Waarom ik toch een duowagen wilde?

Toen we eenmaal wisten dat ik zwanger was van onze tweede kreeg ik vaak de vraag, ga je nu een andere kinderwagen aanschaffen? Nee toch, die van ons is nog helemaal prima en Daan kan goed lopen. Ik koop wel zo'n plankje voor er achter en gaan met die banaan. 

Little did I know.. 

Na de geboorte van Stijn en ik helemaal hersteld was kon ik, ondanks de corona tijd waar we nu in leven, niet wachten om er op uit te gaan met mijn 2 mannen. Tom werkt veel en vrijdag is mijn vaste vrije dag. Dus de eerste keer dat ik alleen met mijn mannen erop uit ging was naar de dierentuin in de buurt hier. Deze is niet groot, precies groot genoeg voor Daan om te lopen. Nog geen plankje aangeschaft, ik zie het wel dacht ik.

Wij gingen richting de dierentuin. Kinderwagen en kinderen uitgeladen en hier gaan we! Daan had er helemaal zin in. Stijn lag super tevreden te slapen. So far so good. Dacht ik..

Ik had me zo vergist, mijn kind is eigenlijk gewoon een beetje lui en als hij dus geen zin meer heeft om te lopen wil hij gedragen worden. Of in de kinderwagen zitten. Natuurlijk ben ik hier ook een aanstichter van geweest want ik ben echt wel het type 'kom maar dan, ik draag je wel' maar net bevallen (3 weken) en een conditie van -50 stond ik daar. Met een boos kind omdat hij niet meer wilde lopen. En geen plankje. Dus liep ik als een malloot door de dierentuin met 1 kind in de wagen en 1 kind op mijn nek. Gelukkig was het rondje niet zo groot dus het was oke. Maar ik dacht 'Hell no! dat dit mij nog eens gebeurd, dat plankje moet zo snel mogelijk komen'.

Een week later ging ik richting de babywinkel om te kijken wat het aanbod was. Wij hadden een mutsy kinderwagen, had al op internet het een en ander gezocht maar wilde toch eens advies inwinnen en kijken/voelen hoe dat nou was, zo'n meerijdplankje. 

En ik vond het helemaal niks. Dit is puur persoonlijk overigens dus laat je door mijn mening vooral niet meeslepen als jij wel fan bent van het meerijdplankje. Ik moest schuin naast mijn kinderwagen lopen wilde ik de schade aan mijn rug beperken. Of een hele rare houding achter mijn kinderwagen omdat het er ook nog een kind + plankje tussen zit. Ik was echt wel aan het balen. 

Toen wist ik het ineens. Een duowagen, dat is de oplossing voor al mijn problemen. En ik had een mega probleem. Want toen ik het dorp even in wilde om mijn wenkbrauwen te laten doen en nog even een winkel binnen wilde gaan, je kan het vast raden, wilde mijn kind dus weeeeeer niet lopen. En dus liep ik weer met 1 kind op mn nek en 1 in de wagen, met 35 graden. Ik raad het je aan hoor. (not) 

Dus 's avonds besproken met mijn vriend, ik wil/moet een duowagen. Ik vind het heerlijk om met de jongens erop uit te gaan maar dan wel zo dat we er allemaal van kunnen genieten. Ik kreeg groen licht om er een uit te gaan zoeken. (natuurlijk had ik van te voren al besloten wat ik wilde, een bugaboo Donkey in het zwart of zandkleur.) Stond ie niet van te kijken, hij kent me. Kreeg echter wel te horen dat ik het kon vergeten om een nieuwe uit te zoeken maar marktplaats werd mijn vriend. 

Datzelfde weekend had ik er al een gevonden. In de kleur die ik wilde. Zaterdags besloten en zondag ophalen, gelijk doorpakken. Dat is mijn motto. 

Ik ben zo blij geweest met deze aankoop. Zo fijn dat ie rijd, zo heerlijk dat allebei mijn jongens er gewoon lekker in kunnen slapen/zitten. Ik kan overal naar toe en als Daan roept dat hij klaar is met lopen kan die hup, zo de wagen in. I love it. We hebben al veel kilometers gemaakt en ik ga er nog heel veel meer maken want ik ben echt een blije mama geworden van deze aankoop. Mega groot pluspunt is wel je kan er gewoon mee door de kruidvat en action. Life goals!

Regelmatig krijg ik de vraag via insta, hoe die bevalt en waarom ik hem heb aangeschaft. Maar kijk vooral naar je eigen gevoel en wat is goed voor jezelf. Dit past bij mij en bij ons. Maar kan goed voor een ander niet zo zijn. Volg je gevoel. 

Liefs,

Floortje