Snap
  • Baby
  • baby
  • #hulp
  • #onderzoek
  • #machteloos
  • #wanhoop
  • #verdriet
  • #onrustige
  • #onmacht
  • #opname

Waarom huil je zo?

Een huilbaby overkomt je, maar volg vooral je moeder gevoel.

Nooit gedacht dat dit ook kon gebeuren. Het duurde even voordat ik het kon uitspreken; ik heb een huil baby. Na de keuze om een gezin te starten raakte onze wens snel in vervulling. Na 42 weken zwangerschap werden we trotse ouders van ons meisje.

Oké de eerst week was alles een roze wolk. Wij trotse ouders van een knappe meid. Ik werk zelf in de kinderopvang maar kwam er al snel achter dat dit heel anders is en nooit gedacht dat ik zo onzeker kon zijn.

Nou week 1 zit erop. De kraamhulp gaat naar huis en papa gaat werken. Mama gaat het alleen doen en was er helemaal klaar voor. Ons meisje had veel verdriet maarja dat hoort erbij werd er gezegd dus met die gedachte gaf ik ons meisje de beste zorg die ik kon geven.

Inmiddels was ons meisje 6 weken en ze bleef maar huilen hele dagen langen. En ik noem het nu huilen maar eigenlijk kon meisje krijsen van smorgens 7u tot s avonds 22u. Na 6 weken was ik dood op en radeloos. Goddank heb ik hele lieve mama die me vaak kwam helpen maar ook zei had het idee dat ons meisje ergens last van heeft. Dus smorgens vroeg op naar de huisarts. We doen ons verhaal. Veel huilen, spugen en beetje last van rode gevoelige huid. Conclusie misschien is het koemelk allergie. Dus overstap naar andere voeding moest de oplossing zijn. Dus vol goede moet gingen we er weer tegen aan.

Na een week andere voeding.

We hadden een afspraak bij het consultatie bureau. Inmiddels was onze dame alweer 8 weken. En helaas was het gekrijs niet minder geworden ondanks de andere voeding. Ik doe me verhaal en ook daar werd gezegd dat het er allemaal bij hoorde. Er werd zelfs gezegd dat ik ik als jonge moeder misschien hulp voor mezelf nodig zou hebben. Oké, dat was bij mij te ver, consultatie bureau afgeschreven. Ik weet wat me moeder gevoel zegt en nee het klopt niet dat ons meisje zoveel huilt.

Weer twee weken verder. Inmiddels is ons meisje 10 weken. We zitten nog steeds hele dagen in gekrijs. Oké s nachts slaapt ze door. Maar overdag huilt ze echt de hele dag non stop. Dus op weer naar de huisarts. Sorry zei hij. Ik kan verder niks ontdekken ze is gezond geef het nog wat tijd. Super fijn om te horen dat ze gezond is. Maar toch wilde je wat anders horen. Want eerlijk liefde geven aan een non stop huilend kindje is best moeilijk. En me gevoel zei altijd help haar, zorg voor haar en dat deed ik ook maar dat was niet altijd makkelijk.

Inmiddels was ons meisje 3 maanden en nog geen verbetering iedereen had tips. Zo hebben we verschillende bezoekjes gebracht aan osteopaat en homeopaat maar ook daarbij kregen we geen verbetering. Toen kreeg ik het even heel benauwd ik moest gaan werken.... totaal uitgeput en met de gedachte dat ik ons meisje bij de opvang de hele dag moest laten huilen deed me zeer. Dus toch maar weer naar de huisarts. Vol emotie me verhaal gedaan. Ook al stond onze huisarts er niet volkomen achter hij stuurde ons toch door naar de kinderarts. Eindelijk voelde ik me gehoort en konden we die week nog terecht.

Vol goede hoop was ik samen met mijn moeder onderweg naar het ziekenhuis. Daar ontmoette ik een hele fijne kinderarts die al 25 jaar in het vak zat. Tijdens me verhaal over koemelk allergie en alleen maar gekrijs de afgelopen 3.5 maand keek de arts alleen maar naar ons meisje. En ja hoor uit het niets zette onze meid het op het krijsen. Ik dacht goedzo meisje laat het maar is horen. En de arts zei meteen ahaa hier kom je voor. Inderdaad ze heeft ergens last van maar nee geen koemelk allergie. De arts vermoedde reflux. Dus met doosje medicatie en dikker voeding gingen wij naar huis met goede hoop. En ja ons meisje werd rustiger. Wauw ik kan gaan werken dacht ik. 2 dagen voordat ik mocht gaan werken en ons meisje naar de opvang mocht begon het weer, we waren  weer terug bij af. Hele dag huilen. Toch met veel buikpijn ons meisje naar de opvang gebracht en ik ben gaan werken. Tijdens me werk werd ik gebeld en ook de leidsters waren radeloos met het gehuil van ons meisje. Ik met haar naar huis en kinderarts bellen. Later die dag zou hij ons terug bellen. Een vriendin van mij kwam langs en gaf me goede steun

Toen ging de telefoon. Kinderarts..... hij gaf aan dat het beter was om ons meisje op te nemen in het ziekenhuis ter observatie. Dit hielt in dat wij zo min mogelijk er bij mochten zijn zodat de artsen en psychologen goed konden observeren waarom ze zo huilt. Oh god! nee, dit wil ik niet dagen en nachten zonder ons meisje. Me vriendin praatte me goede hoop in en schouders er onder en op naar ziekenhuis. Mijn vriend kwam vanaf zijn werk daarheen en ons meisje kreeg een eigen kamertje vlakbij de balie. Het moment kwam daar ik moest haar overdragen en zonder haar naar huis. Ik ging door de grond maar bleef voor me houden dat het voor haar welzijn beter is. Na enkele dagen observatie hadden we een gesprek met de artsen en psychologen. Conclusie was heel simpel. Ja ze heeft reflux en ja ze is een huilbaby die voor alle prikkels open staat. Door al het huilen afgelopen 3.5 maand had ons meisje daar haar ritme ingemaakt. Nu nog dat ritme door breken. En ook hier ging ik met volle goede moet tegenaan. Met veel hulp van het ziekenhuis lukte het ons. We hadden een vrolijk meid waar we enorm van genieten. Inmiddels waren we 4 maanden verder en ging ons meisje weer naar de kinderopvang. Maar toen werd ik weer op middag uur gebeld dat ze daar de hele dag huilde. Het enigste wat ik kon denken nee niet weer. Me moeder opgebeld en die is haar gaan ophalen. Gelukkig was ze bij oma weer lekker rustig maar wel wat last van prikkels maar gelukkig geen gekrijs. Onze volgende stap is gezet geen kinderopvang maar gast ouder. Na onze vakantie mag ze bij de gast ouder gaan spelen. We hopen dat dat een goede keuze is voor het welzijn van ons meisje. Nu eerst genieten van onze eerste gezinsvakantie.