Overplaatsing van NICU naar streekziekenhuis

Daar gaat ze dan, in de babylance op naar het Waterlandziekenhuis. Wij gaan er met onze eigen auto achteraan. 

We komen gelijk aan met de babylance. Lopen mee naar de afdeling. Jeetje heel anders dan de NICU zeg. 

Ten eerste veel kleiner
Ten tweede heerlijk rustig

Ja dit gaat ons wel bevallen denken wij zo. 

Hayley neemt haar plek in en ze ligt wederom in een open couveuse. Ze lijkt alles prima te doorstaan. Als alles geregeld is, komt de kinderarts om Hayley te onderzoeken. Ze wordt goedgekeurd voor zover mogelijk en gaan aankijken hoe verder. Hoe lang ze hier zal moeten liggen, zal totaal aan Hayley zelf liggen. Haar tempo is ons tempo krijgen we te horen. 

Als Hayley moet eten, pak ik een spuit om haar maaginhoud te controleren. Er komt een verpleegkundige binnen gestormd met de vraag wat ik aan het doen ben. Heel nuchter als ik ben geef ik aan dat ik de maagretentie aan het controleren ben. Meteen gaat de verpleegkundige over de zeik. Dat is haar taak en ik ben de moeder van Hayley en ik mag alleen maar vast houden en daarmee is het over. Ik schrik hier best van maar laat het voor nu maar even. 

Als ik thuis ben, heb ik het er toch over met Martin. Het zit mij niet lekker. Dat is niet het enige namelijk. De verpleegkundige heeft mij uitgelegd hoe zij werken. Ik dien een tijd door te geven wanneer ik kom en daar dien ik mij aan te houden. Bellen mag maar het is niet de bedoeling dat wij constant bellen om te vragen hoe het met Hayley is. Hayley is niet het enige kindje namelijk dat er ligt en ze hebben dus niet elke keer de tijd om de telefoon te beantwoorden. Martin geeft aan dat we dat even met de kinderarts gaan opnemen. 

Die nacht slaap ik niet lekker. Ik voel mij niet prettig met de verpleegkundige en voel mij bezwaard om te bellen die avond met de vraag hoe Hayley het doet. 

De volgende ochtend om 10 uur zijn we er weer. Het blijkt dat ze begonnen zijn met de fles aanbieden en dat hebben ze om half 10 gedaan terwijl ze wisten dat wij er om 10 uur zouden zijn. Ook haar luier is verschoont dus eigenlijk komen we voor niks, want omdat de fles veel energie heeft gekost mag Hayley er niet uit van de verpleegkundige. Ik ben compleet over mijn toeren. 

Als de arts rond 11 uur op de afdeling komt, vragen wij meteen een gesprek aan. De verpleegkundige in kwestie zit er bij. Ik geef mijn ongenoegen aan en de arts kiest gelukkig mijn kant. Ze geeft aan dat ik inderdaad veel mocht doen op de NICU, dat zijn de verpleegkundige hier niet gewend. Het zal dus een geven en nemen zijn. Daar moeten goede afspraken over gemaakt worden. De verpleegkundige is zeer geïrriteerd over het feit dat ze op haar vingers wordt getikt. 

Als we 's avonds terug komen, staan ze demonstratief met het flesje te wachten. Het is alleen te vermoeiend voor Hayley dus besluiten we haar sondevoeding te geven. 

De eerste week komen we niet al te best door. Er zijn veel strubbelingen tussen de verpleegkundige en mij. Martin negeert hen een beetje maar ik kan dat niet. Het is mijn dochter en vind het verschrikkelijk hoe ik mij moet verantwoorden om bij mijn dochter te komen. 

Op een gegeven moment is het 13 juli. Dan zijn we al 14 weken verder. Het is de uitgerekende datum van Hayley. Ze had vandaag geboren moeten worden. En nu, nu ligt ze nog steeds in het ziekenhuis. 

Wordt vervolgd.....