Op naar het consultatiebureau

Onze kleine meid wordt groot. Ze is morgen alweer 11 maanden oud, dus nog maar een paar weken en dan is ze baby af. Al vanaf het begin gaat ze hard met haar ontwikkeling maar ze blijft qua lengt en gewicht een ukkepuk. Bij de geboorte was ze al vrij klein. 48 cm en 3310 gram met 41 weken geboren. Ze groeit steeds volgens haar curve dus maak me geen zorgen want ze eet en drinkt ook goed. Maar zo'n mini meisje die zo rap is is toch wel een beetje een gek gezicht. 

Ze kan sinds een paar weken losse stapjes zetten. Vanmiddag overbrugde ze wel een afstand van 2 meter. En dan het praten. Ze zegt mama, papa, uit, opa (apa), oma (mmma), eten (etonnn) en die en ik ontdekte vanochtend eindelijk wat ze toch bedoeld met Elpa. 

Ze zat in bad en zat te lachen naar de muur en zei Elpa, Elpa. Ik dacht dat ze opa zei, dus ik vertelde dat opa thuis was. Maar toen leunde ze naar voren en zag ik het, ze zag zichzelf in de kraan en bedoelde dus dat ze zichzelf zag, Elfa! Steeds als we zeiden Elfa herhaalde ze Elpa. Ze bedoeld dus echt haar eigen naam, wat een bijdehandje.

Ook doet ze allerlei andere dingen na die wij doen zoals schoonmaken en opruimen. Met een geel doekje die ze vakkundig uit de kast weet te frutselen kan ze zich wel 20 minuten vermaken door overal overheen te wrijven. Speelgoed hoef ik 's avonds niet meer van de grond te rapen maar van de vensterbank, de televisiekast en uit de boekenkast. Ze legt het neer, haalt het er weer weg en legt het weer neer. Zo loopt ze de hele dag te proberen waar dingen kunnen blijven liggen. Gisteren probeerde ze haar sambabal op de stang van de stofzuiger te leggen. Een lachwekkend gezicht. 

Nu ik deze dingen zo opschrijf vraag ik me af waarom ik nerveus zou zijn. Ze kan al zoveel! Maar toen ik de afspraak zag staan ging ik ineens twijfelen of ze wel genoeg kan en of ze niet achterloopt met bepaalde dingen. Maar dat zijn de bekende moeder twijfels. Mijn meisje doet het goed en oh wat ben ik trots op haar.