Prematuur en aan de fles

Al vanaf onze meisjes er zijn, zijn hun flesjes heel belangrijk. Ella & Luna zijn geboren met 34 weken en wogen 2kg en 1,6kg. Voldoende bijkomen (en dus eten) was cruciaal om mee naar huis te mogen, want daarvoor moesten ze minstens 2,5kg wegen. Borstvoeding wilde ik bewust niet geven en dus werden het flesjes. 

De eerste stapjes 

Een eerste belangrijke stap voor onze meisjes was het zelf leegdrinken van hun flesjes, zodat ze geen sondevoeding meer moesten bij krijgen. Dit werd door de dokters – naast hun gewicht – genoemd als 1 van de voorwaarden om uiteindelijk het ziekenhuis te mogen verlaten. En dus werden de voedingsmomenten voor ons als kersverse ouders heel belangrijk. We wilden dat Ella & Luna goed dronken en waren superfier als hun flesje leeg was. Ook al was dat in het begin amper 25ml. En dit duurde lààààng. 

We gaven toen maar enkele flesjes per dag zelf (de rest deed de verpleging) en ik weet nog dat ik het toen niet zag zitten om dit na verloop van tijd thuis altijd zelf te moeten doen. We waren toen soms elk een uur bezig om een miniflesje te geven en thuis zouden ze veel meer moeten drinken en zouden we geen hulp meer hebben. Bovendien dronken ze in het ziekenhuis uit speciale wegwerpflesjes die ideaal zijn voor prematuurtjes en die konden we thuis niet meer gebruiken. We zouden dus op zoek moeten gaan naar een fles waaruit ze gemakkelijk zouden drinken. 

Een zoektocht 

Dit bleek nog een zoektocht te worden en dat bezorgde me aanvankelijk wel wat stress. Wat als we de juiste fles niet zouden vinden tegen dat de meisjes naar huis mochten? En wat als elke voeding een gigantische struggle zou worden? Gelukkig kwamen we uiteindelijk uit bij Difrax en uit hun flesjes dronken onze meisjes eigenlijk meteen vrij vlot. Ze drinken Nan Complete Comfort en die voeding is wat dikker dus het was even zoeken naar het juiste speentje, maar met de L-flessenspeen doen ze het prima. 

Ze zijn nu bijna 4 maanden oud en drinken nu elke dag 5 flesjes van 150ml. Tenminste, als ze honger hebben, want hun flesje is lang niet altijd leeg. Dat heb ik moeten leren loslaten, want in het ziekenhuis was het altijd heel belangrijk dat elk flesje volledig leeg was. Ik bleef dus thuis ook vaak maar proberen zodat er zeker niets meer in de fles zou blijven zitten, met de nodige frustraties tot gevolg. 

Loslaten dus, want als ze een keertje minder drinken is dat helemaal geen ramp meer. Onze meisjes groeien en bloeien goed en dat is al wat telt! 

Deze blog is geschreven in samenwerking met Difrax.