Tweeling: zoek de verschillen...

Nog steeds geloven mensen niet dat Eva en Bente tweeling zijn. Zoals ik eerder blogte denkt men dat het jongens zijn of in ieder geval een van de twee (okay) maar dat ze slechts 13 minuten van elkaar verschillen is voor velen lastig te plaatsen. 

Nu zie ik mijn meiden als twee unieke wezentjes maar aangezien je toch een ritme hebt van samen eten, samen spelen, samen wandelen, samen slapen, ontkom je er niet aan om de overeenkomsten en de verschillen te zoeken. En die zijn er, meer dan ik had gedacht....

Het begint s' ochtends: Eva is een doorslaper, Bente is vroeg uit de veren terwijl zij overdag meer slaapjes nodig heeft om 'gezellig' te blijven. Eenmaal wakker gaan we aan het ontbijt. We zitten nu ( 13,5 maand) in de fase dat we tijd nemen voor het ontbijt. Dus niet meer de fles in bed met de hoop dat ze nog even doorslapen. Die tijd is passé. Dus we smeren een broodje voor Eva en maken pap voor Bente. Naar gelang hun humeur willen ze nog wel eens wisselen met hun voorkeur maar doorgaans is Eva de ontbijter en Bente neemt met moeite wat pap of fruit. 

Dan het tv ritueel: eerder merkte ik al op dat Teletubbies favoriet is (en Nijntje). Probeer wat anders te laten zien maar dan heb ik (of papa als ik moet werken) twee klagende girls om 8 uur s ochtends.... Dus Teletubbies it is... Eva gaat helemaal op in de film terwijl Bente driftig rondjes loopt in de box...

Lekker spelen, hapje, vroege wandeling , dat is wel het enige waar ze beiden van genieten (op hun eigen manier).

Eva is een danseres, brabbelt al en kijkt je recht aan terwijl Bente ietwat houterig probeert mee te doen maar al snel zichzelf verveelt en in haar eigen wereldje keert. 

Qua eten: Eva is het ideale kind en eet vrijwel alles wat we haar voorschotelen terwijl Bente weigert om voedzaam eten te accepteren en ze momenteel alleen dol is op knakworstjes... Dan foppen we haar natuurlijk met een stukje knakworstje en daarna een hapje voeding...

Wij hebben geëxperimenteerd met allebei een ander ritme te geven met slapen , eten , spelen etc. maar dat is logistiek en emotioneel niet haalbaar voor ons beide. En het grappige is dat ze uiteindelijk toch wel op elkaar afgestemd zijn qua ritme.

Dus accepteren de verschillen en geven ze allebei wat ze nodig hebben, met de verschillen van dien. 

Het is niet altijd makkelijk, twee individu- tjes die zo enorm verschillen, innerlijk en uiterlijk. Ik heb bewondering voor moeders die kort op elkaar kinderen ter wereld brengen. Zij denken, net als ik, dat hetgeen werkte voor kind 1, ook werkt voor kind 2...

Helaas, onze kinderen leren ons verschillen te zien en daar naar te handelen. Ook al heb je de beste bedoelingen, ze zijn en blijven unieke wezentjes!