Voor alles een eerste keer: baby-APK

Als mama zijnde ben ik hoe dan ook trots op dat kleine poppetje dat steeds vaker naar mij lacht. Steeds zekerder van alle nieuwe dingen in mijn rol als moeder en samen vormen we inmiddels een echte moeder-dochter eenheid. 
Naar mijn idee ontwikkelt ze zich goed, misschien zelfs super goed. Drinkt elke voeding gulzig aan de borst, boert tevreden, plast en poept haar luiers bol en aromatisch, kleurt gezond en maatje 50 verandert in maatje 56. Een bevestiging van dat ze het goed doet zou mooi zijn en zie hier toevallig stond deze week de eerste baby-APK gepland. 

De avond voor de baby-APK zet ik de tas met spullen klaar (badjasje, wikkeldoek, extra setje kleding, luiers, billendoekjes, spuugdoekje en 0-4 boekje). Dubbel check of alles er in zit en neem dan plaats op de bank om te bedenken hoe het er de volgende ochtend aan toe zal gaan. De eerste baby-APK van Donna, hoe zal ze het vinden, zet ze het op het huilen, is ze lief voor de kinderarts en assistent? Ach, we zien het ook wel. De ene baby is de andere niet en ze hebben er per slot van rekening al een legioen zien komen en gaan. 

De ochtend dat we weg moeten is Donna, zoals eigenlijk gewoonlijk, heerlijk rustig en lief. Ze laat zich verwennen met een warme douche met papa en krijgt een set mooie kleertjes aan. Ondertussen rozig van de douche valt ze in slaap, van de box in de Maxicosi gaat dan ook zonder een kik. Wat ziet ze er toch heerlijk uit als ze slaapt, gelukzalig zo'n aangezicht. De korte rit naar het consultatiebureau laat haar nog verder wegdommelen in dromenland. 
Eenmaal binnen in het medische paleis volgen we de borden 'consultatiebureau' om vervolgens over te gaan in het volgen van het in koor klinkende babygehuil. Ah daar moeten we zijn! 

Na melding bij de assistent mag Donna uitgekleed tot aan de luier. Ik voel een 'oh oh dat wordt huilen' aankomen. Donna is er namelijk alles behalve van gediend om iets van kou te voelen. Uitkleden is dus niet haar favoriet en dat laat ze dagelijks door een flink gejengel goed merken. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat ze dat hier ook gaat doen. Bingo! Broekje en vestje uit, het gewiebel begint. Zodra ik de drukknoopjes van het rompertje los maak worden de eerste jengel noten ingezet en worden steeds krachtiger van toon. Snel wikkel ik haar in een XL doek van Aden & Anais en sus haar knuffelend met kusjes. 

Alsof ze haarfijn weet wat er staat te gebeuren draait Donna haar hoofdje naar de weeg- en meetschaal. De assistent geeft aan dat we kunnen komen en vraagt de luier af te doen. Spannend want nu zullen we weten hoeveel ze is aangekomen in de afgelopen twee weken. Zo'n 95 á 100 gram per week en daarmee weegt ze nu 4345 gr.
Haar billetjes krijgen het ondertussen weer te koud, een lichtelijke irritatie neemt plaats op het gezichtje en ik weet wat er komen gaat. Nog voordat ik de luier weer om heb kunnen doen wordt de weegschaal onder geplast. Tja sorry mevrouw de assistent, mijn kleine prinsesje is niet gediend van alles wat koud is of aanvoelt. 'We zijn wel wat gewend' hoor ik haar zeggen en met een veeg is het plasje opgeruimd. Tijd voor het meetmoment, 54,5 cm. Ze gaat heel erg goed! Opluchting en trots maken plaats, een bevestiging van wat ik al dacht en natuurlijk ook hoopte.
Snel wikkel ik Donna weer in de XL doek en wandel met haar heen en weer tot we door de kinderarts worden binnen geroepen. 

In de artsenkamer krijgen we de bedoeling van het consultatiebureau uitgelegd. De groeicurve van Donna wordt besproken waarna de nodige controles op ogen, oren, nek, longen, hart, armen, benen, rug en voeten wordt gedaan. In alles loopt ze iets voor op het gemiddelde waarmee de kinderarts haar in perfecte staat van ontwikkeling stelt. Check, de baby-APK is geslaagd, goed gekeurd met een dikke groene krul. 
Het voedingspatroon mogen we ook handhaven (5 á 6 voedingen per 24 uur), de nachtvoeding mogen we over twee weken stoppen als Donna aan geeft door te willen slapen. De nachten vallen nu al mee, slechts één keer per nacht (heel soms twee keer als het binnen de regeldaagjes valt). 
De kinderarts voorziet ons van nog wat informatie over het een en ander, waarna wij onze vragen stellen. Als alles is besproken en een afspraak voor de volgende maand is gemaakt, keren we terug naar de aankleedkamer. Ondertussen voel ik me maar wat trots en knuffel en kus Donna een aantal keer intens.

Eenmaal buiten tovert Donna een lachje op haar gezicht. Het lachje houdt aan en wordt steeds breder. Ik weet genoeg, ze is blij dat ze weer buiten is en niemand meer diverse APK controles op haar uitvoert. Buiten, een frisse en helder blauwe lucht en opwarmende zonnestralen op een mooie winterse dag. We besluiten om een heerlijke wandeling met Donna te gaan maken, dat heeft ze verdiend. Wij toveren ook een hele brede glimlach op ons gezicht. Wat zijn we trots, wat zijn we gezegend met ons mooie prinsesje. 

Volgende maand staan de eerste vaccinaties op het programma. Een tip voor volgende maand: een zetpil met toegestane dosis een uur vóór de vaccinaties aan de baby geven.