Sporten met een huilende baby

Tijdens mijn zwangerschap ben ik begonnen met zwangerfit, zwangerschapszwemmen en heb ik een cursus zwangerschapsyoga gedaan en ik voelde me echt fitter worden. Ik zag mijn armen strakker worden en kon steeds meer gewichten aan. Dat voelde zo goed dat ik voor het eerst in mijn leven het leuk begon te vinden om te gaan sporten. Ergens was het een beetje de omgekeerde wereld, waar de meeste vrouwen juist uitdijen en steeds minder kracht en conditie hebben tijdens de zwangerschap groeide dit bij mij juist. Naja, behalve de laatste 3 weken dan, toen was het ook voor mij zwaar om hoog zwanger te zijn tijdens die heerlijke hitte golf van deze zomer. Maar het vele sporten (wel onder begeleiding) heeft ervoor gezord dat ik direct na de zwangerschap weer op mijn oude gewicht zat.

Maar sinds 2 maanden sport ik dus niet meer omdat ik zo hoog zwanger was en daarna natuurlijk omdat ik een bevalling heb gehad en dan moet je daarna een aantal weken rust houden. En waar ik mijn hele leven mezelf nooit heb kunnen aanzetten tot sporten werd ik nu juist enorm onrustig. Ik wil weer bewegen. Ik vind het verschrikkelijk om mijn lichaam weer te zien aftakelen. En het helpt niet dat ik door de borstvoeding enorme eetlust heb (die ik trouwens tijdens de gehele zwangerschap niet heb gehad) en ik het liefst de hele dag brood eet. Ik wou dus weer beginnen met sporten. Dit mag officieel weer na 6 weken maar dat duurde mij echt te lang. Ik voel me prima en zie geen reden om niet alweer wat te beginnen met bewegen. Ik heb me dus opgegeven voorde pospartum zwangerschap fitniss en ben gisteren weer begonnen (5 weken na de bevalling).

Met sporten je kindje mee nemen is natuurlijk niet handig dus heb ik een flesje gekolft en Nino met het flesje bij papa achter gelaten. Nino had alleen zijn dag niet en was erg veel wakker geweest overdag en heeft veel gehuild. Ook toen ik weg ging was Nino hard aan het huilen. Dan is het toch moeilijk om je kindje achter te laten, al weet ik dat hij in goede handen is bij mijn vriend. 

Het sporten was heerlijk en voelde echt goed, even weer iets voor mijzelf doen. Helaas was Nino bij terugkomst nog steeds aan het huilen. Hij heeft de hele tijd gehuild en wou ook zijn flesje niet. Ergens voelt het dan niet goed ik hem heb achter gelaten maar ik weet dat als ik het realistisch beredeneer ik ook niks anders had kunnen doen dan wat mijn vriend voor hem gedaan heeft. En nu heeft mijn vriend ook een beetje ervaren hoe het is om alleen thuis te zitten met een kind wat soms ook niet alleen maar vrolijk en rustig is en hoe lastig het is om daarnaast alsnog te moeten koken, of andere huishoudelijke klusjes te doen wanneer er niet nog iemand in huis is die zich over het kind kan ontfermen.

De rest van de avond was Nino ook erg jengeld en mieperig. Vannacht heeft hij gelukkig wel goed geslapen maar deze ochtend begon hij weer de hele tijd te zeuren. Ik denk dat Nino een sprongetje aan het maken is maar even was ik bang dat Nino zo huilerige was omdat ik er niet was. Gelukkig doet hij het net zo goed bij mij en is dat dus niet het geval. 

Hopelijk is het gauw weer over want naast dat het vermoeiend is en je hierdoor weinig andere dingen voor me kaar krijgt is het vooral ook erg zielig voor Nino.