Snap
  • Baby
  • Hartafwijking
  • vruchtwaterpunctie
  • transpositievandegrotenvaten

Vruchtwaterpunctie wel of niet?!

Wel of niet?!

Zoals ik in mijn vorige blog al zei, was ik van mening om nooit te kiezen voor een extra risico om je kindje kwijt te raken. Een vruchtwaterpunctie brengt natuurlijk een risico op een miskraam met zich mee.

Toen ik hoorde dat mijn meisje een ernstige hartafwijking had en daar vaak bijbehorende syndromen bij komen kijken was de keus voor mij snel gemaakt.

Ik wilde weten wat voor leven mijn meisje zou hebben als ik de zwangerschap zou voortzetten. Om hier een goed beeld van te krijgen was het belangrijk te weten of ze nog andere syndromen met zich mee draagt. 

Omdat in Nederland de zwangerschap afgebroken mag worden tot 24 weken was er nogal haast bij. De punctie moet gedaan worden, daarna wachten of de uitslag die ook nog meer dan een week duurt en daarna moet je officieel ook nog een week bedenk tijd krijgen voor de keuze die je wel of niet maakt.

Je begrijpt dat dat erg krap werd in 3 weken tijd.

Gelukkig kon de vruchtwaterpunctie dezelfde dag nog afgenomen worden. Veel tijd om me te bedenken had ik dus niet. Maar voor mij was het nu geen kwestie meer van gaan we dit risico nemen, want er was nog een veel groter risico. Namelijk als we dit niet doen en ze heeft wel een syndroom wat voor leven heeft ze dan?!

De vruchtwaterpunctie zelf viel me heel erg mee. Ze ontsmetten je buik en daarna gaat ze naald naar binnen. Je voelt een klein prikje, maar dat was het dan wel. Zelfs bloedprikken doet meer pijn. 

De dagen daarna hield ik elk dingetje in de gaten. Of ik vocht verloor, of ik haar nog voelde.. tegelijkertijd zat ik in een achtbaan van emoties en vloeide de tranen dagelijks. Waarom overkomt ons dit? Het leven is niet eerlijk.. 

Na een paar dagen, sneller dan verwacht kregen we het eerste telefoontje. Je begrijpt je hart zit in je keel op dat moment.

Gelukkig draait de arts er niet omheen. De eerste uitslag is goed! Pfieuww gelukkig. Misschien valt het dan toch nog allemaal mee en zijn de kansen op een normaal leven weer wat gestegen. 

Anderhalve week later ongeveer krijgen we weer een belletje. Ook uit deze kweek is niks gekomen. Dit is positief toch?! Ondertussen gaan wij verder op zoek naar succes verhalen van kinderen met dezelfde afwijking. Maar ook naar minder succesvolle verhalen.. Alleen zijn deze bijna niet te vinden. Zal het dan toch allemaal goedkomen gaat er door mijn hoofd.

Inmiddels weet ik beter en liggen de minder succesvolle verhalen gewoon erg gevoelig. Natuurlijk en gelukkig lopen de meeste verhalen goed af, maar juist ik had behoefte aan realiteit en ook de minder goede verhalen had ik nodig om een goede keus te maken.

Ik kan je namelijk vertellen dat je overal rekening mee houdt, maar hoe het er echt aan toe gaat op de ic en wat dit met jou als mama doet. Dat had ik nooit van te voren geweten. 

Volgende keer meer over de beslissing die wij hebben gemaakt en de periode daarna.

Liefs ilona 

3 jaar geleden

2e uitslag als het goed is over 1,5 week!

Ohh jeetje! Spannend! Wanneer krijg je de tweede uitslag? Ik ga voor je duimen 👍

3 jaar geleden

Wat mooi geschreven! Ik heb de vruchtwaterpunctie laatst gehad met 32 weken uit het eerste onderzoek gelukkig ook niks gekomen! Nu wachten op de andere uitslagen.. zo spannend!