppeld naar het cb en de fysio, wij hebben te maken met twee baby’s als je de één laat huilen wordt de ander dus wakker, en wij hebben geen behoefte aan twee wakkere/ en oververmoeide baby’s. Wat ik dus al vaker opmerkte zijn de meeste (goedbedoelde) adviezen voor een eenling en niet voor tweelingen.

Die avond hebben wij Puck op de ‘nieuwe’ kamer gelegd, weer met buikpijn maar dit kon zo niet meer. Sam moest even bij komen en wij ook. Je zult het niet geloven, maar Puck had precies hetzelfde slaappatroon als Sam en Sam sliep weer goed in haar oude vertrouwde kamer. Goh, wat is dit frustrerend zeg, waarom slapen zij niet in die nieuwe kamer en wat is er toch met ze aan de hand. Wat was het fijn dat Sam weer dat vrolijke meisje werd en wat vond ik het rot dat Puck steeds vermoeider werd. Oké, wij gaan ze weer samen leggen, want dit werkt zo niet. Ook dat was geen optie, onrustige avonden, slecht inslapen, vroeg wakker, de één maakt een geluidje en de ander begon daardoor te huilen. En nu, wat doe je dan? Sam hebben wij uiteindelijk bij ons op de kamer gelegd omdat die nieuwe kamer geen optie was, daar sliepen zij geen van beide. Het is zelfs zo erg geweest dat wij één nacht op die kamer hebben (geprobeerd) te slapen. Raadt eens, wij konden daar niet slapen…..

Over het algemeen ben ik niet bijgelovig, ik geloof er wel in dat er meer tussen hemel en aarde is, maar ben daar nooit mee bezig, ik denk dat ik daar te nuchter voor ben. Totdat deze situatie zich voor deed, dit was toch wel heel erg vreemd, ik zie dat de afgelopen zes weken, want zo lang heeft deze ‘’ellende’’ geduurd, dat niemand niet in de nieuwe/vreemde kamer slaapt, maar hoe gaan wij dit oplossen. Slapen met een baby op de kamer dat wil ik absoluut niet en één van de twee op die kamer leggen ook niet. Via via kreeg ik een tip om naar een persoon te gaan die op afstand waterraderen en entiteiten kan opzoeken.

Zo gezegd zo gedaan, twee weken later hadden wij een afspraak bij A. Hij vertelde ons dat er op beide kamers waterraderen zitten, laat daar nou net een bedje staan. Die man wist niet waar de bedjes stonden maar kon dit zo vertellen, ook kon hij vertellen hoe de karakters van onze dames zijn, bizar toch?! Eenmaal thuis zijn wij gelijk het bedje gaan verzetten.

En hoe is de situatie nu? Sinds het bedje is verzet slaapt Sam tot 7:00 uur, slaapt ze in de ochtend één uur en in de middag ruim twee uur! Wij geloven er heilig in dat dit het probleem is geweest, no way dat wij dat bedje weer op die plek gaan zetten! Er zullen nu mensen zijn die mij voor gek verklaren, die mij zweverig vinden of wat dan ook. Wat het ook is geweest, wij zijn blij dat de dames (voor nu) goed slapen!

Totdat de volgende; FASE, SLAAPREGRESSIE, SPRONG of whatever om de hoek komt kijken!

Instagram: @tweelingmama_puck_sam

3 jaar geleden

Herkenbaar! Hebben wij precies het zelfde gehad met onze daan.. het ging over, vanaf dat hij een nieuwe kamer kreeg ik het huis 3 x gereinigd had en 2 keer had laten reinigen.. en vanaf hij naar school ging ging t nog btr... 🤍❤️