Voor het eerst een nachtje logeren

Eerst even een situatieschets; al maanden geleden hebben wij (mijn broer en schoonzus, mijn vrouw en ik) kaarten gekocht voor een plaatselijk festival waar mijn broer vorig jaar een topavond hebben gehad, waarvan de terugweg naar huis van die avond nu een zwart gat is. Dus je kunt ongeveer inschatten wat hieraan ten grondslag lag. Enfin, dit jaar is het dus anders, aangezien wij ons gezin van 2 naar 3 personen hebben uitgebreid. En doordat we al van tevoren kunnen zeggen dat het een latertje wordt, hebben we er voor gekozen om mijn zus te vragen om deze nacht op ons meisje te passen. Een zeer snelle en enthousiaste 'ja!' was haar antwoord, dus wij konden in alle rust toeleven naar dit festival. En dan is het moment daar; je gaat voor het eerst in haar leven je dochter wegbrengen om de nacht ergens anders door te brengen. Ken je dat gevoel wat er dan in je op komt? Het o zo kleine 'popje' die je al bijna 14 weken elke dag hebt verzorgd, de billen hebt schoon gemaakt, in bad hebt gedaan, (voor je gevoel) al jaren mee hebt geknuffeld, nachten al dolend in slaap hebt moeten wiegen, heb moeten troosten wanneer ze even moest wachten tot de fles klaar was, haar haartjes voor het eerst in model hebt gebracht, al helemaal hebt plat gekust, waarvan je je niet meer kunt indenken dat ze er niet is, die je elke dag betovert met haar grote glimlach, je tot doelwit maakt bij een goed geplaatste melkaanval, je zo gek van bent ookal zie je een mosterdgroen spoor langs haar been lopen en begint ze soms te plassen op het moment dat jij net de luier weg haalt, dát kleine meisje ga je nu voor het eerst uit handen geven voor één nacht. Ken je dat gevoel dat je haar al enorm mist voordat je haar überhaupt hebt overgedragen? Nou, ik eigenlijk niet! Het ging zo gemakkelijk in tegenstelling tot wat ik vaker heb gelezen en gehoord. Het zal er zeker mee te maken hebben dat onze dochter zo relaxt is; ze slaapt de nachten door en als we ons 'gewoon' aan de voedingstijden houden, is het één en al vrolijkheid en gezelligheid wat we met haar nóg meer in huis hebben gekregen. Daarnaast breng ik haar naar een vertrouwde locatie die al jaren ervaring heeft met kleine opdonders. En wat is dan mooier, als ze daar mag overnachten, om die vrolijkheid en gezelligheid ook daar door het huis te laten waaien. Nee, ik heb er geen problemen mee gehad dat we haar een nachtje in een andere huis hebben laten slapen. Maar laat één ding voorop staan; het gevoel van vreugde en geluk als je haar weer ophaalt en haar ziet lachen bij het herkennen van je gezicht, is onbetaalbaar!

PS. Voor alle bezorgde lezers: dit jaar is het ons wél gelukt om de terugweg bewust mee te maken! Het zal de vrouwelijke invloed zijn geweest. Volgend jaar zonder terugweg of met vrouwen?