Rolling rolling rolling!

Twee maanden geleden dachten we al dat het zou beginnen. Onze kleine madame rolde geheel op haar zij. Dat zou vast niet lang meer duren. Toch liet het nog even op zich wachten. Alsof ze dacht; laat ik nog maar even klein en onbezorgd blijven. Laat ik er nog maar even van genieten. Lieve schat, ik begrijp het volledig.

Mama, help!

Want nu is het dan wel zo ver. Onze kleine meid rolt geheel zelf van rug naar buik. Super trots zijn we, wat wordt ze groot! En vooral die grote glimlach die ze krijgt als het dan gelukt is, onbetaalbaar! Maar... rollen van rug naar buik is één ding. De grote vraag voor onze kleine: "Hoe kom ik nou weer terug?". Het kleine en onbezorgde is dan weg. Mijn kleine meisje moet zelf gaan zoeken naar een oplossing. "Help, ik vind mijn buik niet leuk meer, maar hoe kom ik terug". Wat doe je dan als je niet weet hoe dit moet? Juist ja, je geeft een schreeuw om hulp. Want één ding heb je wel geleerd het afgelopen half jaar; als je maar hard genoeg van jezelf laat horen dan komt mama of papa vanzelf.

Kortom, we zijn nu continu bezig met Quinn weer terug draaien naar haar rug. En we hebben de kont nog niet gekeerd, of madame ligt alweer op haar buik. We zijn er druk mee, maar o wat kan ik hiervan genieten. Wat een mooie ontwikkeling en wat gaat het dan opeens weer snel. De knietjes komen al langzaam onder het lichaam. Nog even en ze gaat kruipen. Het kleine gaat er langzaam vanaf. Dus we genieten nog even volop van deze periode.