Rust zacht lief klein sterretje

Om de privacy van de personen in deze blog te respecteren, zal ik waar namen genoemd moeten worden gebruik maken van drie puntjes (...).

Lieve ..., 

Afgelopen januari was ik samen met ... naar Curacao. Een vriendinnen week. Even helemaal niks. Alles mag en niks moet. Daar met onze billen in het witte zand en het azuurblauwe water aan onze voeten spraken we uit hoe mooi het zou zijn als we tegelijk in 2015 zwanger zouden zijn. Een kindje neem je niet. Dat is een geschenk dat je krijgt. Dus 's avonds met een sterrenhemel boven ons, deden wij onze wens.

Het was op een zonnige zaterdagmiddag dat wij naar onze lieve vrienden toe gingen. Een middagje borrelen met hapjes en 's avonds asperges. Het kon niet op... 

We zaten gesetteld op de bank, ik knuffelde met de hond, de glazen werden gevuld met bier, wijn en rosé. We hadden net geproost, een koude eerste slok genomen en ineens zei ... 'Wij moeten jullie iets vertellen, we zijn zwanger! Het is een tweeling!'. De tweede slok proeste ik er nog net niet uit. Niet vanwege de verbazing maar het enthousiasme dat in mij los kwam. Yeah. Wow. Yes. Tof. Mijn lieve vriendin, onze lieve vrienden zullen over 9 maanden trotse ouders worden. 
Mijn ogen vallen direct op het glas rosé dat ... vast heeft. Wil het uit haar handen trekken maar ... is me voor en zegt 'alcohol vrij poppie'. 

Twee weken later maakt mijn iPhone het geluid dat aan geeft dat een whatsapp bericht is binnen gekomen. Het is van ..., helaas is de boodschap alles behalve wat ik had verwacht en en met de grootste moeite begin ik te lezen. Bij een doorsnee controle voor een zwangerschap van een tweeling werd gezien dat het met jou niet goed ging. Rondom je hoofdje ging het niet goed, een open schedeltje. Je overlevingskansen zouden minder dan minimaal zijn. Wat het voor gevolgen voor het andere kindje zou hebben was nog niet bekend. Een heel onzekere tijd voor onze vrienden, jouw mama en papa, brak aan. 

De weken gingen voorbij en vele onderzoeken en controles volgden. Ziekenhuis in. Weer de gynaecoloog en artsen onder ogen komen. Ziekenhuis uit. Jouw mama en papa bouwden een soort schild om zich heen, uit eigen bescherming, want teveel emotie had nu geen zin. Ze moesten sterk zijn. Voor jou en voor je zusje. Ja, twee meisjes. Dat wisten we inmiddels. 
Hoe verder de weken vorderden hoe duidelijker werd dat jouw zusje een sterk willetje heeft en het heel goed deed. Ook jij groeide door maar hield wel de verwachtte achterstand. Het beste zou zijn dat jullie het tot ongeveer 32 weken zouden volhouden. 

In de 17e week ben ik samen met jouw mama uit eten gegaan. Een klein meegebracht cadeautje om haar een hart onder de riem te steken. En om te vertellen dat onze gedane wens in Curacao zou uitkomen. Ik was ook zwanger, 7 weken. Vanaf dat moment waren we samen zwanger, beleefden we vele momenten intens samen. Hopelijk kon dit nog lang duren. De harde realiteit natuurlijk nooit vergeten of uit het oog verloren. 

Het is week 28 als wederom mijn iPhone het whatsapp geluid maakt. Na de wekelijkse controle mocht jouw mama dit keer niet naar huis. De hoeveelheid vruchtwater wat te veel en er was ook eiwit gevonden wat duidt op een mogelijke vroeggeboorte. De rillingen lopen over mijn lijf, kippenvel op mijn armen. Nee! Nee! Nee! Dit wil ik niet voor mijn lieve vrienden. Het is te vroeg. Jouw mama en papa blijven sterk of op z'n minst doen ze dat naar de buitenwereld vermoeden. Ik ga de volgende dag gelijk langs in het ziekenhuis en neem één van de favoriete soepjes van jouw mama mee. De hele avond blijf ik en uiteindelijk zeggen we op de begane grond van het ziekenhuis elkaar gedag. Ook jullie baby's onderling zeggen elkaar gedag en geven elkaar een knuffel, we wrijven namelijk de buiken langs elkaar en laten ze een kusje geven (die denken we er bij). De volgende dag 'goed' nieuws: ontslagen uit het ziekenhuis. 

Na het weekend krijg ik op maandagavond een berichtje dat thuis wederom is ingeruild voor het ziekenhuis. De vliezen zijn gebroken. Met dit bericht weet ik dat er nu geen weg meer terug is, jullie zullen met 29 weken geboren worden. Die avond ben ik onrustig, kan de slaap moeilijk vatten en denk heel de tijd aan onze vrienden. Om 23 uur stuur ik nog een berichtje naar mijn lieve vriendin maar krijg geen reactie. Ik spreek mezelf toe dat ik morgenochtend gelijk een poging zal doen om te bellen. En daarna val ik toch even in slaap. 

Dinsdagochtend bel ik gelijk maar krijg geen gehoor. Ik maak me zorgen en voel het verdriet komen. Een uurtje later krijg ik het bericht waarmee ik overmand word door verdriet. Jullie zijn vannacht geboren maar tot groots verdriet ben je bij de bevalling overleden. Hoe erg we het allemaal ook wisten, hoe erg we ook wisten dat deze tijd komen gingen en hoe realistisch we ook waren. Dit komt zo hard binnen, doet zoveel verdriet. Mijn ademhaling schokt en de tranen vormen een plasje onder mij. Wat voel ik me machteloos naar jouw mama en papa toe. Zij moeten nu een tijd door die je niet door wilt, waarvoor je je ogen wilt sluiten. Een tijd waarvan je hoopt dat als je morgen wakker wordt, dat het allemaal een grote nachtmerrie bleek. Maar nee het is helaas waar. Wat is de wereld oneerlijk verdeeld! 

Jouw zusje ... doet het naar omstandigheden goed. Ze is een klein vechtertje, ze wil en zal overwinnen. Voor haarzelf en voor jou. Ze zal laten zien dat je trots op haar kan zijn. De komende weken brengt ze door in de couveuse.

Afgelopen dinsdag was de crematie. Een dag waarop de zon zich liet zien, jij straalde je straaltjes naar beneden. Het is druk, heel druk. Het crematorium heeft zich gevuld met vele familieleden en vrienden. Als de deuren van de aula open gaan zien we jouw mama en papa op de voorste rij in het midden zitten en jij ervoor in je mooie roze gevlochten mandje. De tranen stromen en het verdriet dreunt hard en diep, bij mij en een ieder die gekomen is om te steunen en jouw je welverdiende laatste eertje te bewijzen. Als ik jouw mama en papa knuffel zie ik zoveel diep verdriet maar ook trots. Enorm veel trots voor jou en je zusje. Jullie waren een geweldig team. 

Ik heb jouw mama en papa inmiddels verteld dat je zusje over een paar maanden een vriendinnetje krijgt. Met mijn hand op het hart beloof ik je dat ik er altijd voor jouw mama en papa en zusje zal zijn. 

Lieve ..., rust nu maar zacht en speel oneindig in het grote speelparadijs voor de allerliefste kindjes. 

STARDOM IS FOREVER XXXX