Op naar een 2e zwangerschap.

Ons prachtige wondertje is ondertussen alweer 20 maanden, en wat genieten we van dat lieve en o zo ondeugende mannetje!

Al gauw hebben we het over een tweede gehad, maar door de bekkeninstabiliteit en galstenen / keizersnede en galblaas verwijdering (binnen 2 weken) was ik ook wel iets terughoudend.

In oktober 2018 zaten we weer bij de gynaecoloog om te kijken of we weer konden beginnen met de hormooninjecties.

We waren na een kort maar duidelijk gesprek gauw weer buiten. Aangezien ik een keizersnede gehad heb, gingen ze sowieso een jaar wachten. Aan de ene kant heel logisch hoe ze het uitlegde ivm de risico's, maar ik kon er ook wel een beetje boos om worden! Mensen die geen hulp nodig hebben kunnen maar doen wat ze willen, ondanks het advies..

In januari stond onze afspraak gepland maar door nieuw werk etc hebben we dat even uitgesteld. Het moment dat we daadwerkelijk gestart zijn was in mei, na weer vele echo's enzo. Ondanks je 'ervaringen' was het allemaal wel weer wennen! De spuiten - stemmingswisselingen en inwendige echo's.

Afgelopen maand hadden we weer een positieve test in onze handen! Helemaal weer door het dolle heen. Ziekenhuis gebeld en onze afspraak stond 3 weken er na! Ondanks mijn gevoel dat er 'iets' niet goed was, rustig afgewacht. Met 7 weken lag ik daar, en gelukkig was mijn man mee. We zagen een heel mooi vruchtzakje, maar verder niet. De gynaecoloog zei dat het kon komen doordat de innesteling later was, en daarom moest ik een week later terugkomen. Die week ging langzaam!! Uiteindelijk zaten we er weer, gelukkig samen. Er was nog steeds niets te zien in het vruchtzakje..

We moesten kiezen.. Afwachten, medicatie (75% kans op succes) of curretage. Ik koos voor het laatste, en dat stond gepland 6 dagen later. Heel raar, net alsof er een knop om ging begon ik de dag erna te bloeden. Gebeld, maar zo lang het zo bleef, bleef de curretage staan, en moest ik die dag erna gewoon naar de narcotiseur. Vrijdags werd het bloeden echt extreem met hele erge krampen en heb ik het ziekenhuis weer gebeld. Hoe ik het beschreef leek het toch echt wel op een miskraam. Die middag werd mij wel duidelijk dat het echt een miskraam was. Zondag ochtend moest ik naar de poli komen, voor een echo of het doorgezet had, en alles goed weg was. Dit was gelukkig het geval, en had mijn lichaam gedaan wat het moest doen. De curretage werd afgezegd voor de volgende dag, en ik moest lekker rustig aan doen.

Dit is nu 2 weken geleden, en aankomende woensdag mag ik mij weer melden bij de gynaecoloog. Dan gaat ze kijken of ik weer mag beginnen met spuiten, en mag ik zeggen of ik er weer emotioneel aan toe ben..

Op naar de volgende rondes. ?