Stay positive!

Voordat we besloten naar de huisarts te gaan in oktober 2016, waren we al ruim een jaar onderweg.. en mentaal was dat eerste jaar misschien wel het zwaarst. 

Ken je dat gevoel als je een nieuwe auto hebt gekocht, maar hij wordt pas over een paar maanden geleverd? Overal waar je kijkt zie je dan die auto.. en eigenlijk wil je er het liefst nu in rijden. Zo voelt dat ook als je een kinderwens hebt. Overal zie je zwangere vrouwen, vrouwen met baby's, op youtube krijg je 'ineens' reclame met zwangerschapstests en ineens staat heel facebook vol met zwangerschapsaankondigingen. Dat eerste half jaar stonden we er niet echt bij stil.. we vreeen wanneer we wilden en we dachten niet aan timing. Wel hield ik mijn periode bij in mijn agenda en wist ik ongeveer wanneer ik moest menstrueren. Dat deed ik al toen ik gestopt was met de pil ook al hadden we geen kinderwens. 

Na een half jaar toch wat meer op zoeken op internet... wat zijn de statistieken? Wanneer raakt een gemiddeld stel zwanger? Een keer lezen op een forum heeft me doen besluiten ovulatietests te kopen - eens zien wanneer mijn eisprong is, want ik voel 'm niet. 

Ineens kreeg mijn vriend een vriendin die 1 week per maand superhitsig was en de rest van de maand was ze wat minder geinteresseerd. Hij wist niet wat hem overkwam. Ik veranderde in een gefrustreerde nimpf voor 1 week.. mijn vriend merkte dat en kreeg steeds minder zin om te vrijen op het moment dat ik persé wilde. Het werd een ding en ik nam mijn vriend het enorm kwalijk als hij geen zin had. 

Het was niet makkelijk...  voor ons allebei en voor onze relatie ook niet. 

Omdat ik merkte dat ik steeds minder goed in mijn vel kwam te zitten en mijn vriend vanalles kwalijk nam terwijl dat niet realistisch was, ging ik op zoek naar een oplossing voor mezelf. Ik was me ervan bewust dat ik erg negatief was geworden en wilde dat veranderen dus ik zocht op internet naar oplossingen om mijn mindset vooral te veranderen. Daarbij kwam ik uit op 'the secret' - de wet van aantrekking. 

Maar hoe trek je een zwangerschap aan? En hoe ga je maand na maand om met de teleurstelling? 

Zo'n grote wens kun je mentaal gewoon niet uitschakelen - dat is onmogelijk. Mensen die zeggen dat je 'het moet loslaten' kon ik wel iets aandoen. Dus ik vertelde ook zo min mogelijk mensen in onze omgeving dat we een kindje wilden.. 

En ineens kwam daar de omslag... ik visualiseerde heel vaak een zwangerschap, zette mijn buik uit voor de spiegel en bedacht me hoe het zou zijn als ik schopjes zou voelen. Dat deed in begin pijn, maar op een gegeven moment werd het fijn te denken aan een toekomstige zwangerschap. Maar wat mij vooral heeft geholpen om met de maandelijkse teleurstelling om te gaan was toch wel dankbaarheid. 

Ik leefde een tijd van eisprong naar eisprong, van menstruatie naar menstruatie en ik was niet te genieten in de tijd tussen eisprong en menstruatie. Maar ineens begon ik mijn menstruatie te 'vieren'. Ik was dankbaar dat ik een regelmatige cyclus had, dat mijn lichaam deed wat het moest doen en dat ik weer een maandje wijn, bier, carpaccio en sushi mocht hebben. Alles wat ik zou gaan missen als ik zwanger zou zijn. 

Niet elke maand ging dat even makkelijk.. soms kreeg ik symptomen.. moeheid, overgeven, krampjes... ik werd me steeds bewuster van mijn lichaam en ook daar was ik dankbaar voor. Uiteindelijk ging elke stap daardoor steeds makkelijker en was de stap uiteindelijk naar de arts te gaan om hulp te vragen voor ons ook makkelijk.. we kwamen tenslotte dichterbij een baby van ons twee <3