Van roze wolk naar donderwolk deel 4

Mijn zware bevalling was achter de rug en we waren heerlijk aan het genieten van onze kleine meid. 

De eerste nacht was ik doodmoe, maar ik vond het moeilijk om mijn meisje in der bedje te gaan leggen en te gaan slapen, maar ik was zo moe van het hele gebeuren...

's Nachts werd ik wakker van een raar geluidje uit de wieg. Ik zit gelijk rechtop en zie een blauwe aangelopen baby in het wiegje, dat naar adem snakt. Mijn meisje stikt! Ik ruk haar gelijk uit het wiegje (wat niet heel makkelijk gaat, omdat ik nog geen gevoel in mijn onderlichaam heb) en sla zachtjes op der rug. Gelijk komt er een heleboel slijm uit der mondje en neus. Ik druk op de alarmbel en de verpleegster is er gelukkig snel. Ze zuigt de luchtwegen leeg en zo kan mijn kleine meid gelukkig weer ademen. Wat ben ik geschrokken! Ik ben zelfs helemaal vergeten om mijn vriend wakker te maken die naast me op het slaapbankje ligt te slapen. Door alle commotie is hij wakkergeschrokken en hij vraagt suf wat er is gebeurd...

In de loop van de nacht blijft mijn dochtertje slijm spugen, waardoor ze steeds bijna stikt. Ik heb die nacht amper geslapen, maar heb steeds rechtop gezeten met mijn kleine meid. Op een gegeven moment was ik zo moe, dat ze verpleegster haar mee heeft genomen naar de zusterpost. Ze beloofde haar niet uit het oog te verliezen en omdat ik de enige kraamvrouw op de afdeling was had ze hier alle tijd voor. Toen heb ik toch nog wat uurtjes kunnen slapen.

In de ochtend hebben ze mijn meisje een maagspoeling gegeven, omdat ze slijm bleef spugen. Het schijnt vaker voor te komen bij kindjes die zijn geboren met een keizersnee. Met een normale bevalling wordt al het slijm bij de kleine er wel uit geperst. 

Met een maagspoeling gaan ze via een slangetje door de neus al het slijm uit de maag halen. 

Daarna ging het gelukkig een stuk beter en kon zowel de kleine als papa en mama weer rustig adem halen.