Snap
  • Baby

Van een gezonde baby naar een baby met syndroom....

De achtbaan waar ik belandde na de geboorte van mijn zoon. Geen 10 vingertjes zoals gezegd maar 8 en misschien een syndroom? Wat nu?

Dit is de dag.... Mijn gevoel vertelde mij al een hele tijd dat dit de dag zou worden. Eindelijk zou ik mijn kleine hummeltje in de armen kunnen sluiten. Hoe mijn verhaal begon...

Tot nu toe een heerlijke zwangerschap gehad. Elke verloskundige en arts vertelde mij dat ik de perfecte leeftijd heb om zwanger te zijn. Je kan de slapeloze nachten beter aan, je lichaam herstelt beter en natuurlijk de kans op aangeboren afwijkingen was zo klein! Elke keer weer werd dat mij op het hart gedrukt. Ze zullen het wel weten. Toch bekroop mij de hele zwangerschap lang een naar gevoel als ze dat mij vertelde. De 20 weken echo maakte mij dan ook een beetje nerveus..

De verloskundige die deze echo maakte was vrij enthousiast over hoe onze baby mee draaide. Na 20 minuten was zij dan ook klaar alles had ze kunnen zien en hij zag er geweldig uit! (een jongen helemaal duidelijk) Dat zij ons dit vertelde stelde mij gerust. Ze deed het al jaren dus op naar de 2de helft! 

De volgende weken verliepen prima op vermoeidheid na mocht ik echt niet klagen! Ik genoot vol op van alles! Heerlijk zo een trappelend mannetje in je buik. Vlak voor het einde (dat moet bijna elke vrouw herkennen) is het genoeg geweest. Vrij vroeg in de week vertelde ik dat het niet meer lang ging duren. Onze verloskundige riep nog: Niet de 22ste bevallen he dan is mijn dochter jarig! Ik kan niets beloven zei ik lachend.

22 januari 2016 

2.22

Ik schrik wakker maar weet niet waarom. Springen denk ik bij mezelf bedenk later maar waarom. En ja hoor PLONSSSSS.... daar was vruchtwater. Ik liep rustig naar de wc en zag eigenlijk al gelijk dat het mis was. Het was niet wit maar groen!! Dan tocht maar even de verloskundige bellen. Zij belde direct naar Het ziekenhuis om ons daar aan te melden. Of ik weeen had vroeg ze. Geen idee. Pak je spullen maar rustig en vertrek naar het ziekenhuis. Mijn moeder ondertussen op de hoogte gesteld want die moest nog vanuit de andere kant van Nederland komen. 

4.11 

Daar ligt ik dan aangesloten aan alle apparaten. De weeen komen erg regelmatig dus ik heb gelukkig geen opwekkers nodig. Mijn moeder komt ook binnen om mijn vriend en mij te ondersteunen. Ik was nog niet aangemeld dus dit heeft zij voor mij gedaan. Ik had namelijk een thuisbevalling op de planning. Kletsen lachen en wat eten. O en ik had intussen al 5 cm ontsluiting

7.00 

Ik moet naar de wc nu!! De weeen zijn wel pijnlijk maar nog weg te puffen. Eerst even voelen want een kind op de wc leek ze geen goed idee.. Ik mocht nog net maar ik wilde al niet meer. Wisseling van de dienst maar ja de andere verpleegkundige wilde nog niet vertrekken want ze wilde hem nu wel geboren zien worden. Heel de kamer stond vol met mensen

7.55 

Ik hield het niet meer ik voelde de pers weeen komen. Ik mocht gaan persen nadat ze een zuurstof check hadden gedaan bij de kleine. Zuurstof was goed hij had het dus nog prima naar zijn zin. Na een half uur moeten zij opnieuw meten. Dit ging helaas niet en men wilde geen risico nemen. Gynacoloog werd gehaald en zijn assistente. Daar kwam de spuit en KNIP... aaaauw...

de vacuum werd op het hoofd gezet en met een perswee was meneer er al.

8.30 geboorte

Mijn vriend kan niet zo goed tegen naalden dus die is even gaan zitten zodat hij straks de navelstreng kan doorknippen! Gillend wordt de kleine op mijn buik gelegd. Longen werken dus prima. Ik bekijk mijn kleine en begin direct vingers en teentjes te tellen.. er gaat een kleine schok door mij heen als ik zie dat hij niet 5 vingers heeft aan zijn linkerhand maar 3. Mijn moeder staat naast mij aan de grond genageld. Ik kijk naar de kleine en hou en hem dicht tegen mij aan. Geeft niet schatje zeg ik tegen hem..

Alle artsen, verpleegkundige en de kinderartsen die in de kamer ernaast stonden vetrokken. Even samen bijkomen. 

Na een uurtje komt de assistente van de kinderarts. De oren zijn niet goed, ogen staan ver uit elkaar, hij is wat licht, het velletje op zijn piemeltje is scheef. Echt werkelijk alles aan mijn zoon was niet goed.. En toen viel het woord syndroom alsof mijn luchtpijp werd dichtgeknepen. Een syndroom?.. Maar.. mijn kind.. hoe kan dat?? Hij ziet er heel normaal uit....Wat betekent dit? 

 

7 jaar geleden

Sterkte met de achtbaan!

7 jaar geleden

Dankjewel! Nee is niet gezien! Alles zag er perfect uit. Je zou toch zeggen dat zoiets opvalt

7 jaar geleden

Oh dat lijkt me echt erg om mee te maken.... Hebben ze tijdens echo's echt nooit iets gezien?? Zelfs die die missende vingertjes niet? Heel veel sterkte komende tijd. Ik duim dat er buiten de lichamelijke kleinigheden geen verdere vervelende dingen aan de hand zijn met jullie zoontje.....