Snap
  • Baby
  • #zwanger
  • #koophuis
  • #noodlot

Van droomhuis naar noodlot

2018 was voor ons een bewogen jaar met ups maar zeker ook veel downs. Ik schreef alles van me af wat mij enorm geholpen heeft om dit alles een plekje te geven. Mijn tweede blog, lezen jullie mee? 

Verkocht onder voorbehoud

Ons eerste grote mensenhuis. In ons geval een eengezinswoning in Zwolle waar we al jaren naar verlangden. Een woning waarin wij door zijn locatie en ruimte al onze dromen kunnen verwezenlijken en onze kinderen de rust en de ruimte kunnen geven die zij verdienen.. Kortom, ons droomhuis.

Het verlossende telefoontje

In augustus 2018 hebben wij een bod uitgebracht op de woning en na een week vol spanning kreeg ik het verlossende telefoontje. Ik stond midden in de winkel de nodige boodschappen te halen toen mijn telefoon over ging. Het was de makelaar met de woorden: “Ik wil jullie bij deze feliciteren, we hebben jullie bod op de woning geaccepteerd”.

Midden in de winkel of niet, ik schoot vol, vol met tranen van geluk! Na zoveel teleurstellingen en tegenslagen in ons leven zijn dit weer de mooie dingen die je op de been houden, iets waar we al zolang op hebben gewacht. Ik deelde direct het nieuws met mijn moeder die op dat moment naast mij stond en konden alleen nog maar samen huilen van blijdschap.

We weten dat wij een geval apart zijn als het om de financiering gaat. Ik die noodgedwongen thuis zit vanwege bekkeninstabiliteit en Melvin die bezig is met een opleiding maakt het niet heel gemakkelijk een hypotheek te krijgen. Uiteraard hadden we hier goed onderzoek naar gedaan en wisten dat we een hele goede kans maakten. Een aantal gesprekken bij de bank verder en het zag er allemaal veelbelovend uit. Nog een aantal documenten voor elkaar maken en dan zou het advies worden doorgezet. We tekenen het voorlopig koopcontract en glunderen voor oor tot oor. Spannende tijden, maar ondanks de nog lichtelijke onzekerheid was ik in mijn hoofd alle kamers al aan het inrichten. Vloeren bekijken en eindelijk die tuin, oh wat zullen onze kinderen daarvan genieten. En niet te vergeten de locatie van het huis, op loopafstand van de school waar onze dochter van bijna 5 nu naar toe gaat, perfect!

Toen sloeg het noodlot toe

Wat tranen van geluk waren werden in een klap tranen van verdriet. Melvin kreeg te horen dat hij zijn opleiding niet verder mag afronden omdat een aantal competenties als niet voldoende zijn beoordeeld.

Niet behaalde competenties, zag je dat niet aankomen denk je dan? Nee! Alles behalve dat, Melvin heeft zowel voor als tijdens de opleiding op medisch gebied veel tegenslagen en operaties gehad. Zo sterk als hij is vocht hij voor zijn droom en onze toekomst. Want 1 ding weet ik wel, met wat hij allemaal voor zijn kiezen heeft gehad, zal menig mens niet eens aan de opleiding begonnen zijn. Maar Melvin wel, een aantal weken na zijn hersenoperatie en een lichaam vol prednison stond hij daar de eerste dag zijn eed af te leggen.

Als vrouw kun je dan niet meer als trots zijn!

Onbegrip

Hij had het onwijs naar zijn zin en vocht waar hij voor stond. Tuurlijk had hij leerpunten, maar is daar de opleiding ook niet voor bedoeld? Jullie zullen begrijpen dat deze aanzegging van ontslag als een bom bij ons binnenkomt. Net een week nadat we het koopcontract van ons droomhuis hebben getekend, het besef dat dit, op dit moment, ons droomhuis niet meer is.

Ik kan alleen maar huilen. Huilen van de pijn in hart en ziel, het gevoel van onrecht, de onmacht en vooral het onbegrip!

Het besef dat wij in ons 2 slaapkamer appartement moeten blijven wonen waarbij het eigenlijk met 2 kinderen al te krap was, nu moet ook onze 3e bij ons op de kamer. Dat doet zeer, ze verdienen zoveel meer.

De waarom-vraag plopt als een donder wolk naar boven, waarom wij? Waar hebben we dit toch weer aan verdiend, hebben wij in de afgelopen 6 jaar echt niet genoeg op ons bordje gehad?

Dagen gaan voorbij, de pijn en leegte blijft maar we moeten door. We hebben hier en daar nog wat sprankeltjes hoop gevonden. Je klopt aan bij familie, hoe moeilijk ook, maar wij hebben echt alles voor ons droomhuis en onze toekomst over. We hadden het misschien kunnen nagaan, dat ook dit weinig kans van slagen had. Achteraf niet slim, want geloof me, die kleine hoop momenten lijken nog harder aan te komen als de 1e teleurstelling. We stoten ons vervolgens niet 2 maar 3 keer.

Laatste strohalm

Geloof het of niet, aard van het beestje wellicht, maar we zijn doorzetters en proberen nog 1 optie. Ik besef me, terwijl ik hoogzwanger ben met de nodige klachten en stress ik tot het gaatje wil gaan, hoop wil houden en elk straaltje licht wil aanpakken. Gelukkig is die lieve man van mij net zo, dus hup schouders eronder en gaan. Misschien niet geheel verstandig maar dan kunnen wij oprecht zeggen dat we er alles aan gedaan hebben.

Onze laatste strohalm, een laatste schreeuw om hulp en dat is ons wenden tot de sociale woningcooperatie (swz). Zij zijn namelijk degene waar ik al meer als 10 jaar sta ingeschreven als woningzoekende en deze woning vanuit huur te koop hebben aangeboden.

Ik ga er even goed voor zitten en gooi mijn hart en ziel in deze brief en Melvin zet de puntjes op de i. We komen met een, naar ons idee mooi voorstel en hopen op het beste.

De volgende ochtend nemen we contact met hen op om onze situatie te bespreken en mailen hen zoals afgesproken de brief. Later die middag brengt Melvin de brief ook nog persoonlijk langs waarbij hij eigenlijk gelijk al antwoord krijgt op de vraag die wij gesteld hebben.

Helaas, vanwege wet en regelgeving is het niet mogelijk en ook zij kunnen ons niet helpen.

Noodgedwongen leggen wij de strijdbijl neer, wij geven het op, ons droomhuis.

Onze naasten voelen met ons mee, het verdriet wordt met zoveel gedeeld omdat ze weten wat wij allemaal al hebben moeten doorstaan. Wederom een zwarte bladzijde uit ons boek, waarbij ik oprecht hoop dat er hierna een aantal witte bladzijden volgen.

Liefde is de basis

Ik ben blij dat we in ieder geval elkaar nog hebben. Op dit moment is Melvin op medisch gebied stabiel, hebben wij 2 prachtige gezonde kinderen en verwachten wij rond november ons 3e wonder erbij. Liefde is tenslotte de basis en met de liefde voor elkaar zit het gelukkig meer dan goed!

Wij zijn er van overtuigd dat Melvin snel een nieuwe baan vind en dat droomhuis? Die komt er dan ook wel!

Laten we deze deur sluiten en proberen een nieuwe deur te openen met hopelijk licht, heel veel licht! 

Snap